Saddam Hoessein ter dood veroordeeld

In de Iraakse hoofdstad Bagdad heeft de speciale rechtbank Saddam Hoessein ter dood veroordeeld. Samen met 7 andere beklaagden stond hij terecht voor zijn rol in een moordpartij in het Sjiitische dorp Doejail. De rechtbank vraagt dat Saddam opgehangen wordt. Twee andere beklaagden, waaronder Saddams halfbroer, werden ook ter dood veroordeeld, één andere werd vrijgesproken bij gebrek aan bewijzen. Na de uitspraak braken rellen uit.

Er werden voor de uitspraak vandaag een reeks speciale veiligheidsmaatregelen ingesteld, waaronder een uitgaansverbod in de hoofdstad en twee naburige provincies. De Iraakse autoriteiten hebben zondagavond ook de grens met Jordanië gesloten. Geen enkele vrachtwagen of personenauto mag de grens nog over. De maatregel geldt voor beide richtingen. Tot hoe lang de grens gesloten blijft, is niet bekend.

Twee tv-zenders werden gedwongen alle uitzendingen stop te zetten. De zenders zouden bij de verslaggeving over het proces de bevolking aangezet hebben tot geweld.

De overheid vreest voor een uitbarsting van geweld als reactie op de terdoodveroordeling van Saddam. De man zelf reageerde geschokt, maar toonde zich zoals steeds strijdvaardig. Na het voorlezen van het vonnis riep Saddam "God is groot" en "Leve de Iraakse natie, dood aan haar vijanden".

Volgens de statuten van de rechtbank volgt automatisch een procedure in beroep bij een terdoodveroordeling. Die kan de uitvoering van het verdict verscheidene weken of maanden vertragen.

"God is groter dan de bezetter", riep Saddam Hoessein nog, terwijl vier bewakers hem met de handen op zijn rug vastgebonden de zaal uit leidden waar de rechtszitting plaatsvond.

Ook halfbroer ter dood veroordeeld

De gewezen Iraakse leider werd ook tot tien jaar gevangenisstraf veroordeeld wegens misdaden tegen de menselijkheid en nog eens tot tien jaar wegens deportatie.
De rechtbank volgde met de veroordeling het rekwisitoor van procureur-generaal Jaafar al-Moussaoui, die op 19 juni de doodstraf geëist had tegen de 69-jarige Saddam.

De rechtbank sprak vandaag nog twee andere doodvonnissen uit, het ene tegen tegen een halfbroer van Saddam, Barzan al-Tikriti, hoofd van de inlichtingendiensten op het ogenblik van de feiten, en tegen een gewezen rechtbankvoorzitter, Awad Ahmed al-Bandar.

Ex-vicepresident Taha Yassine Ramadan werd tot levenslang veroordeeld. Drie voormalige lokale leiders van de Baath-partij, Abdallah Kadhem Roueid, zijn zoon Mezhar Abdallah Roueid en Ali Daeh Ali, kregen vijftien jaar celstraf wegens "vrijwillige doodslag".

Een van de acht beklaagden, Mohammed Azzam al-Ali, vroeger ook een plaatselijke leider van Baath, werd overeenkomstig de vordering van de procureur-generaal vrijgesproken.

Na het bekendworden van het vonnis braken in enkele wijken van de hoofdstad rellen uit. Er werden hier en daar ook schoten gehoord, al zou dat volgens sommige bronnen vreugdevuur zijn om de veroordeling te vieren.

Tweede proces

De voormalige Iraakse president stond samen met zeven anderen terecht voor de moord op 148 sjiitische burgers in het dorp Doejail ten noorden van Bagdad. De moorden zouden een vergelding zijn voor een aanslag op zijn konvooi in 1982.

In totaal moet Saddam terechtstaan in 12 verschillende processen. Er wordt aangenomen dat hij telkens de doodstraf zal krijgen. Een tweede proces, waarin Saddam terechtstaat voor een veel grotere moordpartij tegen Koerdische inwoners van Noord-Irak is ondertussen begonnen.

"Gerechtigheid voor slachtoffers

Door de gerechtelijke beslissing is eindelijk gerechtigheid geschied voor de vele slachtoffers van de misdaden tegen de menselijkheid van het regime van Saddam Hoessein, zo verklaarde premier Guy Verhofstadt vanuit India.

"De positie van de Europese Unie over de doodstraf is bekend. Het is nu hopen dat er door de beslissing geen nieuwe escalatie van het geweld ontstaat. We hopen dat de toestand verder gepacificeerd wordt", stelde de eerste minister in het Indiase Bangalore, waar hij momenteel de notionele intrestaftrek promoot. Via zijn woordvoerder liet de premier nog verduidelijken dat het zijn overtuiging is dat Saddam Hoessein beter was overgedragen aan het Internationaal Strafhof in Den Haag.

De Amerikaanse president George W. Bush noemt de veroordeling van Saddam Hoessein "een belangrijk succes" voor Irak en "een baken" op de weg naar democratie."

Bush benadrukte nog dat de Irakezen "een belangrijk teken hebben gekregen van justitie waarvan weinigen geloofden dat het er zou komen". Hij gaf ook toe dat het land nog veel werk voor de boeg heeft.

(De Morgen Eigen berichtgeving / Belga 21:16)

__________________
'I have never let my schooling interfere with my education.'
-- Mark Twain

The whole thing is a damn sham!
Had in Den Haag moeten gebeuren om heel het proces nog een beetje geloofwaardig te laten overkomen...
Maar ja, dan zouden er mss wel 'onfrisse' details naar boven kunnen komen over de voormalige samenwerking tussen het regime van Saddam en de V.S., de C.I.A. in het bijzonder
Nu ligt het 'met twee maten en twee gewichten' oordelen er wel vingerdik op
http://www.informationclearinghouse...rticle15509.htm

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Bush & Blair: The Iraq fantasy


Neither will admit that Iraq is a disaster. But while their state of denial may cost votes in Washington and London, on the frontline in the Middle East, it continues to cost lives.


11/05/06 "The Independent" -- -- "When does the incompetence end and the crime begin?" asked an appalled German Chancellor in the First World War when the German army commander said he intended to resume his bloody and doomed assaults on the French fortress city of Verdun.

The same could be said of the disastrous policies of George Bush and Tony Blair in Iraq. At least 3,000 Iraqis and 100 American soldiers are dying every month. The failure of the US and Britain at every level in Iraq is obvious to all. But the White House and Downing Street have lived in a state of permanent denial. On the Downing Street website are listed 10 "Big Issues" affecting the Prime Minister, but Iraq is not one of them.

The picture of what is happening in Iraq put out by Messrs Bush and Blair no longer touches reality at any point. They claim US and British troops are present because Iraqis want them there. But a detailed poll of Iraqi attitudes by WorldPublicOpinion.org, published six weeks ago, shows that 71 per of Iraqis want the withdrawal of US-led forces within a year. No less than 74 per cent of Shia and 91 per cent of Sunni say they want American and British troops out. Only in Kurdistan, where there are few foreign troops, does a majority support the occupation.

Hostility to the American and British troops has a direct and lethal consequence for the soldiers on the ground. The same poll shows that 92 per cent of Sunni and 62 per cent of Shia approve of attacks on US-led forces. This is the real explanation for the strength of the insurgency: it is widely popular.

For the past three-and-a-half years in Iraq, one needed to close both eyes very hard or live in Baghdad's Green Zone not to see that the occupation was detested by most Iraqis. At places where US Humvees had been blown up or US soldiers killed or wounded there were usually Iraqis dancing for joy.

Supposedly, the centrepiece of American and British policy is to stay "until the job is done" and hand over to Iraqi army and police who will cope with powerful militias like the Mehdi Army. But in police stations in many parts of southern Iraq, photographs pinned to the wall include one of British armoured vehicles erupting in flames, beside a portrait of Muqtada al-Sadr, the leader of the Mehdi Army.

In the first year of the occupation it could be argued that Bush and Blair were simply incompetent: they did not understand Iraq, were misinformed by Iraqi exiles, or were simply ignorant and arrogant. But they must know that for two-and-a-half years they have controlled only islands of territory in Iraq. "The Americans haven't even been able to take over Haifa Street [a Sunni insurgent stronghold] though it's only 400 yards from the Green Zone," a senior Iraqi security official exclaimed to me last week.

But the refusal to admit, as the British army commander Sir Richard Dannatt pointed out, that the occupation generates resistance in Iraq, means that no new and more successful policy can be devised. It is this that is criminal. And it is all the worse because the rational explanation for Mr Bush's persistence in bankrupt policies in Iraq is that he has always given priority to domestic politics. Holding power in Washington was more important than real success in Baghdad.
It is easy enough to say that Mr Bush lives in a world of fantasy in Iraq. His aides are notoriously averse to giving him bad news. Officials who do so lose their jobs. But this probably underestimates the man. After 9/11 he successfully presented himself as the security president. For the first time since the 1920s, the Republicans held the presidency and both houses of Congress. The war in Afghanistan was successful at little cost. He thought the same would be true in Iraq.

There was a spurious series of highly publicised turning points in the war, such as the capture of Saddam Hussein in 2003, the return of sovereignty to Iraq and the recapture of Fallujah in 2004, the elections and referendum on the constitution of 2005.

In each case reality was always different. Nobody in Iraq thought Saddam was the leader of the resistance, and his capture had no effect on the insurgency. The return of sovereignty had little meaning: last week the Iraqi prime minister, Nouri al-Maliki, admitted that he could not move a company of Iraqi troops without US permission.

Fallujah was very publicly stormed by the US Marines in November 2004, but a few days later the insurgents, in an operation hardly mentioned by the administration, captured the much larger city of Mosul in northern Iraq, seizing arms worth $40m (£21m). The elections and referendum in 2005 deeply divided Iraq's communities along sectarian and ethnic lines, and led directly to civil war in central Iraq.

The US media was under extreme pressure to report the non-existent good news that the White House accused them of ignoring.

I used to think how absurd it was for me to risk my life by visiting the Green Zone, the entrances to which were among the most bombed targets in Iraq, to see diplomats who claimed that the butchery in Iraq was much exaggerated. But when I asked them if they would like to come and have lunch in my hotel outside the zone, they always threw up their hands in horror and said their security men would never allow it.

The fantasy picture of Iraq purveyed by Mr Bush and Mr Blair is now being exposed. The Potemkin village they constructed to divert attention from what was really happening in Iraq is finally going up in flames.

But it is too late for the Iraqis, Americans and British who died because they were unwitting actors in this fiction, carefully concocted by the White House and Downing Street to show progress where there is frustration, and victory where there is only defeat.


The Independent, 05-11-2006

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Binnen twee dagen zullen de Amerikaanse Congresverkiezingen plaatsvinden. Met de ter doodveroordeling van Saddam Hoesein ziet het er voor Bush niet zo rooskleurig meer uit. Vice-president Cheney verklaarde gisteren dat de regering-Bush zich echter niet zal laten beïnvloeden door de uitslag.
'Het beleid mag niet populair zijn bij het publiek – dat maakt niet uit in die zin dat we onze missie hebben voort te zetten en moeten doen wat wij geloven dat goed is.' Aldus Cheney.

De vastgelopen oorlog in Irak dinsdag is het belangrijkste onderwerp voor kiezers. Amerika staat op het punt zijn draai te nemen. De kiezers grjipen de Congresverkiezingen aan om hun president de rekening te presenteren.
Steeds meer vooraanstaande Republikeinen laten hun eigen voorman in de steek. In het oog springt de desertie van tal van kandidaten voor het Congres. Republikeinen in onder meer Tennessee, New Jersey, Indiana en Rhode Island voeren campagne met een diametraal andere boodschap dan die van Bush.
Op advies van de eigen partijstrategen pogen ze te redden wat te redden valt. Openlijk verklaren ze zich tegenstander van de oorlog, verlangen het aftreden van minister van Defensie Rumsfeld of dringen aan op een andere koers.

In de nieuwe Vanity Fair wordt de president een dolkstoot toegebracht. Twee bekende haviken uit de harde kern van de neo-conservatieven die vanaf de aanslagen van 11 september 2001 onvermoeibaar ijverden voor een oorlog tegen Saddam Hussein spreken zich uit tegen George Bush.
De president bijt zich vast in zijn eigen gelijk. ‘De enige manier waarop we in Irak kunnen verliezen is door op te stappen voordat de klus is geklaard’, zei hij vrijdag nog in Springfield, Missouri.

Behalve de president zelf, ligt opnieuw minister van Defensie Rumsfeld onder vuur. Vandaag verschijnt in Army Times, een onafhankelijk weekblad van de Amerikaanse strijdkrachten, in een hoofdcommentaar een oproep aan Bush om Rumsfeld te ontslaan. Die verzekerde al die tijd dat de zaken onder controle waren. Bush zegt dat hij vasthoudt aan Rumsfeld tot het einde van zijn ambstermijn.

bron: de Volkskrant

Doodvonnis Saddam blijft gemoederen beroeren


BAGDAD - De ter dood veroordeling van Saddam Hoessein zondag blijft internationaal de gemoederen beroeren. De meeste waarnemers spreken zich uit tegen de uitvoering van de doodstraf.


Het Vaticaan betreurt het doodvonnis. Volgens curiekardinaal Renato Martino wijst de kerk de doodstraf principieel als vergeldingsmiddel af. ,,Jammer genoeg behoort Irak tot de weinige landen die nog niet de beschaafde keuze voor de afschaffing van de doodstraf hebben gemaakt'', aldus Martino.

Ook de Raad van Europa is tegen de uitvoering van het doodvonnis en vroeg aan de Iraakse autoriteiten het vonnis niet uit te voeren. ,,Saddam Hoessein was een genadeloze dictator die gestraft moet worden voor zijn misdaden, maar het zou nutteloos en verkeerd zijn om hem te executeren'', aldus secretaris-generaal Terry Davis.

De Britse premier Tony Blair herhaalde maandag op een persconferentie in Downing Street dat zijn regering tegen de doodstraf is. ,,Wij zijn tegen de doodstraf, of die nu voor Saddam of iemand anders is'', aldus de Britse regeringsleider. Blair weigerde zijn persoonlijk standpunt uit de doeken te doen en verwees naar de verklaring die minister van Buitenlandse Zaken Margaret Beckett eerder maandag had afgelegd.
Beckett noemde het ,,terecht dat zij die worden aangeklaagd voor misdaden tegen het Iraakse volk volgens de Iraakse wet worden berecht''. Beckett vreest niet dat een executie van Saddam een martelaar zal maken. ,,De mensen die van hem een martelaar zouden maken, vinden hem nu reeds een martelaar'', zo zei ze.

De Iraakse president Jalal Talabani liet maandag weten dat hij een internationale petitie tegen de doodstraf heeft getekend, maar volgens hem kan de doodstraf van Saddam Hoessein zonder de handtekening van de president.


Blog DS, 06-11-2006

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

We hebben het er vandaag tijdens de les PAV ook over gehad ...
De meerderheid van mijn leerlingen vond dat Saddam de doodstraf niet mocht krijgen, omdat hij toch alleen maar Koerden had gedood - en dat waren niet eens moslims, en die hadden geen eigen land, net als in Israel en Palestina. Er waren er maar een paar die vonden dat Saddam een straf verdiende, de meerderheid vond trouwens dat Bush dan ook de doodstraf zou moeten krijgen.

(Of: even een kort beeld van een zeer kleine en jonge doorsnede van de moslimgemeenschap op't Kiel - en in Borgerhout, in Antwerpen)

Nog hééél veel werk aan de winkel blijkbaar...
Werkt dat niet ontmoedigend??

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Goh ... Met dezelfde klas ben ik gisteren op uitstap geweest naar een tentoonstelling over emigrerende belgen, waar een moslima hen zeer goed duidelijk maakte dat ook belgen in andere landen allochtoon kunnen zijn, en dat ook belgen ooit zijn moeten verhuizen uit hun land ...
Vandaag hebben we daar rond gewerkt, en dan vertelden ze hoe ze opstonden in de bus voor oude mensen, en hoe ze merkten dat mensen dat echt leuk vonden, en dat slaan niet altijd werkte, hoewel het volgens hen soms nodig was - maar dat ze echt wilden dat mensen hun beeld veranderden van hen, en dat dat alleen kon wanneer zij zich altijd respectvol, begripvol, kortom, de grootste toonden. Ik vond dat een heel klas inzicht van jongeren van 16-19 jaar oud ...
Ze wilden zelfs bij mij de speelpleincursus komen volgen, om als monitor op het speelplein te komen staan, om zo marokkaanse en andere allochtone kinderen een voorbeeld te geven. Echt straf.

Mooi! Blijven trekken maar aan die multiculturele kar!!

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Washington weet zich geen raad met Irak


DE Amerikaanse kiezers hebben woede geuit over de oorlog in Irak. Maar wat hebben ze precies gezegd? Er zijn heel wat Amerikanen die de Amerikaanse militairen onmiddellijk willen terugtrekken. Maar dat is zeker geen meerderheid. De meeste Amerikanen voelen een morele verplichting om de Irakezen te helpen. Amerika heeft het probleem gecreëerd, Amerika moet het helpen oplossen, menen ze.


Het verkiezingsresultaat mag ook niet worden gezien als een eenduidige afwijzing van de oorlog. Het aantal Amerikanen dat gelooft dat de invasie noodzakelijk was in het raam van de strijd tegen het terrorisme, is gedaald. Maar een flink deel van de publieke opinie blijft achter het opzet van de oorlog staan.

De kiezer heeft vooral de onbekwaamheid van de regering-Bush afgestraft. Bijna drieduizend Amerikanen zijn gestorven en vele duizenden gewond zonder dat de Irakezen er beter van zijn geworden. Het land is in chaos verzand omdat de Amerikaanse strategie niet deugde. En daarvoor moest Donald Rumsfeld, de architect van de oorlog, boeten. Er werden te veel fouten gemaakt.

Het vernietigende verdict van de kiezer versterkte het al even vernietigende oordeel van de topmilitairen en het Republikeinse foreign policy establishment, de mensen die traditioneel het Republikeinse buitenlandse beleid ontwerpen, maar na 9/11 overvleugeld werden door de neoconservatieven. Zij waren lang voor de stembusgang tot de conclusie gekomen dat het beleid van Bush een mislukking was.

Maar ook veel neocons keerden zich tegen Bush en Rumsfeld (en tegen elkaar). Na 9/11 liepen de belangen van de neocons samen met die van vice-president Dick Cheney en Rumsfeld. Ze wilden allemaal de terreuraanslagen aangrijpen om de publieke opinie ervan te overtuigen dat Irak moest worden bevrijd van Saddam Hoessein. Ze vonden het een grove vergissing dat de dictator na de Golfoorlog van 1991 niet uit het zadel was gelicht.

,,Maar het was Rumsfeld nooit te doen om de democratisering van Irak'', zegt Gary Schmitt van het American Enterprise Institute en een van de medeoprichters van het neoconservatieve Project for the New American Century. ,,Rumsfeld dacht nooit na over het post-Saddam tijdperk. Wij hebben altijd gezegd dat dit een tienjarenproject was en dat er zeker 250.000 soldaten nodig waren.''

,,Rumsfeld luisterde niet naar de raad van specialisten in counterinsurgency : zet genoeg troepen aan de grond zodat het dagelijkse leven meteen na de oorlog herneemt, zorg dat de mensen zich veilig voelen en dan zullen ze je helpen met informatie over de rebellen.''

Rumsfeld werd gezien als het voornaamste obstakel voor veranderingen. Hij is koppig, zelfzeker, zelfs arrogant. En dus moest hij weg. ,,We hebben nieuwe ideeën nodig'', zei Bush toen hij woensdag het ontslag van Rumsfeld aankondigde.

Het was dus al voor de verkiezingen duidelijk dat als de Republikeinen verloren, het beleid zou worden bijgeschaafd. Maar in welke zin? Niemand die het op dit moment weet. ,,Er zijn geen wondermiddelen voor Irak'', zegt Derek Chollet van het Center for Strategic and International Studies. ,,Iedereen wacht op het rapport van de Irak Study Group.'' Het rapport van deze commissie, bestaande uit wijzen van beide partijen, wordt begin december verwacht.

Experts menen dat het geen concrete beleidsaanbevelingen zal bevatten, maar slechts grote lijnen. Het zal vooral een analyse zijn van de problemen. ,,Het voornaamste is dat alle partijen zich dan, zonder politiek gezichtsverlies, achter een document kunnen scharen'', meent Chollet.

De president heeft verschillende opties. Hij kan meer troepen sturen in de hoop dat die de orde snel kunnen herstellen. ,,Als hij dat doet, zullen de Democraten hem daarin zeker een half jaar steunen'', meent Schmitt. ,,Maar als het niet lukt, zit Bush nog dieper in de problemen.'' Schmitt geeft toe dat het geen populaire optie is. De Amerikaanse strijdkrachten zijn gedemoraliseerd door de vele maanden dienst in Irak en Afghanistan. Het maakt hun gezinnen kapot. Het aantal echtscheidingen is spectaculair gestegen. ,,Zo kan het niet verder.''

Een andere optie is een versnelde 'irakizering'. Bush heeft de Irakezen voor de verkiezingen al laten verstaan dat ze meer verantwoordelijkheid moeten nemen. En woensdag herhaalde hij: ,,Irak doet niet genoeg en doet het niet snel genoeg.''

De Studiegroep zal vermoedelijk aanraden dat de regering haar ambities in Irak bijstelt: niet mikken op democratisering, enkel op stabiliteit. Dat betekent meer investeren in opleiding van Iraakse politie en militairen.

Nancy Pelosi, de nieuwe voorzitster van het Huis van Afgevaardigden, maakte woensdag alvast duidelijk dat de president op de Democraten kan rekenen om druk uit te oefenen op de Irakezen om het heft meer in eigen handen te nemen. Maar de neoconservatief Schmitt betwijfelt of de Irakezen daartoe in staat zijn.

,,De Democraten zullen ook bij Europa aankloppen voor meer hulp'', voorspelt Chollet. ,,Ze zullen de Europeanen duidelijk maken dat ze zich nu niet langer achter Bush kunnen verschuilen.''

Voorlopig lijkt er een bereidheid in beide partijen om samen te werken. Maar niemand hier in Washington durft voorspellen hoe lang dat zal duren. De Democraten pleiten zeker niet voor een cut-en-run-beleid, Irak in de steek laten en een onmiddellijke terugtrekking van de troepen. Maar het is duidelijk dat beide partijen weg willen uit Irak voor de presidentsverkiezingen van 2008.


DS, 10-11-2006

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB