'Ouderverstoting is ook een vorm van partnergeweld'

'In België zijn er naar schatting 3.250 moeders en vaders van wie de kinderen worden gemanipuleerd door de ex-partner', schrijft Goedele Uyttersprot (N-VA). Behalve sanctionering moet er volgens haar ook worden ingezet op preventie.

'Ouderverstoting is ook een vorm van partnergeweld'
Kinderen hebben van nature een loyaliteitsband met hun ouders. Maar na een echtscheiding gebeurt het soms dat een kind z'n vader of moeder niet meer wil zien, zonder dat er een gegronde reden is.Het kind verstoot de andere ouder en kan een gespleten loyaliteit ontwikkelen: Parental Alienation Syndrome (PAS) of ouderverstoting.

Bij ouderverstoting worden kinderen - buiten hun wil om en dikwijls onbewust - door de ene ouder gemanipuleerd. Dit doet zich bijna uitsluitend voor bij conflicten rond ouderlijk gezag. De ene ouder kan het kind in deze situatie gemakkelijk manipuleren. Hierdoor wordt de afstand tegenover de andere ouder steeds groter. Uiteindelijk wil het kind de andere ouder niet meer zien.

In België zijn er naar schatting 3.250 moeders en vaders van wie de kinderen worden gemanipuleerd door de ex-partner. Ouders die sinds hun scheiding de kinderen niet meer te zien krijgen, ondanks het feit dat de rechter hen het omgangsrecht heeft toegekend.

Omgangsrecht

Wie het omgangsrecht niet naleeft, kan door de rechtbank vervolgd en veroordeeld worden, zowel op strafrechtelijk als op burgerlijk vlak. Dat is zo op papier. In de praktijk wordt zo'n vonnis te vaak niet uitgevoerd. De ene ouder staat dan met de uitspraak van de rechter in zijn handen aan de deur, maar krijgt de kinderen niet mee of zelfs niet te zien.

De wetgever heeft dus wel diverse strafmogelijkheden voorzien, maar deze bieden niet altijd soelaas voor de problemen die zich op dit vlak voordoen. Er wordt amper vervolging ingesteld bij niet-afgifte van een kind.

Beter voorkomen dan genezen

Er bestaat een grote lacune op het vlak van onderzoek, de opleiding van magistraten en psychologische hulpverlening. Zowel maatschappelijk als wetenschappelijk is hier zeer weinig over terug te vinden, ondanks het feit dat steeds meer gescheiden ouders (en grootouders) hiermee te maken krijgen.

Onze alarmkreet werd door de minister aanhoord. Ouderverstoting wordt nu eenduidig in alle rechtbanken als partnergeweld gecatalogeerd en vervolgd. Dat is alvast een eerste stap in de goede richting, maar sanctioneren mag niet het eindstation zijn. Op dat moment is het kwaad immers al geschied.

Preventie en herstelgerichte contacten via hulpverleningstrajecten zijn noodzakelijk. Alleen zo krijgt de verstoten ouder een kans om opnieuw in contact te komen met het kind. Alleen zo kan de verstoten ouder de band met het kind proberen te herstellen.

Ouderverstoting voorkomen kan enkel resultaat hebben door dit enerzijds vroegtijdig vast te stellen en anderzijds door een samenwerking tussen de psychiatrie en justitie.

Om het lijden van ouders én kinderen zoveel mogelijk te beperken, moet ook hier dringend werk van gemaakt worden.

Bron: Knack, http://www.knack.be/nieuws/belgie/o...ion-688615.html, 07/04/16, 11u00.
Eigen mening: Ikzelf heb hier al gevallen van gezien dat moeder of vader het kind manipuleert zodat het kind niet meer naar de andere ouder wilt. Ik vind dit schandalig hoe dat ouders zo kunnen denken. Deze kinderen hun 'recht' om hun mama of papa te zien wordt ontnomen door de andere ouder. En waarom? Voor het favorietje te zijn van het kind? Zodat er ruzie ontstaat in het andere huishouden? Jaloezie? Wraak? Ronduit belachelijk. Ik vind het jammer dat ouders dit zelf niet beseffen wat ze hun kind aandoen. Het kind is nog te jong om zelf te beseffen wat er aan de hand is en de band met 1 van de 2 ouders kan verpest worden.

Mijn ouders zijn ook gescheiden. Ik heb het een heel lange tijd moeilijk gehad om naar mijn vader te gaan, maar dat was vooral om zijn vriendin niet te moeten zien. Tussen ons klikt het niet echt. Ik ga inderdaad minder naar mijn vader, door studies, hobby's en zijn vriendin, maar ik zal er nooit voor weggebleven. Hij vraagt soms wel wanneer ik nog eens kom en ik geef toe dat ik probeer langs te gaan als zijn vriendin niet thuis is. Voor alle duidelijkheid: mijn moeder heeft hier niets mee te maken. Ik heb dit allemaal zelf beslist. Ze zegt zelfs dat zij ook vind dat ik te weinig naar mijn vader ga en stimuleerde ons van jongs af aan om te gaan. Het is niet omdat het niet goed klikt met de vriendin van mijn vader dat ik hem niet meer wil zien. Hij blijft mijn vader en ik zie hem graag. Los daarvan ben ik er wel van overtuigd dat er ouders zijn die hun kinderen manipuleren en enkel de negatieve punten van hun ex-partner bovenhalen. Kinderen krijgen hierdoor een ander, verkeerd beeld van hun ouder. Ik vind het wel een goede stap vooruit om dit ook onder partnergeweld te kunnen brengen. Er zijn niet alleen ouders die er van afzien, maar ook zeker grootouders. Dit zie ik zelf in mijn familie gebeuren. Mijn vader is de enige uit een gezin van vijf die zijn vader nog ziet. Eén hiervan, mijn tante, is zeker en vast door mijn grootmoeder gemanipuleerd, zoals ze hier omschrijven in het artikel. Overlaatst merkte ik dat ze dit bij mij ook probeerde door dingen te zeggen die niet waar zijn. Ze begrijpt ook helemaal niet waarom wij nog wel naar mijn grootvader gaan. Ik vind dat heel erg voor mijn grootvader. Hij ziet nog maar één van zijn vijf kinderen en twee van zijn dertien kleinkinderen. Het ergste vind ik dat hij er maar zes van de dertien heeft gekend. De rest heeft hij nog nooit gezien. Ik ben wel blij dat mijn vader nog wel contact met hem wou, want ik zou hem niet kunnen missen! Dus ja, ik ben hier een voorstander van!