Verslaafden met een leefloon die een behandeling weigeren, moeten geraakt kunnen worden in hun portemonnee. Dat pleit N-VA-Kamerlid Valérie Van Peel vrijdag in Het Laatste Nieuws. De partij stelt dat een vijfde van de leefloners een alcohol- of drugprobleem heeft en daardoor niet in staat is om te werken. “Als iemand blijft weigeren om een ontwenningskuur te volgen, moet je het leefloon kunnen intrekken”, luidt het.


Om een leefloon te krijgen, moet je vandaag werkbereidheid aantonen. Maar de praktijk leert dat veel OCMW’s verslaafden daarvan vrijstellen, omdat toch niemand hen wil aanwerven, zegt Van Peel. Ze wil de wetgeving voor de OCMW’s aanscherpen met een inspanningsverbintenis, het zogenaamde GPMI dat al bestaat voor -25-jarigen. Het gaat niet om een resultaatsverbintenis: “we kunnen mensen niet verplichten om te genezen, maar hen wel in de richting duwen”, luidt het.

Hulpverleners reageren kritisch in de krant. “Je moet opletten dat je mensen niet nog dieper in de miserie duwt”. Ook heel wat OCMW’s zouden weigerachtig staan.

Bron: De Standaard: http://www.standaard.be/cnt/dmf20151211_02015868 (geraadpleegd op 11/12/2015)
Mening: Ik weet niet of het een goede oplossing is om verslaafden in hun portemonnee te raken. Ik begrijp wel waarom ze deze stap willen zetten: ze willen dat mensen meer werkbereidheid tonen. Langs de andere kant zeggen ze dat ze mensen niet willen verplichten om te genezen, maar hen wel in de richting duwen. Ik denk echter wel dat ze mensen op deze manier verplichten om te genezen. Als ook hun leefloon wordt afgenomen, zullen ze niet anders kunnen dan genezen, want ze hebben ook geld nodig om rond te komen. Of net helemaal niet, want wie betaalt er dan voor eventuele opname? Naar mijn mening zal deze beslissing het alleen maar erger maken.

De mening van L*ssa kan ik zeker begrijpen, het is een moeilijke kwestie wat nog veel discussies met zich zal meebrengen. Persoonlijk ben ik eerder voorstander van dit idee. Ik zie ook de negatieve aspecten ervan in, maar deze wegen naar mijn mening niet op tegen de positieve aspecten. Het is de bedoeling om verslaafden een duwtje in de rug te geven, het is niet de bedoeling om hen allemaal te laten genezen voordat ze nog een uitkering krijgen. De bedoeling is wel om hen aan te zetten om er moeite voor te doen. Het lijkt mij ook logisch dat N-VA deze stap voorstelt. Verslaafden die wel moeite kunnen doen krijgen een uitkering, maar verslaafden die geen moeite willen doen ook. Dit is naar mijn mening niet eerlijk tegenover diegenen die er wel moeite voor willen doen. Er is een groot verschil tussen genezen en moeite doen om te genezen. Het belangrijkste is dat je laat zien dat je jezelf zou willen integreren in de maatschappij en dat je zou willen afkicken. Het al dan niet succesvol zijn van de behandeling staat hier volledig buiten.

Ik ben van mening dat deze beslissing heel wat neveneffecten te weeg zou brengen. Ik begrijp het standpunt van N-VA zeker en ik ben ook van mening dat mensen die een leefloon hebben of willen werkbereidheid tonen en dat ze ook effectief moeite doen om een job te zoeken. Aan de andere kant denk ik dat verslaafden verplichten om behandeling te zoeken of anders hun leefloon wegnemen niet de oplossing is. Verslaafden gaan pas echt vooruitgang boeken wanneer ze zelf achter de behandeling staan en ervoor willen vechten. Willen ze dit niet, dan zal de behandeling zeker niet aanslaan. Als je hen de keuze geeft tussen behandeling of het wegnemen van hun leefloon, gaat iedereen natuurlijk voor de behandeling kiezen maar dit gaat het probleem zeker niet oplossen. Daarnaast gaan de personen die behandeling weigeren alleen maar meer de verdoemenis in gejaagd worden. Ze komen verder terecht in een crimineel milieu en gaan alles doen om aan geld voor verslaving te komen. Dit gaat volgens mij een stijging in criminaliteit teweeg brengen.