Extreme armoede in wereld daalt pijlsnel


In Nepal kan de armoede in elf jaar verdwenen zijn. Tenzij milieuproblemen roet in het eten gooien.
Sanjog Manandhar/imageglobe
BRUSSEL - Het aantal mensen dat ondervoed, ongeschoold en onbemiddeld is, daalt sneller dan verwacht. Dat stellen de Verenigde Naties en wetenschappers vast.
Terwijl Europa zich van crisis naar crisis sleept, zorgt de economische groei elders in de wereld voor een opmerkelijke daling van de armoede. ‘Nooit in de geschiedenis zijn de levensomstandigheden en vooruitzichten van zo veel mensen zo snel en zo ingrijpend veranderd', klinkt het lyrisch in het nieuwe ontwikkelingsrapport van de Verenigde Naties (VN).

Volgens de VN is het aantal mensen dat met minder dat 1,25 dollar per dag moet rondkomen – en dus onder de extreme armoedegrens leeft – wereldwijd van 43,1 procent naar 22,4 procent gezakt tussen 1990 en 2008. Zo goed als een halvering dus, een doel dat volgens de Millenniumdoelstellingen pas in 2015 gehaald moest worden.

Met dank vooral aan India, Brazilië en China, drie demografische reuzen die de armoede respectievelijk met ruim een derde, de helft en 78 procent zagen dalen.

Zelfs na de drastische daling leefde in 2008 nog steeds ruim één op de vijf mensen in armoede – omgerekend 1,2 miljard mensen. De VN merken ook op dat een daling van de armoede in veel landen ook gepaard gaat met een stijging van de inkomensongelijkheid, een trend die op zijn beurt nieuwe sociale spanningen met zich kan meebrengen.

Multidimensioneel

Daarnaast is het maar de vraag of armoede best gemeten wordt aan de hand van een strikte inkomensgrens. Wetenschappers van de Oxford Poverty & Human Development Initiative denken alvast van niet. Zij werken daarom al enkele jaren aan een ‘multidimensionele' armoede-index – die trouwens ook vaak door de Verenigde Naties wordt aangehaald. Die index bekijkt tien criteria, waaronder het gebrek aan basisonderwijs, elektriciteit, sanitair, drinkbaar water, voldoende brandstof en voldoende eten. Armoede als een probleem van te weinig welzijn dus, niet louter welvaart.

Ook die index toont een sterke daling maar klokte in 2008 wel af op 1,56 miljard armen, flink wat meer dan volgens de klassieke armoededefinitie. In nogal wat landen, waaronder Cambodja, Ethiopië en Colombia, vertaalde de inkomensgroei zich dan ook onvoldoende in een hogere levensstandaard.

Al kan het ook anders. In Rwanda, Bangladesh en Bolivië daalde de multidimensionele armoede sneller dan de klassieke inkomensarmoede. Deze landen maakten volgens de Oxford-onderzoekers optimaler gebruik van hun economische groei om te investeren in bijvoorbeeld onderwijs en hygiëne.

De absolute koploper is Nepal. Tussen 2006 en 2011 daalden zowel de klassieke als de multidimensionele armoede er met 4 procentpunten per jaar. Momenteel leeft nog altijd ruim 44 procent van de Nepalezen in (multidimensionele) armoede, maar in het huidige tempo kan de armoede er dus wel binnen elf jaar uitgeroeid zijn, zo tonen de cijfers van de Oxford-wetenschappers. In Rwanda en Bangladesh zou de armoede binnen één generatie kunnen verdwijnen.

Optimisme

Ook de Verenigde Naties zijn optimistisch. Zij verwachten dat er tegen 2050 minder dan een half miljard mensen onder de armoedegrens leven – waarvan de helft trouwens in Sub-Sahara Afrika. In het meest rooskleurige scenario duikt het aantal armen tegen 2050 zelfs onder de honderd miljoen.

Maar er bestaat ook een kans dat de huidige successen op vlak van armoedebestrijding tenietgedaan worden. De politieke overheden ondernemen volgens de VN immers te weinig actie tegen dreigende milieuproblemen zoals water- en luchtvervuiling, klimaatsverandering en ontbossing.

Als die problemen uit de hand lopen dan vrezen de VN dat er tegen 2050 wel eens 3 miljard mensen in extreme armoede zouden kunnen leven in plaats van minder dan honderd miljoen.

bron:
http://www.standaard.be/artikel/det...130322_00514838, 24 maart 2013

eigen mening:
Dit is zeer goed nieuws! Het is zeker al een goed begin dat de armoede zo daalt. Toch denk ik dat we niet te snel optimistisch mogen worden. In het artikel wordt al aangegeven dat India, Brazilië en China hier een groot aandeel in hebben. Dit zijn nu behoorlijk welvarende landen geworden en zij krikken natuurlijk het algemeen percentage van de wereld op. We mogen ons hier niet op blindstaren, want dat wil zeggen dat er nog altijd landen zijn waar zeer veel armoede heerst. Verder kan nu ook het gevaar loeren dat we geen , of niet voldoende, maatregelen meer gaan treffen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Er moet zoveel mogelijk armoede de wereld uit en met één keer positief nieuws komen we er niet. Er staat nog een lange lijdensweg te wachten, denk ik. Daarbij wordt in het artikel ook nog aangehaald dat de milieuproblemen zeker aangepakt moeten worden. Deze kunnen ook leiden tot armoede en toch wordt hier nog te weinig aan gedaan. Ik denk dat we dus best nog wat werken en niet te snel mogen opgeven.