Aantal Brusselse daklozen dat sterft op straat piekt


Op 15 november wordt het winterplan in Brussel opnieuw geactiveerd. Maar met een stijgend aantal daklozen, en vooral meer overlijdens onder daklozen, vragen hulporganisaties om bredere maatregelen.


Het Brusselse winterplan voorziet extra opvangplaatsen voor daklozen tijdens de wintermaanden. Zo kunnen er tijdens de koudste periode van het jaar tussen 1.200 en 1.300 personen rekenen op een bed. Samusocial, de centrale actor in het daklozenbeleid, klopte zichzelf op de borst dat het vorig jaar niemand heeft moeten weigeren.

Maar duidelijk niet iedereen vindt de weg naar die opvang. Het aantal daklozen in onze hoofdstad blijft ieder jaar toenemen, zo bleek eerder al uit een telling van de organisatie La Strada. Zij spreken van ruim 4.000 daklozen, een verdubbeling op acht jaar tijd.

En met het aantal daklozen, stijgt ook het aantal dat het continue zwerven op straat niet overleeft. Het Collectief Straatdoden, dat in 2005 werd opgericht en de overleden daklozen jaarlijks herdenkt, telde sinds zijn oprichting al 494 overleden daklozen in Brussel. Met 72 overlijdens was 2016 een triest hoogtepunt. De jongste overledene was bovendien amper 22 jaar oud.


De vrieskou is niet de belangrijkste doodsoorzaak. Volgens Bert de Bock, coördinator van de organisatie, speelt er een ‘veelheid aan factoren’ mee: constante stress, slecht slapen en onbehandelde ziektes. Daarom is het winterplan volgens de organisatie niet voldoende. In september trokken de verschillende daklozenorganisaties nog op straat om het tekort aan middelen aan te kaarten, vooral om het probleem structureel aan te pakken.

Mathias Dobbels, woordvoerder van minister Pascal Smet - bevoegd voor bijstand aan personen, en dus ook aan daklozen - wijst erop dat de opvangcapaciteit doorheen het jaar enkele maanden geleden nog met 200 extra bedden werd uitgebreid door een nieuwe locatie op de Poincarélaan. Ook tijdens de wintermaanden wordt een extra buffer voorzien als de vraag naar bedden groter wordt bij aanhoudende koude.

‘Ons beleid is er een waarbij iedereen die een bed wil, dat kan krijgen’, klinkt het. ‘Daarnaast proberen we ook structurele oplossingen te vinden voor wie zich aanmeldt, onder meer door ze te registreren en te werken op herintegratie. Maar dat is een beleid dat minder zichtbaar blijft. Bovendien zijn er ook daklozen die liever onopgemerkt blijven.’

Dat het aantal daklozen in Brussel blijft toenemen, heeft volgens Dobbels verschillende redenen. ‘Er is natuurlijk vooral die aantrekkingskracht als hoofdstad. Daklozen weten dat hier meer voorzieningen zijn. En daarnaast is er ook de vluchtelingenproblematiek die het aantal nog omhoog stuwt.’

bron: 2/11 De Standaard http://www.standaard.be/cnt/dmf20171102_03165501

mening: Er staat een moeilijke periode voor de deur voor mensen die geen dak boven het hoofd hebben. Jammer genoeg zijn er mensen die op straat moeten leven door armoede. Gelukkig zijn de daklozenopvangcentra's er om deze mensen te kunnen opvangen wanneer het echt erg koud wordt. Ik ben erg blij voor de daklozen in onze hoofdstad dat ze terecht kunnen bij dergelijke centra's. Ik denk dat dit een goede stap is om het sterftecijfer naar beneden te halen.