Said Laylaz, een Iraanse journalist die befaamd is om zijn kritiek op het beleid van president Mahmoud Ahmadinejad, is tot negen jaar gevangenisstraf veroordeeld. Hij werd onder meer veroordeeld wegens zijn deelname aan de protesten tegen de herverkiezing van Ahmadinejad en ook zou hij in het bezit geweest zijn van geheime informatie. Zijn advocaat heeft al laten optekenen dat ze in beroep gaan tegen het vonnis.

De straf is de hoogste celstraf die tot nu toe is opgelegd in de golf van processen tegen oppositieleden sinds de herverkiezing van Ahmadinejad. Eerder zijn er al vijf doodvonnissen uitgesproken in de processen naar aanleiding van de betogingen.

De herverkiezing van Ahmadinejad heeft de Islamitische Republiek Iran in de diepste crisis van zijn dertigjarige bestaan gestort. Het heeft ook aangetoond hoe de regerende geestelijkheid onderling is verdeeld over de koers van Ahmadinejad. De president wordt ervan beschuldigd onverantwoordelijk bezig zijn door telkens het buitenland te provoceren en Iran te ruïneren met voortdurende, exorbitante overheidsuitgaven. (anp/sps)
02/12/09 12u02

bron: DM Online
-------------
Ik vind het ronduit belachelijk dat er in sommige landen nog steeds streng wordt opgetreden tegen de mening van journalisten. Persvrijheid zou toch een mensenrecht moeten zijn, waarvan niet kan afgeweken worden. Kijk maar naar China, waar alles zodanig gecensureerd wordt: de mensen weten er van niets af en laten hun leven leiden door het staatshoofd. Vanuit de rest van de wereld en dan vooral vanuit Europa/VS moet worden opgetreden tegen schending van vrije meningsuiting: opdat een land degelijk functioneert is de mening van zijn inwoners toch essentieel?

De journalistieke vrijheid moet eigenlijk overal ter wereld een bevochten recht zijn. Natuurlijk mag deze vrijheid ook andere gedachten en geloven niet onderdrukken of ronduit belachelijk maken, zoals bijvoorbeeld de Deense cartoons van over enkele jaren. Het westen zou voor deze meningsvrijheid moeten pleiten over de hele wereld, omdat we toch het sterkste blok zijn en een voorbeeldfunctie hebben betreffende deze kwestie. Iran is niet alleen in deze kwestie een moeilijk geval, maar ook in de nucliaire wereld een dwarsbomer. Mede daardoor kan het westen niet al te veel druk opleggen aan dit gevaarlijk regime.