VLAAMSE ZELFGENOEGZAAMHEID

'Op Vlaanderen ben ik niet langer trots. Ik zie de toekomst van mijn kinderen niet in Vlaanderen, maar in het buitenland.' Dat waren de woorden van Peter Leyman, de topman van de Vlaamse werkgeversorganisatie Voka, in een Nederlandse krant. Maar hij was nog niet klaar: 'Vlaanderen', zo ging hij verder, 'zakt weg in zelfgenoegzaamheid.' Daarom kiezen almaar meer bedrijven voor Wallonië als investeringsplek. Als ze überhaupt nog naar ons land komen, maakte de ex-Volvobaas zijn betoog af. Dat is wat ik noem een heldere analyse, gebracht in klare taal. Iets wat ik verwacht van een man die de helft van zijn tijd zijn oor te luister legt bij het Vlaamse bedrijfsleven. En de andere helft van zijn tijd het vuur uit zijn sloffen loopt om de politiek te overtuigen iets te doen. Leyman zal zich deze dag nog even heugen, want de reacties op zijn uitspraken waren niet mals. De zakenkrant De Tijd was nog het sterkst: 'Ofwel is dat cafépraat, en daar hoort een man in zijn positie zich in een kranteninterview niet aan te bezondigen. Ofwel meent hij dat en pakt hij beter zelf ook zijn biezen.' Pardon?

Natuurlijk kun je je afvragen of Leyman dat zo nodig bij onze noorderburen moest gaan verkondigen. In dat interview stuurde hij trouwens ook een feitelijk verkeerd bericht over een bedrijf de wereld in. Maar dat is de essentie van de discussie niet. Die gaat over de vraag: staan we stil of gaan we vooruit? In die polemiek is het ironisch dat De Tijd Leyman indirect gelijk geeft. Het is immers een tikkeltje zelfgenoegzaam om de boodschapper te fusilleren in plaats van de inhoud van zijn boodschap te fileren. En trouwens, waarom zou de baas van de werkgevers niet mogen zeggen wat hij echt vindt?

Net deze week konden we uitgerekend op de Cubaanse vakbond rekenen om, zoals de Vlaamse werkgeversbaas, sterke uitspraken te doen. De vakbond in Cuba, toch niet meteen een gidsland als het op fundamentele vrijheden aankomt, stelde deze week boudweg dat 'Cuba dringend zijn economie moet hervormen. Onze staat kan en mag niet verder administraties ondersteunen met opgeblazen loonlijsten, die verliezen opstapelen, de economie hinderen, slechte gewoontes kweken en het gedrag van werknemers verkeerd vormen'. De president, Raul Castro, had de daad al bij het woord gevoegd en besliste deze week een half miljoen Cubaanse ambtenaren te ontslaan. Volgens hem moeten Cubanen aan het ondernemen slaan. Onze vakbonden formuleerden deze week tijdens een betoging met zowat 3.000 vakbondsmensen ook een aantal forse eisen, zij het van een andere aard. Zo zou ons pensioen minstens gelijk moeten zijn aan 75 procent van het gemiddelde loon, mag er niet geraakt worden aan de pensioenleeftijd en moet het brugpensioen behouden blijven.

Ondertussen zakten wij weer een plek op het lijstje van meest competitieve landen, maar daar lijkt niemand echt wakker van te liggen. Terwijl de nummer één op die rangschikking allesbehalve zelfgenoegzaam is. Zwitserland, zo titelde een Zwitserse krant, vindt van zichzelf dat het veel te traag is in het werken met nieuwe technologie. In Cuba komt het ondernemen in zwang, in Zwitserland wordt aan de pijnpunten van de kampioen geschaafd en in België vinden we blijkbaar dat alles goed gaat? Komaan zeg! In ons land is het gemakkelijk de eerste van de klas te zijn, maar we zijn onderhand wel ongemerkt in de school van de kneusjes beland. Tijd voor actie.

Lorin Parys is voorzitter van Flanders DC, de Vlaamse organisatie voor ondernemingscreativiteit


DS, 17-09-2010

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB