Michael Jackson is geen sigarettenpakje


Ik moest toch twee keer lezen voor het me duidelijk werd. De VRT zal vanaf nu ‘omzichtiger omspringen met muziek van Michael Jackson’ en ‘de beschuldigingen vermelden bij de aankondigingen van de nummers’, zei de woordvoerder. Want ‘je kunt zijn muziek niet meer zomaar feestelijk aankondigen.’ Heel even bevond ik me in Noord-Korea of in de Sovjet-Unie ten tijde van Stalin. Volksvermaak dient geduid te worden en bij voorkeur gewoon verboden. Zeker wanneer de entertainer in kwestie ooit aan de kindjes gezeten heeft.

Sta me toe daar enige moeite mee te hebben. Wat is trouwens ‘omzichtiger omspringen met’? Betekent het dat de VRT de muziek van Jackson op een lager volume gaat uitzenden, alleen in de daluren wanneer beïnvloedbare kinderen al naar bed zijn? Of uitsluitend nog op Klara, en begeleid door een ervaringsdeskundige die Michael Jackson duidt door de eeuwen heen? Dat laatste komt nog het dichtst in de buurt van wat blijkbaar de bedoeling is: de beschuldigingen worden vanaf heden gemeld wanneer een Jackson-song wordt gespeeld. Alsof het een waarschuwing op een pakje Marlboro betreft. Misschien kan er een irritante pieptoon bedacht worden die meegestuurd wordt met het radiosignaal, zodat alleen verstokte Jackson-fans nog bereid zijn te luisteren. Gelukkig liet de VRT ook weten dat ‘censuur wat hen betreft niet hoeft’. Een hele opluchting toch.

Het is een logica die volstrekt nergens op slaat, maar die de jongste tijd wel flink in opmars is: wanneer artiesten stout geweest zijn, mag hun repertoire niet langer beluisterd/bekeken/bewonderd worden. Dus geen House of cards of Seven meer (wegens acteur Kevin Spacey), geen Buiten de zone, Schalkse ruiters of Het geslacht De Pauw meer (wegens programmamaker Bart De Pauw) en al zeker geen blockbuster meer waar viespeuk en producer Harvey Weinstein van ver of dichtbij mee te maken heeft gehad – en dat zijn er veel.

Een totaalverbod op verleden, heden en toekomst. Tenminste, wanneer de rol van de beschuldigde al te duidelijk is, anders mag het blijkbaar nog wel. Zie De Mol, waarvan het me niet eens zou verbazen mocht De Pauw er ook nu nog bij betrokken zijn, zij het alleen in de kleine lettertjes. Hij heeft het concept per slot van rekening bedacht, mag het even ja. Ook in de finale aftiteling van De Dag kwam ik hem tegen, en waarom ook niet? De man bestaat en is uitermate creatief. Daar hebben de eventuele ongepaste (en wie weet zelfs strafbare) neigingen van De Pauw niks mee te maken. Want waar ligt de grens? God weet bevonden er zich ook macho smeerlapkes onder de geniale schilders uit de Gouden Eeuw? Moeten we de werken van Rembrandt van Rijn, Johannes Vermeer of Frans Hals uit de musea verwijderen? Alleen nog te bezichtigen met een waarschuwing en een afschrikwekkend logo. Wie weet leeft ergens in Zuid-Frankrijk nog een oud besje dat lang geleden onheus werd benaderd door Pablo Picasso. De Guernica dan maar achter slot en grendel?

Of Jackson wel of niet gedraaid wordt, maakt me weinig uit. Ik was toch al geen fan. Te plastiekerig, vaak overgeproducet en te geforceerd qua soul; altijd was er wel iets waardoor ik de klatergouden classics van Zijne Geverfdheid niet lustte. Die houterige dansjes ook altijd. Eerlijk: uit zijn hele oeuvre onthoud ik alleen de magistrale gitaarriff van ‘Beat It’ (niet door Michael bedacht of gespeeld) en het dodelijk efficiënte drumritme van ‘Billie Jean’ (idem). Dat is weinig voor een artiest die door miljoenen anderen geclaimd wordt als de Grootste Artiest Aller Tijden. Maar dan nog: nooit onthoud ik Jackson als kinderlokker. Vele anderen doen dat blijkbaar wel.


DSAvond, 05-03-2019 (Stijn Meuris)