Ook hulpkonvooien voor Gaza zijn niet veilig voor Israëlische kolonisten


Israëlische kolonisten voeren al weken ‘spontane aanvallen’ uit op Palestijnse trucks die met noodhulp voor Gaza onderweg zijn vanuit Jordanië. De Israëlische politie kijkt doorgaans weg, burgeractivisten verzinnen hun eigen tactiek om de trucks te beschermen.


Elke dag proberen Israëlische kolonisten Palestijnse vrachtwagens met voedselhulp voor Gaza te stoppen op de Westelijke Jordaanoever. De hulpkonvooien komen uit buurland Jordanië, verlopen met toelating van de Israëlische regering, en toch laten soldaten en politieagenten steeds opnieuw toe dat groepen kolonisten die trucks tegenhouden, hun lading op de grond gooien en, in enkele gevallen, de chauffeurs in het ziekenhuis slaan en hun trucks doen uitbranden.

De bekendste beelden van zo’n aanval dateren van 13 mei, omdat de Israëlische mensenrechtenadvocate Sapir Sluzker-Amran net op het moment van de aanval aanwezig was aan het Tarqumiya-checkpoint. Dat is de officieuze grensovergang tussen de Westoever en Israël, waar de trucks halt moeten houden voor controle. Haar gsm-beelden tonen hoe tientallen kolonisten, onder wie veel tieners, daar zakken met rijst, bloem en suiker van de trucks op de grond gooien of opensnijden. Later die avond gingen minstens twee vrachtwagens in vlammen op, Sluzker-Amran kreeg klappen.

“Ik geef niet om de blauwe plekken, de schrammen of de dreunende klap die een van de kolonisten me gaf”, schreef ze die dag op X. “Maar ik had me nooit kunnen voorstellen dat mensen eten op de grond zouden gooien dat is bedoeld voor hongerende mensen.” De extreemrechtse groep Tzav 9 verantwoordde haar actie met de stelling dat “de hulp die de Israëlische staat laat passeren recht in de handen van Hamas gaat”. “Er komt geen hulp door tot de laatste gijzelaar terugkeert” uit Gaza, belooft de groep.

Vraag is waarom de Israëlische overheid toelaat dat radicale burgers daarover beslissen: uit beelden blijkt steevast dat de politie en het leger niet of amper ingrijpen bij de extreemrechtse sabotage-acties. De blokkades worden zelfs gecoördineerd in Whatsapp-groepen waarvan de nummers gewoon via sociale media worden gedeeld. Ook Israëlische burgeractivisten kunnen zich desgewenst eenvoudig inschrijven en meekijken, en de veiligheidsdiensten evenzeer, als die dat zouden willen.

Een woordvoerster van Tzav 9, Rachel Touitou, gaf aan de Britse krant The Guardian toe dat de groep zelfs tips krijgt uit die hoek. “Als de missie van een politieagent of soldaat is om Israëliërs te beschermen, en in plaats daarvan moet hij humanitaire konvooien beschermen – wetend dat die naar Hamas gaan – kunnen we hem niet kwalijk nemen informatie door te geven aan groepen die de hulp blokkeren”, zei Touitou. “Ja, soms komt onze informatie van individuele leden van de Israëlische veiligheidsdiensten.”


Boosaardig

“Dat is meer dan cynisch, het is boosaardig”, reageert de Israëlische burgeractivist Alon-Lee Green (36) aan De Standaard. “Het gaat om hulpacties met basisvoedsel, toegelaten door de Israëlische regering. Alleen spreekt die met gespleten tong. Officieel geeft Israël toe aan internationale druk en laat ze hulp aan Gaza toe. Tegelijk zijn er extreemrechtse ministers als Itamar Ben-Gvir en Bezalel Smotrich, die openlijk zeggen dat we Gaza moeten uithongeren tot Hamas zich overgeeft.”

“De Israëlische politie staat onder de bevoegdheid van Ben-Gvir, de minister van Nationale Veiligheid”, zegt Green. “De aanvallers van de hulpkonvooien zijn Israëlische kolonisten op de Westoever, net gelieerd aan de extremistische partijen van Ben-Gvir en Smotrich. Het gaat niet om vrijbuiters die tegen de regering zijn, maar om regeringsaanhangers. Ben-Gvir stuurt dus zowel de politie aan als de paramilitaire groepen die hulpkonvooien aanvallen.”

Green is co-directeur van Standing Together, een “Joods-Arabische beweging voor vrede, gelijkheid en sociale rechtvaardigheid in Israël”, die zo’n vijfduizend leden telt. Met zijn groep vond Green een “magisch middel” tegen de konvooiblokkades door kolonisten. Al twee weken rijdt elke ochtend een bus met zo’n vijftig activisten in paarse T-shirts van Standing Together naar het Tarqumiya-checkpoint om daar tussen de blokkerende kolonisten te gaan staan.

“We dwingen de politie zo om in te grijpen”, legt Green uit. “Dat doen de agenten immers wel als ze een uitbarsting van geweld vrezen tussen de kolonisten en ons. Ze halen ons allebei van de weg. Het is een erg effectieve methode, al twaalf dagen zijn alle trucks aan Tarqumiya kunnen doorrijden. Soms is het spannend. Eergisteren vormden wij de buffer tussen de vrachtwagens en kolonisten met messen om de zakken bloem op de trucks open te snijden.”


Discriminatie

De efficiëntie van de acties van Standing Together vormt tegelijk een illustratie van het doorgedreven systeem van Israëlische discriminatie. Palestijnse burgeractivisten zouden door de politie worden beschouwd als een bedreiging voor de Israëlische kolonisten en dus meteen worden verjaagd, eventueel met dodelijk geweld. De geweldloze activisten van Standing Together hebben de Israëlische nationaliteit, de taak van de politie is dan om geweld tussen evenwaardige Israëlische burgers te voorkomen, ook op grondgebied dat volgens internationaal recht Palestijnen toebehoort.

“Het resultaat is dat de trucks kunnen doorrijden”, zegt Green. “We zorgen er wel voor dat wij met meer mensen aanwezig zijn dan de kolonisten. Dat kunnen we voorzien omdat zij zo openlijk communiceren over hun acties. We weten dat zij geweld niet schuwen. Elke dag vallen kolonisten Palestijnen aan op de Westoever, verbranden hun velden, auto’s en huizen.”

“We zien hen in hun Whatsapp-groepen ook discussiëren over nieuwe tactieken”, zegt Green. “Ze vallen nu vaak elders op de Westoever aan, of Palestijnse trucks die niets te maken hebben met Gaza, soms zelfs onderweg zijn voor een levering in Israëlische steden.”


DS, 30-05-2024 (Jorn De Cock)