Maak een einde aan vrouwendiscriminatie in de kerk


Het zijn heftige cijfers: bijna negen op de tien vrouwelijke predikanten krijgen in de kerk te maken met seksisme. Ze krijgen opmerkingen over hun uiterlijk, over hun kleding, er wordt openlijk getwijfeld of ze het predikantswerk wel aan kunnen, er vinden ongewenste aanrakingen plaats.


Het zijn heftige cijfers – afkomstig uit onderzoek door het Nederlands Dagblad – maar tegelijkertijd verbazen ze ook weer niet. Seksisme is in de samenleving wijdverbreid, en komt dus ook volop in de kerk voor.

Maar wat moet eraan gebeuren? De Protestantse Kerk in Nederland (PKN, het grootste protestantse kerkgenootschap van het land) reageerde geschrokken op het onderzoek. Het overgrote deel van de vrouwelijke voorgangers in Nederland is actief in dat kerkgenootschap. Deze week riep de landelijke kerkleiding vrouwelijke voorgangers op om ervaringen met seksisme te melden. Dat is een goede eerste stap. Het kerkbestuur was zo helder als glas in zijn veroordeling van het seksisme: ‘Onderscheid maken op grond van geslacht, geaardheid of huidskleur en daarmee mensen wegzetten is neerbuigend en in strijd met alles waar het Evangelie voor staat’.

Daar is geen speld tussen te krijgen. Maar toch wekt die reactie ook verbazing. Want in de PKN (en ook in een heel aantal andere kerkgenootschappen) wordt wel degelijk onderscheid gemaakt op grond van geslacht. In veel plaatselijke gemeenten op de behoudende flank van de PKN mogen vrouwen geen ambten vervullen: ze mogen geen predikant worden, geen ouderling, geen diaken. Toen hij daarop in deze krant bevraagd werd, zei PKN-voorman René de Reuver onlangs dat het weren van vrouwen uit de ambten niets met seksisme te maken heeft: ‘Dat is keuzevrijheid, geen discriminatie’. Dat is een onbegrijpelijke uitspraak. Hoe je het ook wendt of keert, en welke theologische argumenten er ook voor van stal worden gehaald, het weren van vrouwen uit kerkelijke functies is uiteindelijk niets anders dan discriminatie.

In de verklaring van eerder deze week zei het PKN-bestuur de pijn van vrouwen te erkennen over ‘het feit dat hun verlangen om in het ambt te dienen niet gehonoreerd wordt’ en te hopen dat ‘het gesprek over de ruimte voor vrouwen in het ambt gaande zal blijven in de gemeenten’. Ook al hebben plaatselijke kerken in de protestantse kerkstructuur het uiteindelijk voor het zeggen: van de landelijke kerkleiding mag meer worden verwacht dan het uitspreken van die hoop. Laat het kerkbestuur glashelder zijn: linksom of rechtsom, in de breedte van de kerk moeten alle kerkelijke functies ook door vrouwen kunnen worden bekleed. Niet dat daarmee als vanzelf een einde komt aan het seksisme in de kerk, maar het zal ongetwijfeld wel een flinke bijdrage leveren aan de bestrijding ervan.

Het commentaar is de mening van Trouw, verwoord door leden van de hoofdredactie en senior redacteuren.


Trouw, 02-07-2021