Stakingsrecht is een wapen met weinig effect, maar met veel schade tot gevolg

Topeconoom Paul De Grauwe, professor aan de London School of Economics, schrijft wekelijks over mens, wereld en economie.

Het stakingsrecht is een fundamenteel recht. Het is van grote betekenis geweest in de emancipatie van de arbeiders. De vrijheid om collectief op te treden en te staken heeft het mogelijk gemaakt om de machtspositie die de patroons in de negentiende eeuw hadden te doorbreken en betere arbeidsvoorwaarden en hogere lonen op te eisen. Het heeft de weg geëffend naar een kapitalisme met een menselijk gelaat.

Als stakingen schade veroorzaken aan derden dan is het legitiem de vraag te stellen of dat stakingsrecht onbeperkt uitgeoefend kan worden
Geen enkele vrijheid is echter onbeperkt. De vrijheid van de ene botst dikwijls op de vrijheid van de andere. Die botsing maakt het onvermijdelijk dat de vrijheden beperkt moeten worden. Nog anders uitgedrukt: als ik bij de uitoefening van mijn vrijheid anderen schaadt dan zal mijn vrijheid beperkt moeten worden. Zo is mijn recht op vrije meningsuiting beperkt. Ik kan niet zomaar anderen beledigen in naam van de vrije meningsuiting.

Het stakingsrecht is dus noodzakelijkerwijze beperkt. Als stakingen schade veroorzaken aan derden dan is het legitiem de vraag te stellen of dat stakingsrecht onbeperkt uitgeoefend kan worden.

Schade
Nu is er schade en schade. In het oorspronkelijk opzet van het stakingsrecht domineerde de idee dat door te staken de arbeiders schade toebrachten aan de patroon, die door de staking minder winsten zou maken en zo bereid zou zijn in te binden. Dat leek een legitieme hantering van de het stakingsrecht als instrument om betere arbeidsvoorwaarden te bekomen. Uiteindelijk was de oorsprong van het probleem een al te grote macht van de patroons die deze macht gebruikten om de arbeiders uit te buiten.

Wie wordt getroffen door deze stakingen? Zeker niet de regeringsleden. Diegenen die schade ondervinden zijn onschuldige derden
De schade die door de huidige stakingsgolf wordt aangebracht, is van een heel andere orde. De vakbonden staken als protest tegen de bezuinigingsmaatregelen van de regering. Wie wordt getroffen door deze stakingen? Zeker niet de regeringsleden. Het zal hen worst wezen. Diegenen die schade ondervinden zijn onschuldige derden. Het zijn de reizigers van het spoor die niet verantwoordelijk zijn voor de bezuinigingen die schade ondervinden Het zijn de bedrijven die evenmin iets te maken hebben met de beslissingen die de regering heeft genomen die hun winsten zien dalen.

Onschuldige gijzelaars
En zo is het stakingsrecht ontaard in een instrument waarbij de stakers onschuldige gijzelaars nemen om de echte verantwoordelijken van de besparingen op de knieën te dwingen. Maar die zullen dus niet gaan knielen voor de vakbonden. Wat dus overblijft is een stakingswapen dat geen effect zal hebben maar heel veel schade berokkent aan miljoenen onschuldige mensen.

Zo een stakingsrecht is maatschappelijk onhoudbaar. Elk individueel recht blijft maar bestaan als er een maatschappelijke consensus bestaat dat door de uitoefening van dit recht de maatschappij er beter van wordt. Dat kan vandaag over het stakingsrecht niet meer gezegd worden.

Bron: http://www.demorgen.be/nieuws/staki...evolg-a2130700/
Datum: 25/11/2014

Eigen mening: Ik ben het compleet eens met Paul De Grauwe. Ik denk dat we allemaal wel hebben ondervonden dat het staken weinig uithaalde en dat er een spoor van schade is achtergebleven. Schade waar niet betrokken personen grotendeels voor moeten opdraaien en dat is zeer spijtig. We hebben stakingsrecht nodig, maar deze een beetje inperken kan zeker en vast geen kwaad denk ik. Het lijkt alsof wanneer men staakt, men ook denkt dat de staker mag dan wat hij wil. Hier moeten dus duidelijkere regels over komen. Het stakingsrecht heeft ons in de 19de eeuw zeker en vast geholpen om ons te voorzien van betere arbeidsomstandigheden en loonsverhoging, maar misschien is het nu tijd om dit recht wat in te perken zodat onschuldige derden niet moeten opdraaien voor de schade.