Wanneer Marokkaanse jongens elkaar begroeten, zeggen ze vaak sahbi, wat vriend betekent. Meisjes die de avances van de jongens afwijzen, krijgen soms kahba of hoer naar het hoofd geslingerd. Maar het Arabisch kleurt ook de omgangstaal van heel wat Vlaamse jongeren.

'Twee jaar geleden hoorde ik alleen Marokkaanse leerlingen Arabisch spreken op de speelplaats. Vandaag komt het ook uit de mond van hun Vlaamse vrienden', zegt Björn Lapeire (27), leraar Nederlands aan Spes Nostra in Heule, bij Kortrijk.

'Tijdens een les over jongerentaal leerden ze me dat tfoe een populaire uitdrukking is.'

'Tfoe zeg je als je ergens niet mee akkoord gaat', zegt Fran De Baerdemaeker (18). 'Al moet ik toegeven dat ik dat vroeger zei zonder te beseffen wat het betekent.' Tfoe, neri, kahba, wollah, waher: ook klasgenoot Maarten Haeck (19) spreekt een mondje Arabisch, 'maar alleen als ik bij Marokkaanse vrienden ben'.

De tieners spreken onder elkaar een nieuw mengtaaltje van West-Vlaams dialect, doorspekt met Franse en Arabische woorden. 'Vooral krachttermen', zegt hun leerkracht. 'En niemand van ons begrijpt er iets van.'

Reinhild Vandekerckhove, hoogleraar Nederlandse Taalkunde en Sociolinguïstiek aan de Universiteit Antwerpen, kent het fenomeen uit Nederlands onderzoek.

'Nederlandse jongeren uit grootsteden vinden het cool om Murks te spreken, een samentrekking van Marokkaans en Turks. Tieners zijn zeer gevoelig voor groepsdruk, ze kopiëren de kledij en de taal van hun vrienden. Ze spelen graag met taal en adopteren voortdurend nieuwe woorden. Veel volwassenen kennen intussen Engels, dus schakelen jongeren over naar woorden die alleen zij begrijpen, zoals het Arabisch van hun kameraden. Daarmee rebelleren ze. Het is hun codetaal.'

'Vlaamse gasten spreken het vooral om stoer te doen', beweert Hamza Assine (19), een Marokkaanse Belg. 'Al zeggen ze soms tweemaal hetzelfde omdat ze de uitdrukking niet begrijpen.'

Het Arabische straattaaltje wordt vooral in concentratiescholen gesproken. Toch hoor je het ook in scholen met weinig allochtone leerlingen, zoals Spes Nostra. Het fenomeen beperkt zich ook niet tot het TSO en BSO. Zelfs in klassen waar geen enkele leerling Arabisch als moedertaal spreekt, raakt het ingeburgerd.

Ouders en onderwijzers kunnen dus maar beter een cursus Arabisch volgen om de jeugd te begrijpen. 'Doe geen moeite', zegt Hamza Assine. 'Met het standaard Arabisch kom je niet ver. We mengen woorden uit Algerije en Marokko. In de Kortrijkse regio komt daar nog eens de invloed uit Noord-Frankrijk bij. Van Marokkanen daar leerden we het woord 'wesh', hoe gaat het?'

Tienertaal zal nooit vrij zijn van vreemde invloeden, zegt Vandekerckhove. 'Zolang we in een multiculturele samenleving leven, zullen jongeren woorden overnemen van hun anderstalige vrienden. Vandaag is dat het Arabisch, maar met de komst van veel Oost-Europeanen zou het me niet verbazen dat ze straks ook Russisch op de speelplaats spreken.'

Eigen mening: Het is niet verwonderlijk dat tieners een eigen dialect samen stellen. Taal is het bindmiddel bij uitstek. De belangrijkste stap in de integratie van allochtonen is de taal. Als je dezelfde taal spreekt kan je eenvoudiger contact met elkaar zoeken, waardoor autochtonen sneller geneigd zijn om autochtonen als medeburger te beschouwen. Buitenlanders hebben iets exotisch. Op school kan dit een toegangskaartje tot een groep leerlingen zijn. En dit kan een erg positief effect hebben op de integratie van die leerlingen .