Acute crisis in de crisishulp

Het systeem van crisishulp aan jongeren werkt niet naar behoren. Dat besluit het Rekenhof na een doorlichting van de crisismeldpunten. Een blamage voor Vlaams minister Jo Vandeurzen (CD&V).

Een halfjaar geleden werd een meisje van amper elf jaar opgenomen in de volwassenenpsychiatrie. Eerder raakte bekend dat vorig jaar 29 jongeren in Antwerpen in een politiecel hadden moeten overnachten, al hadden zij niets misdaan. Schrijnende situaties, veroorzaakt door een even schrijnend plaatsgebrek in de jeugdhulp.

Nochtans is er, in geval van nood, een manier om de lange wachtlijsten te omzeilen: de zes crisismeldpunten. Die zijn 24 uur op 24 beschikbaar voor politie of hulpverleners die geconfronteerd worden met jongeren met gedragsproblemen, die thuis in een onveilige situatie verblijven, aan zelfdoding denken, ...

Tot daar de theorie. De praktijk blijkt minder rooskleurig. Het Rekenhof schetst in een nieuwe studie een vernietigend beeld van deze crisishulp. Op vraag van het Vlaams Parlement onderzocht het alle binnenkomende meldingen tussen halfweg 2015 en halfweg 2016. In dat jaar tijd klopten 8.825 minderjarigen aan voor crisishulp. 4.377 van die meldingen waren ontvankelijk. 1.247 van die hulpvragen bleven onbeantwoord. Dat is 28,5 procent.

Al is er een groot regionaal verschil. In de meeste provincies is dat aandeel tussen 20 en 25 procent, in Vlaams-Brabant bijna de helft (49,6 procent). ‘Omdat daar een historische achterstand is qua instellingen’, zegt Ingelise *Gerritsen van het Vlaams-Brabantse crisismeldpunt. ‘Een van de gevolgen is dat mensen het gewone circuit proberen te omzeilen en een plaats proberen te bemachtigen via de crisishulp.’

Ook N-VA valt Vandeurzen af

Het Agentschap Jongerenwelzijn laat weten dat er in sommige gevallen wel creatieve oplossingen zijn, waardoor het echte cijfer in werkelijkheid iets lager ligt. Maar dan nog is het rapport een nieuwe blamage voor Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V). Hij staat al langer onder druk wegens het plaatsgebrek in de jeugdhulp. Dan komt zo’n rapport van het Rekenhof extra zwaar aan.

In een reactie laat Vandeurzen weten dat hij 25 miljoen euro geinvesteerd heeft en dat er daardoor extra personeel zal komen. Maar daar nemen oppositiepartijen SP.A en Groen geen genoegen mee. Zij pleitten gisteren meteen voor extra investeringen in de jeugdzorg.

Opvallend is dat ook coalitiepartner N-VA de inspanning van Vandeurzen onvoldoende vindt. ‘Het is goed dat die 25 miljoen er is gekomen’, zegt Vlaams Parlementslid Lorin Parys. ‘Maar dat is bedoeld voor de eerstelijnshulp. We zitten nu met een acute crisis in de crisishulp, en dus moeten er snel extra crisisplaatsen komen.’

Bron: PL, 20 april 2018, De Standaard
Link: http://www.standaard.be/cnt/dmf20180419_03472176

Eigen mening: Ik vind het enorm schrijnend dat er nog steeds zo'n tekort is aan hulpverlening voor jongeren. Hoewel dit in het artikel niet wordt aangehaald, kan ik me wel voorstellen dat dit voor volwassenen ook het geval zal zijn. Dit probleem binnen onze gezondheidszorg wordt al jaren aangekaart en lijkt enkel erger te worden. Meer en meer jongeren krijgen niet de hulp die ze nodig hebben, er zijn maandenlange wachtlijsten en vaak komen ze dan nog op de verkeerde afdeling geplaatst. Ze worden dus eigenlijk gewoon aan hun lot overgelaten. Ik haal hier dan zelfs nog niet aan dat zij die niet worden opgenomen, maar naar een psycholoog gaan, zich blauw betalen. De kosten binnen de hulpverlening kunnen enorm hoog oplopen, wat voor vele mensen misschien ook een reden is om geen hulp te zoeken. Zoals wordt gezegd in het artikel, wordt er wel geïnvesteerd in de hulpverlening, maar dit lijkt niet te baten. Ik vermoed dat dit iets te maken heeft met het feit dat ook het aantal jongeren die hulp nodig hebben stijgt. Hierdoor moet er niet alleen worden bijgebeend, maar wordt de vraag ook alsmaar groter. Er zal dus een serieus inhaalmanoeuvre nodig zijn om te kunnen voldoen aan de vraag naar hulpverlening. Het meest zorgwekkende van al vind ik het tekort in Vlaams-Brabant, waar slechts de helft van de mensen hulp krijgt. Ik had dit absoluut niet verwacht, aangezien hier toch enkele van de grootste centra van het land te vinden zijn zoals Kortenberg en Tienen. Blijkbaar zijn deze dus nog steeds niet voldoende om de grote nood in te vullen. In het algemeen ben ik het eens met Lorin Parys dat er in alle soorten hulp moet worden geïnvesteerd, crisishulp, eerstelijnshulp, lang verblijf, dagverblijven... . Nu focussen op crisishulp of een ander type van hulp of opname zorgt ervoor dat het tekort binnen andere soorten hulp net toeneemt. Het is nu van belang dat onze regering systematisch alle vormen van hulpverlening uitbreidt en meer ter beschikking stelt.