Het periodiek natuurfenomeen El Niño dat dit jaar zeer sterk aanwezig is, bedreigt vier miljoen mensen met hongersnood en uitdroging. In Papoea-Nieuw-Guinea - een eilandengroep ten noorden van Australië en ten westen van Indonesië - zijn dit jaar al minstens tweeduizend mensen gestorven door ondervoeding en dehydratatie.

Het effect van de El Niño-cyclus, waarbij het zeewater in de oostelijke Stille Oceaan opwarmt en extreme weersomstandigheden veroorzaakt, zorgde in Papoea-Nieuw-Guinea voor een aanhoudende droogte gevolgd door plotse vrieskou en vernielde hierbij het grootste deel van de oogst.

Volgens Michael Ire Appa, de lokale provinciale rampencoördinator, kan het dodental snel oplopen. "We leven nu al drie maand in extreme droogte en er is een groot voedsel- en watertekort. Verschillende districten hebben het aantal overlijdens nog niet gemeld", verklaarde hij aan Radio New Zealand.

De gevolgen van El Niño kunnen dit jaar volgens meteorologen even extreem zijn als bij de El Niño-cyclus van 1997-1998, waarbij naar schatting 23.000 mensen om het leven kwamen.

Humanitaire ramp

Dr. Simon Bradshaw, adviseur inzake klimaatveranderingspolitiek bij Oxfam Australië, zegt dat een groot deel van Papoea-Nieuw-Guinea in minder dan drie maanden zonder voedsel zal zitten. "Vooral in de hoger gelegen gebieden zijn de inwoners volledig afhankelijk van landbouw. Het water is er momenteel enorm schaars en dat beïnvloedt de oogst. De inwoners van Papoea-Nieuw-Guinea zijn voor 83 procent afhankelijk van hun eigen voedselproductie, waardoor een slechte oogst meteen gevolgen heeft", luidt het.

"El Niño kan voor de eilanden in de Stille Oceaan uitmonden in een regionale humanitaire ramp als we weten dat 4,1 miljoen mensen bedreigd worden door watertekorten, hongersnood en ziektes", zegt Sune Gudnitz van het Bureau voor Coördinatie van Humanitaire Zaken van de Verenigde Naties. "Landen zoals Papoea-Nieuw-Guinea, Fiji, Tonga en de Solomoneilanden ondergaan nu al de gevolgen van El Niño waarbij sterk verminderde neerslag de oogst en waterbronnen heeft drooggezet. Die droogte kan de situatie in de landen die net bekomen zijn van tropische cyclonen Pam, Maysak, en Raquel nog verergeren" aldus Gudnitz.

Grootste invloed op armste mensen

"Uit recent onderzoek blijkt dat het periodieke weerfenomeen El Niño, dat normaal elke drie tot zeven jaar voorvalt, nu dubbel zo snel kan ontstaan en dat normale weersomstandigheden sterk zullen beginnen lijken op de omstandigheden tijdens dat weerfenomeen", zegt Bradshaw. De meeste landen die worden bedreigd door El Niño hebben dit te danken aan hun geografische ligging, economie, bestuursbeleid en bereikbaarheid. Zij zijn meestal het minst voorbereid op dit soort situaties.

"We hebben nooit geziene extreme weersomstandigheden meegemaakt, die hebben geleid tot zeer zware gevolgen. Ze werden het hardst gevoeld in de armste gemeenschappen, bij mensen die het minst verantwoordelijk zijn voor de klimaatverandering. Zij zijn niet verantwoordelijk voor de uitstoot van broeikasgassen", zegt Bradshaw die vindt dat de effecten van El Niño en de klimaatverandering moeten leiden tot sterke afspraken tussen alle landen die deelnemen aan de Parijse klimaattop in december.

Bron: www.demorgen.be; 14 oktober 2015; (http://www.demorgen.be/wetenschap/m...-nino-a2488213/)

Mening: Tot vandaag had ik nog niet gehoord van de El Niño-cyclus. Door de opwarming van de aarde wordt het zeewater uit te Stille Oceaan opgewarmd en leidt het tot extreme weersomstandigheden. Het gevolg is dat de oogst vernield wordt en dan mensen sterven aan hongersnood en dehydratatie. Het fenomeen komt voor in de armste buurten, de mensen die leven van hun oogst. Dit vind ik erg en ongelooflijk. De landen die "niets" met de klimaatveranderingen te maken hebben, worden het hardst getroffen. En diegenen die er wel iets mee te maken hebben, doen er niets aan omdat ze ook de gevolgen niet voelen. Het is ook niet aan 1 land om de hele wereld te veranderen, dit moet door iedereen tegelijkertijd gebeuren. Maar blijkbaar is het nog niet belangrijk genoeg om er echt iets aan te doen. Regeringen steken al hun tijd in het achterhalen van regels en achterpoortjes te zoeken in plaats van de regels gewoon te volgen. Ik denk persoonlijk dat het al te laat is en dat enkel drastische maatregelen nog een beetje hoop kunnen bieden.