Honderd vrouwen voerden vandaag in Brussel actie voor een mentaliteitswijziging rond verkrachting. Een symbolisch aantal, want in ons land worden elke dag zo’n honderd vrouwen verkracht. Een choreografie en een mars van het Centraal Station naar het Justitiepaleis vormden de aftrap van de campagne ‘Ik zwijg niet meer’. van de Vrouwenraad en de Conseil des Femmes francophones de Belgique.

De Verenigde Naties hebben 25 november uitgeroepen tot ‘Internationale dag tegen geweld tegen vrouwen’. In Brussel voerden honderd vrouwen samen een choreografie uit, gecreëerd door Charlotte Vanden Eynde. Het leek het alsof ze een reusachtige bloem vormden. In een stoet ‘van schaamte en stilte’ liep de lange rij vrouwen daarna in een witte sweater met kap door Brussel.

‘De campagne moet de mentaliteit rond verkrachting veranderen bij zowel justitie, politie en hulpverlening als bij vrouwen zelf’, klinkt het bij de Vrouwenraad, dat samen met de Conseil des Femmes francophones de Belgique het initiatief nam tot de actie.

Taboe
In 2012 werden er acht verkrachtingen per dag in ons land aangegeven. Dat zou slecht een topje van de ijsberg zijn, omdat ‘negen op de tien slachtoffers geen aangifte doen’. 44 procent van de aangiften wordt trouwens geseponeerd, wegens gebrek aan bewijzen of omdat de dader onbekend is. De Vrouwenraad gaat uit van zo’n honderd verkrachtingen per dag.

Er zijn verschillende redenen waarom vrouwen zwijgen over verkrachting, bijvoorbeeld omdat het nog steeds een taboe is of omdat het een te groot trauma is.

De Vrouwenraad wil de stilte doorbreken door betere opvang, meer steun en begrip en gerechtigdheid. Slachtoffers van verkrachting kunnen op de website www.ikzwijgnietmeer.be anoniem hun verhaal doen om de stilte te doorbreken. Ze worden er ook doorverwezen naar hulpverleners.

Bron :
http://www.standaard.be/cnt/dmf20131125_00855600

Mening :
Een campagne dat er voor moet zorgen dat de mentaliteit rond verkrachting verandert bij zowel justitie, politie en hulpverlening. Ik vind het verontrustend om dit te lezen, want is het niet vanzelfsprekend dat we hier aandacht voor hebben ?!
Vrouwen die hier iedere dag weer mee geconfronteerd worden, die zwijgen omdat het een taboe is of omdat het een te groot trauma is. Dit zou helemaal niet mogen. Deze vrouwen zouden net bij iedereen terecht moeten kunnen.
Het taboe zorgt er niet enkel voor dat de verkrachtingen één voor één in de doofpot worden gestoken, maar ook het gebrek aan bewijs. Het cijfer 44 procent vind ik zeer verontrustend. Er wordt namelijk 44 procent van de aangiften geseponeerd. Deze daders worden op deze wijze niet gesanctioneerd, dus dit geeft hen dan ook de kick om hun volgende prooi seksueel te misbruiken.
Ik vind het dan ook een zeer goed initiatief van de vrouwenraad dat ze het taboe omtrent verkrachting willen doorbreken door betere opvang, meer steun, begrip en gerechtigheid.
Hopelijk zal deze campagne er voor zorgen dat iedereen zijn ogen open zal gaan !

Ik hoop ook echt van harte dat men dankzij deze campagne meer begrip zal tonen voor slachtoffers van verkrachting en dat de slachtoffers zich hierdoor ook meer begrepen, minder alleen voelen. Misschien durven ze dan ook gemakkelijker aangifte doen, want ik denk dat de schrik voor onbegrip vanuit de omgeving voor velen een grote drempel is. Hoe vaak hoor je wel niet van mensen: "Die heeft het toch zelf gezocht" als het gaat om een verkrachting. Daarstraks nog zei iemand dit tegen mij toen we van iemand hoorden dat ze al meerdere keren verkracht was. Persoonlijk denk ik dat er misschien wel mensen zijn die zich heel uitdagend kleden en in die zin zou je kunnen zeggen dat ze het zelf zoeken, maar in "het zelf zoeken" zit toch ook nog ergens vervat dat ze het zelf willen, volgens mij. En ik denk niet dat iemand er ooit nog maar aan denkt om zich vrijwillig te laten verkrachten (en zou je dan trouwens nog kunnen spreken van verkrachting??). En dan is er natuurlijk ook nog de reden: de politie gaat er toch niks mee doen. En jammer genoeg is dit de harde realiteit in veel gevallen. Dan heb je al de moed om naar de politie te stappen, en dan gebeurt er helemaal niks mee...
Verkrachting is een van de verschrikkelijkste dingen die een vrouw kan meemaken... en eigenlijk wordt er nauwelijks omgekeken naar diegenen die zoiets hebben moeten meemaken.