Hongerstaker tekent eigen doodvonnis
Arts wordt beschermd door brief als er iemand sterft
donderdag 29 maart 2012, 03u00


Jamal Jaoudi naaide twee weken geleden zijn lippen dicht. Hij krijgt alleen nog vocht via een infuus en is fel verzwakt.
Bart Dewaele © Bart Dewaele


BRUSSEL - De Dienst Vreemdelingenzaken heeft aan de illegale hongerstakers van de VUB een brief gegeven. Wie tekent, neemt de volle verantwoordelijkheid voor zijn dood. Eén is er op ingegaan.

Van onze redacteur

Rita Vanobberghen die als huisarts de 23 hongerstakers in een gebouw van de VUB al 75 dagen opvolgt en bijstaat, was gisteren zelf verbaasd over de demarche van de Dienst Vreemdelingenzaken en wist niet goed wat ze ervan moest denken.

Directeur-generaal Freddy Roosemont kwam met enkele artsen van DVZ een brief aan de hongerstakers afgeven, met de vraag of ze die willen tekenen.

Er staat slechts één zinnetje in, in het Frans. Letterlijk luidt die zin: 'Ik ondergetekende, verklaar dat ik niet wil worden gevoed, goedschiks of kwaadschiks, op een kunstmatige en medische manier, tot de dood erop volgt'.

Eén hongerstaker heeft zijn krabbel al gezet. Als hij volhardt, wil dat zeggen dat hij daarmee zijn eigen doodvonnis heeft getekend, omdat hij officieel te kennen heeft gegeven dat hij geen behandeling meer wil.

Dat is zijn goed recht. Niemand kan worden gedwongen te eten of drinken, op voorwaarde dat hij dat vooraf schriftelijk heeft meegedeeld. Maar Vanobberghen raadt het de hongerstakers af.

'Ik hoop dat ze hier niet op ingaan, want dat wil zeggen dat ik hen niet meer zou mogen helpen als ze in levensgevaar komen, en dat wil ik niet', zegt ze.

'Als iemand bewusteloos valt, wil ik nog altijd een ambulance kunnen bellen of hem een infuus kunnen geven.'

Volgens Vanobberghen werd de brief opgesteld om haar in bescherming te nemen, zodat ze niet verantwoordelijk kan worden gesteld als iemand komt te overlijden. Volgens DVZ moet de brief vooral vermijden dat er discussie ontstaat 'voor het geval er iemand moet worden behandeld en dat niet wil of voor het geval dat iemand sterft', aldus woordvoerster Katrien Jansseune.

De dood van een hongerstaker zou een trieste primeur zijn voor ons land. Mensen zonder papieren die regularisatie willen, hebben al vaker naar het middel gegrepen. Maar nog nooit is daarbij iemand gestorven, omdat de acties vroegtijdig werden afgebroken. Als het toch gebeurt, laat het zich raden dat naar verantwoordelijken zal worden gezocht: had het zover hoeven te komen? Wie had moeten ingrijpen? En wanneer?

Jansseune ontkent dat er bij DVZ zenuwachtigheid heerst voor een nakend overlijden en dat men zich wil indekken. Volgens de artsen van DVZ, die de hongerstakers gisteren hebben onderzocht, is niemand in levensgevaar.

'Maar de hongerstakers moeten zich ervan bewust zijn dat zij verantwoordelijk zijn voor hun eigen daden. De wet zegt dat ze alleen uitstel kunnen krijgen om op krachten te komen als ze een levensbedreigende ziekte hebben. Een hongerstaking is dat niet. Als ze dat inzien, hopen we dat ze met hun zinloze actie stoppen.'

Polsslag 40

De actievoerders en hun sympathisanten vrezen wel voor een sterfgeval. De meeste hongerstakers zijn tientallen kilo's kwijt en heel fel verzwakt. Jamal Jaoudi (20) uit Marokko is er het slechtst aan toe. Twee weken geleden naaide hij zijn lippen dicht. Sindsdien weigert hij zelfstandig te eten of drinken. Alleen via een infuus krijgt hij nog wat vocht binnen. Zijn polsslag is 40 in rust. 'Bij normale mensen is dat tussen 60 en 80', zegt Vanobberghen.

Enerzijds liet Jamal al verstaan dat hij tot de dood wil doorgaan. Anderzijds wil hij de brief van DVZ niet ondertekenen.

Hoe lang de mensen zonder papieren hun hongerstaking nog kunnen volhouden, durft Vanobberghen niet te voorspellen.

De actievoerders vragen een tijdelijke verblijfsvergunning voor één jaar en een arbeidskaart C.

Yves Delepeleire

Bron: De standaard online: Bron

Mijne mening:
Ik vind dat we als land niet moeten toegeven aan hongerstakers. De Belgische staat wordt hier eigenlijk gewoon gechanteerd. Deze brief van vreemdelingenzaken is volgens mij een goed en duidelijk signaal aan de hongerstakers. Hier is volgens mij enkel de harde aanpak de goede. Er is natuurlijk een grote druk op het systeem, want als morgen een van die hongerstakers het loodje legt staat heel het land in rep en roer. De kranten vol met hoe onmenselijk het wel niet is om een man die al niets heeft te laten sterven omdat hij een beter leven wilt. Op dit moment is er in België geen plaats om de grote weldoener te spelen en elke arme ziel te helpen. Niet dat we niet empathisch mogen zijn, iedereen vind zo'n verhalen erg maar als je je lippen aan elkaar naait om een verblijfsvergunning te bemachtigen mag je wat mij betreft de gevolgen dragen. Ik vind het ook best jammer dat er zoveel media-aandacht gegeven wordt aan de hongerstakers. Kunnen we in het vervolg verhalen als deze geen stille dood laten sterven?