Harder, beter, sneller, sterker


BRUSSEL - Sinds de Olympische Spelen van Los Angeles in 1984 is de openingsceremonie van een duf vertoon uitgegroeid tot een grandioos massaspektakel. De Chinezen leggen de lat vandaag nog een stuk hoger, met een combinatie van hypermoderne technologie en ouderwetse grootschalige mankracht.


Daft Punk treedt niet op tijdens de openingsceremonie van de 29ste Olympische Spelen in Peking, maar de geest van hun laatste hit 'Harder, better, faster, stronger' zou het motto van het gebeuren kunnen zijn.

Verwacht draken en feniksen, duizenden acrobaten en vrijwilligers in kilometers kleurige zijde - het zijn er 'ongeveer 10.000', niemand kan een preciezer cijfer geven - en vuurwerk, vreselijk veel vuurwerk: maar liefst 30.000 vuurpijlen liggen klaar. Die zijn vervaardigd volgens de nieuwste procédés, zodat ze zo weinig mogelijk zwavel en andere stoffen uitstoten die de smog boven Peking zouden kunnen verergeren.

Het is vreemd dat de openingsceremonie, die vroeger hoogstens goed was voor een flitsje in het journaal, nu een megaspektakel is dat 3,5 uur duurt en door twee miljard kijkers wordt gezien. Het keerpunt kwam, uiteraard, met de Spelen van Los Angeles in 1984: Tinsel Town zette het Olympische stadion vol vleugelpiano's en liet een man met een jetpack boven het publiek vliegen.


Barcelona!

De Spelen van Seoul, vier jaar later, waren bij verrassing gepakt, al stelden de Zuid-Koreanen ook in zeven haasten nog een indrukwekkende ceremonie samen. De organisatoren van de Spelen in Barcelona, die ook in het stadion zaten, trokken in 1992 alle registers open. Op de bodem van hun stadion werd een kaart van de Middellandse Zee gemaakt door duizenden figuranten die in hoogtechnologische materialen waren gekleed. Montserrat Caballé en Freddy Mercury kweelden samen 'Barcelona!'.

Sindsdien hebben we Celine Dion zingend uit een enorme Zeustempel zien stappen in Atlanta en de haven van Sydney in vlam zien zetten - pyrotechnisch dan, niet met echt vuur. Dat heeft zo zijn gevolgen: de openingsavond van Barcelona kostte 12miljoen euro, wat toen als een schandalige verkwisting werd gezien. Atlanta kostte 19miljoen euro, Sydney 24miljoen euro, Athene 44miljoen. De openingsceremonie in Peking zou 127miljoen euro kosten, zelfs met de duizenden gratis figuranten. Maar niemand wil dat bedrag bevestigen.


Kitsch of kunst?

Niet iedereen is even enthousiast. Voor velen zijn dit soort shows, met hun hoogdravende symboliek, niet meer dan megakitsch. De show in Peking, die bol zal staan van de nieuwe nationalistische trots, bezorgt veel Amerikanen en Europeanen een ongemakkelijk gevoel. Zo ongemakkelijk, dat tegenstanders er al op gewezen hebben dat China niemand minder dan Albert Speer Jr. heeft ingehuurd. De bejaarde Duitse stadsplanner, zoon van Hitlers favoriete architect en de regisseur van de Spelen van Berlijn, heeft de boulevard ontworpen die de Verboden Stad en het Vogelnest (het Olympische stadion in Peking) verbindt. Het is een indrukwekkende boulevard geworden, stippen ze aan, alsof de nazi's de brede boulevard en de triomfboog hebben uitgevonden.

De producers die écht hun stempel drukken op deze Spelen, zijn zelfs geen Chinezen, al moeten zij de artistieke visie van de regisseur Zhang Yimou zien te verwezenlijken. Zhang grijpt onder andere naar de geschriften van Confucius, meer bepaald naar de passage waarin de oude wijsgeer het plezier bezingt om vrienden te ontvangen die van ver zijn komen reizen.

De mannen die dat vertalen in groots spektakel, zijn Ric Birch van het Australische bedrijf Spectak en Yves Pépin van het Franse ECA2. Birch was verantwoordelijk voor de Zeustempel en Céline Dion in Atlanta, Pépin voor de enorme papieren boot die het spektakel in Athene aftrapte.

Birch werkt vaak samen met Peter Minshall uit Trinidad, een kostuumontwerper die gespecialiseerd is in het laten versmelten van techniek en textiel. De beweeglijke kostuums uit Barcelona waren van zijn hand, en voor Peking heeft hij groene pakjes ontworpen in een stof met duizenden kleine lampjes. Uw mond zal openvallen, en de Chinezen hebben alles op alles gezet opdat het van bewondering zou zijn.


DS, 08-08-08 (Inge Schelstraete)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Om de rest van het artikel te verwaarlozen: Daft Punk is de beste groep ooit!!!!

Aangedaan was ik toen ik de spectaculaire openingsshow van de Olympische Spelen zag. Erg mooi en indrukwekkend. Maar o zo geldrovend. Ik heb gehoord over miljoenen euro's die erdoor zijn gedraaid. Ik heb gehoord over talloze bedrijven die moesten sluiten omwille van plaats en geld. Ik heb gehoord over een danseres die tijdens de repetities haar rug brak, waardoor ze waarschijnlijk haar hele leven half verlamd zal zijn.

Nu is het de vraag wat tegen wat opweegt. De voordelen, of de nadelen?
Ik heb geen oordeel.