Buitenlandse vrouwen van IS-strijders smeken wanhopig om hun leven wanneer ze voor de rechtbank in Bagdad verschijnen. Ze vertellen dat ze het slachtoffer zijn geworden van hun militante echtgenoten. Maar Iraakse rechters tonen geen genade.
De veelal buitenlandse vrouwen krijgen amper tien minuten om hun zaak te bepleiten vooraleer de rechtbank hun straf bepaalt. De meeste jihadbruiden kunnen op weinig sympathie van de Iraakse rechterlijke macht rekenen. De vrouwen worden veracht omwille van hun steun aan een terreurorganisatie die drie jaar lang dood en vernieling zaaide in het land.

“Ik dacht dat ik met een rapper was getrouwd. Pas toen we in Turkije arriveerden voor een week ‘vakantie’, ontdekte ik dat mijn man een jihadist was.

Twee passagiers kunnen het niet laten seksistische opmerkingen te maken over pilote. Haar briljante repliek gaat nu viraal
De Française Djamila Boutoutao (29) verscheen vorige maand voor de rechtbank. Ze pakte haar tweejarige dochter vast en smeekte om hulp. Ze beweerde: “Ik dacht dat ik met een rapper was getrouwd. Pas toen we in Turkije arriveerden voor een week ‘vakantie’, ontdekte ik dat mijn man een jihadist was.”

“Ik ben een slachtoffer. Mijn man sloeg me en hield me gevangen in een grot samen met mijn kinderen toen ik in eerste instantie weigerde hem te volgen (naar Irak).”

Boutoutao kwam in 2014 aan in Irak, met haar man, Mohammed Nassereddine en twee kinderen. Hij werd in 2016 in Mosoel gedood net als haar zoon Abdullah, een jaar later. Ze werd gevangengenomen door de Koerdische Peshmerga in Noord-Irak en uiteindelijk naar Bagdad gebracht.

Ze moest vorige week opnieuw voor de rechtbank verschijnen samen met 14 andere IS-vrouwen, meldt de Britse krant ‘The Guardian’. Ze smeekte om haar dochter te mogen houden.

Ze is een van de naar schatting 1.900 Franse burgers en 40.000 buitenlanders die naar Irak en Syrië zijn gereisd om zich aan te sluiten bij het zogenoemde kalifaat.

“Ik word hier gek. Niemand vertelt me ​​iets, niet de ambassadeur en ook niet de mensen in de gevangenis.

Djamila Boutoutao (29)
“Ik word hier gek. Niemand vertelt me ​​iets, niet de ambassadeur en ook niet de mensen in de gevangenis,” beweerde ze. Indien ze wordt veroordeeld, kijkt ze tegen een doodsvonnis aan of tegen een levenslange celstraf.

“Laat ze mijn dochter niet meenemen. Ik ben bereid om geld te betalen om contact te kunnen opnemen met mijn ouders. Haal me hier alsjeblieft weg.”

Volgens de krant zijn al minstens 40 vrouwen ter dood veroordeeld, terwijl er in totaal reeds 300 mensen - die ervan beschuldigd worden banden te hebben met IS - zijn geëxecuteerd.

Sommige Iraakse mannen en vrouwen die banden hebben met IS, kunnen op meer empathie van de rechters rekenen.

“In de hoofden van Irakezen, de rechterlijke macht en de regering, hebben de buitenlanders er zelf voor gekozen om in het kalifaat te gaan leven en zijn zij meer schuldig aan de hele toestand dan de lokale bewoners”, legt Belkis Wille van Human Rights Watch uit. “Dit geldt niet voor Iraakse vrouwen waardoor de straffen vaak milder uitvallen. Als je een vliegticket koopt, een grens oversteekt en bepaalde keuzes maakt, riskeer je een zwaardere straf.”

Ze verdienen helemaal geen genade. De vrouwen van strijders evenmin.

Autohandelaar in Bagdad
Nu IS uit Irak verdreven is, lijkt er vooralsnog weinig ruimte voor verzoening. Vraag maar aan Mustafa Rashid, een autohandelaar in Oost-Bagdad. Hij haalt vernietigend uit naar de buitenlandse gevangenen. “Ze verdienen helemaal geen genade. De vrouwen van strijders evenmin.”

Bron: https://www.hln.be/nieuws/buitenlan...dood~a174fb30d/

Eigen mening: Ik vind het niet meer dan terecht dat de vrouwen een zeer zware straf krijgen. Het is ongeveer hetzelfde als zelf terrorist zijn: weten dat je partner al deze verschrikkelijke dingen doet en er niets aan doen. Sterker nog, 's avonds nog met hem gezellig in bed kruipen. Deze vrouwen zijn medeplichtig en moeten dus gestraft worden. Het nadeel hieraan verbonden is dat dit de leden van de Islamitische staat woedend kan maken en dat ze een nieuwe aanslag gaan plegen omdat de vrouwen veroordeeld zijn. Naar mijn mening is er nu een verhoogd risico op aanslagen.