Homoseksuele mannen zullen in de toekomst pas bloed mogen geven als ze zich twaalf maanden hebben onthouden van seksuele contacten met andere mannen. Dat is wel een versoepeling van de huidige regeling, die bloeddonatie door homo’s helemaal uitsluit.

Dat stelt minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD) voor in haar beleidsnota. De manier waarop de huidige levenslange uitsluiting opgeheven wordt, wordt echter niet op gejuich onthaald bij LGBT-organisaties.

Mannen die seks hebben met mannen worden als een hoog-risicogroep beschouwd en worden in ons land daarom permanent uitgesloten als donor van bloed en bloedbestanddelen. Volgens het Europees Hof van Justitie is zo’n totaalverbod op donatie echter niet aanvaardbaar wanneer er efficiënte technieken bestaan om ernstige bloedoverdraagbare infectieziekten op te sporen. Er zijn ook minder belastende methoden om de ontvangers van donorbloed een hoog niveau van bescherming te waarborgen, legt De Block uit.


Na een rondetafel over het thema en een advies van de Hoge Gezondheidsraad, heeft de minister nu het plan opgevat de wetgeving in 2017 te veranderen. Concreet wil ze de interpretatie die het EU-Hof aan de betrokken Europese richtlijn heeft gegeven in de wet opnemen. De levenslange uitsluiting zou als principe blijven gelden, maar op basis van een onderscheid tussen diverse vormen van seksueel risicogedrag zou een ‘zeer precieze tabel met tijdelijke uitsluitingen’ worden ingevoerd.

Wat betreft de mannen die seks hebben met mannen (de zogenaamde MSM-groep) ‘zou de uitsluiting om bloed te doneren worden opgeheven na een abstinentie van MSM-contacten gedurende twaalf maanden’, leest de beleidsnota. ‘Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen de donatie van volbloed en van bloedbestanddelen.’ De minister zou de Belgische wetgeving daarmee op een lijn zetten met de wetgeving in onder meer Canada, de Verenigde Staten, Australië, Groot-Brittannië en Frankrijk.

De Waalse LGBT-koepelorganisatie Arc-en-Ciel stelt vast dat Maggie De Block ‘haar stilzwijgen doorbreekt’, ‘maar de richting die schijnbaar wordt aangenomen, overtuigt absoluut niet’. Zo zijn er ook landen die een abstinentieperiode van vier maanden hanteren na ‘risicocontacten’, zoals Italië, of van zes maanden, zoals Spanje en Zuid-Afrika.

Arc-en-Ciel vraagt dat niet de seksuele oriëntatie, maar wel het risicogedrag het bepalende criterium zou zijn. Daarbij zou dan worden gekeken naar parameters als het aantal partners en contacten met een nieuwe partner. De koepel vraagt zich ook af wat de wetenschappelijke waarde is van de gehanteerde argumenten. Zo vindt ze dat het risico waarvan gewag wordt gemaakt overdreven is.

Bron: De Standaard 7.11.2016
http://www.standaard.be/cnt/dmf20161107_02560206

Eigen mening:
Het is goed dat de beleidsregel al versoepeld is, maar ik vind dat we als maatschappij nog een hele weg te gaan hebben. Natuurlijk zie ik ook in dat er een kans bestaat op besmetting met HIV etc., maar laten we eerlijk zijn. Als we alle mensen met HIV/aids op de wereld onder de loep zouden nemen, dan ben ik ervan overtuigd dat de helft (of meer dan de helft) niet homo is.
We leven anno 2016. Al de technieken die we momenteel hebben om “kwaaltjes” in ons bloed op te sporen maken het sowieso ook mogelijk om HIV op te sporen. Hierdoor wordt het risico op het krijgen van besmet bloed door donatie veel kleiner. Ik heb ook zoal mijn twijfels over hoe men gaat contoleren of de donor in kwestie al dan niet seksueel contact gehad heeft de laatste twaalf maanden. Kan men dat effectief controleren of moet de donor enkel zijn woord geven?

Door de vorige regelgeving sloot men al een grote mogelijke donorgroep uit. Zelf mag ik niet doneren door mijn laag gewicht (hoewel het niet zo enorm laag is). Neem bij al deze mensen met "ondergewicht" nog eens de personen bij die “te oud” zijn om te doneren (ouder dan 71), dan kom je bij een vrij select groepje. Mensen die omwille van hun gezondheid niet mogen doneren, niet meegerekend.

Ik ben voor deze “versoepeling”, maar pleit voor dezelfde regels voor homo’s als voor hetero’s. We zijn namelijk allemaal mensen met hetzelfde risico op ziekten (die op te sporen zijn via onderzoek). Ja, ik weet dat dit extra werk en tijd kost, maar door een nog grotere versoepeling is er ook meer donorbloed. Je zou maar in een auto-ongeval terecht komen en te horen krijgen dat er geen bloed aan jou gegeven kan worden omdat al de gezonde jonge hetero's met voldoende gewicht opeens "op" waren. Dit is natuurlijk fictief, maar in theorie zou het kunnen voorvallen als men steeds meer "onnodige" hoge grenzen gaat leggen. Ik zeg niet dat men niet naar de achtergrond van de donor moet kijken, dat zeker niet. Maar men mag op sommige punten, naar mijn mening, toch wat meer versoepelijken nu we de nodige opsporingsapparatuur hebben.

Als we naar die cijfers kijken dan zien we wel degelijk dat de grootste groep homo's blijkt te zijn. Daarom is het toch ook niet zo slecht om nog maar eens het belang van voorbehoedsmiddelen uit te leggen, dan is deze maatregel ook misschien niet nodig. Dus het gaat niet echt om het feit "helaba! een homo" maar gewoon voorzichtigheid. De tijd dat we vreesden dat er "andersgeaard bloed" in ons wordt gespoten is gelukkig voorbij, maar we kunnen wel niet negeren dat homo's een enorme risicogroep vormen op gebied van soa's.