Komt er nog een oorlog tegen Iran?

door Ludo De Brabander


De jongste maanden zijn er verschillende nieuwe indicaties bijgekomen die wijzen op het bestaan van oorlogsplannen en –handelingen tegen Iran. Anderzijds zijn de geostrategische kaarten danig herschud dat het nog alle kanten opkan en dat vooral de VS hebben begrepen dat ze wel eens zwaar in eigen vel kunnen snijden.


De doorgaans goed geïnformeerde onderzoeksjournalist Seymour Hersh pakte deze zomer in het weekblad The New Yorker opnieuw uit met onthullingen die zijn eerdere stelling bevestigen dat het Witte Huis zich in de confrontatie met Iran niet beperkt tot diplomatiek getouwtrek of economische sancties, maar ook op het militaire front erg actief is. In zijn jongste bijdrage heeft hij het uitgebreid over een grote undercoveroperatie die de VS in Iran hebben opgezet.(1) Eind 2007 zou het Amerikaanse Congres akkoord zijn gegaan met het plan van president Bush om het Iraanse regime te destabiliseren. In een zogenaamde ‘presidential finding’ vroeg de Amerikaanse president 400 miljoen dollar om er de operaties mee te betalen opgezet door opposanten van het regime. Hersh, die zich al enkele jaren vastbijt in de Washington politiek vis à vis Iran, schreef al in 2005 over undercoveroperaties. Zijn bronnen stelden toen dat speciale VS-eenheden verkenningsoperaties uitvoerden in Iran om militaire en nucleaire installaties in kaart te brengen die dan door de VS en of Israël zouden worden gebombardeerd.(2)

De recente bevindingen van Hersh lopen parallel met wat Andrew Cockburn, een andere onderzoeksjournalist, daarover in het internetmagazine Counterpunch over schreef.(3) Net als Hersh stelt hij dat de presidential finding er moet voor zorgen dat er geld wordt vrijgemaakt voor groepen als Jundullah, militante soennieten in het Iraanse Baluchistan en de Ahwazi-Arabieren in zuidwest Iran. Verder zouden ook Koerdische nationalisten van PJAK en de militaire arm van de Mujahedin e-Khalq (MEK) profiteren van Amerikaanse fondsen, hoewel deze laatste groep nog altijd op de Amerikaanse terroristenlijst prijkt. Al deze groepen hebben al aanslagen gepleegd en militaire activiteiten ontplooid tegen het regime in Teheran. Hersh legt een link met de toename van het geweld in Iran de laatste maanden.


Militaire aanval door de VS?

Tussen Iran en de VS botert het al sinds 1979 niet goed als gevolg van de Iraanse Revolutie. Al geruime tijd beschuldigt Washington Iran ervan te werken aan een nucleair wapenprogramma, ook al werd die dreiging in een rapport van de eigen intelligentiediensten geminimaliseerd. De VS overtuigden de VN-Veiligheidsraad ervan om een sanctieregime op te leggen, nadat Teheran weigerde de uraniumverrijking stil te leggen. Uiteraard doet dit alles terugdenken aan de episode die de oorlog in Irak voorafging. In de media gonst het van geruchten dat de VS parallel aan economische sancties, voorbereidingen treffen voor een militaire aanval tegen Iran en dit in nauwe samenwerking met Israël. Maar behalve geruchten zijn er ook concrete aanwijzingen. Seymour Hersh zelf citeert in een van zijn artikels verschillende officiële bronnen.(4) De Canadese Professor Michael Chossudowsky publiceerde in Global research verschillende goed gedocumenteerde artikels over militaire plannen tegen Iran inclusief het mogelijke gebruik van ‘mininukes’.(5) Geleidelijk aan zouden reguliere media daar ook over berichten. Volgens de Britse omroep BBC (20 februari 2007) zou zo’n militaire aanval zich niet beperken tot de nucleaire installaties van Iran, maar zou ook de militaire infrastructuur van het land worden geviseerd. Het Witte Huis en het Pentagon ontkennen dat er een militaire aanval op til is, maar laten tegelijk de deur daarvoor wijd openstaan. In juni benadrukte President Bush tijdens zijn ontmoeting met de Duitse Kanselier Merkel, dat ‘alle opties op tafel liggen’ als de diplomatie faalt.(6)

Twee andere zaken kunnen er op wijzen dat aanvalsplannen zich zelfs in een vergevorderd stadium bevinden. De Nederlandse krant De Telegraaf berichtte in zijn editie van 30 augustus 2008 dat een "succesvolle" geheime operatie van de Nederlandse inlichtingendienst AIVD onlangs is stopgezet wegens een "ophanden zijnde Amerikaanse luchtaanval op Iran". "Een van de betrokken agenten, die onder supervisie van de AIVD wist te infiltreren in de Iraanse industrie, is recent teruggeroepen omdat in de VS de beslissing zou zijn genomen binnen enkele weken met onbemande vliegtuigen Iran aan te vallen", aldus de krant. Tot de potentiële doelwitten behoren ook de installaties die door de AIVD in kaart zijn gebracht.


Aanval door Israël?

Daarnaast zou de belangrijkste vraag wel eens niet kunnen zijn of er militair wordt opgetreden, maar wel door wie. In Israël windt men er geen doekjes om en is er een openbaar politiek debat over een militaire campagne tegen Iran. En het beperkt zich niet tot een discussie. In juni hield Israël grootschalige militair manoeuvres met een honderdtal gevechtsvliegtuigen (F-16s en F15s). De meeste waarnemers zijn het er over eens dat er een verband is met Iran. Volgens een medewerker van het Pentagon hadden de manoeuvres een dubbel doel: naast de voorbereiding van een militaire aanval op Iran vormen ze tevens een politiek signaal dat Israël klaar is om desnoods militair in te grijpen als diplomatieke inspanningen ten aanzien van Iran geen resultaat opleveren.(7) Het antwoord bleef niet uit. Iran lanceerde kort daarop een aantal langeafstandsraketten met de duidelijke boodschap dat Israël een stevig antwoord mag verwachten. In Tel Aviv is men niet onder de indruk. De Israëlische minister van Mobiliteit en tevens vice-premier, Shaul Mofaz, zei tegen een Israëlische krant dat Iran aanvallen zo goed als onvermijdelijk wordt.(8) Mofaz is de ex-stafchef van het Israëlische leger. Hoewel de Israëlische politieke top reageerde door te stellen dat Mofaz voor eigen rekening sprak, lijkt dat inmiddels een officieel standpunt te zijn geworden. Volgens de Israëlische krant Maariv (29 augustus 2008) heeft de Israëlische regering voor het eerst officieel besloten om een militaire aanval op touw te zetten, ook al is daarvoor nog geen toestemming van de VS, wat nodig kan zijn om het Iraakse luchtruim te kunnen gebruiken. Hoewel de VS en Israël voor hun militaire plannen samenwerkten, stelt Washington volgens de Libanese pers dat het niet zal toelaten dat Israël een oorlog start.


Geostrategische complicaties

Wat is de reden voor die plotse terughoudendheid? De oorlog in Georgië heeft de geostrategische berekeningen in de aanpak van Iran zeker verder gecompliceerd. Volgens een Israëlische website gespecialiseerd in intelligentienieuws, ‘Debkafile’ zorgen de spanningen tussen Rusland en de VS er voor dat Moskou niet langer zijn medewerking verleent aan diplomatieke initiatieven en sancties tegen Iran. Meer nog. Volgens ‘militaire bronnen’ zou Rusland bereid zijn om de nucleaire reactor in het Iraanse Bushehr binnen de vier maanden te voltooien, nadat dit op aanstichten van de VS jarenlang is tegengehouden. Dat zou Iran in staat stellen om plutonium te produceren. Volgens een Iraans persagentschap stuurt Moskou daarenboven Sergei Kireinko van het Russische federale atoomagentschap met een delegatie naar Teheran om de concrete plannen daarvoor te bespreken. In elk geval lijkt het erop dat Iran wel eens voordeel zou kunnen halen uit het conflict tussen VS en Rusland rond Georgië. Via Iran loopt immers het derde traject voor de distributie van gas en petroleum uit de Kaspische zee regio. De Russische reactie op de militaire campagne tegen Zuid-Ossetië heeft de zwaktes blootgelegd van het BTC-traject dat door Georgië loopt. Het derde traject loopt via de Russische havenstad Novorossiysk. Een alliantie tussen Rusland en Iran zorgt voor problemen bij alle drie de trajecten. Het toont de kwetsbaarheid van het Westen voor de energiebevoorrading vanuit Centraal-Azië. Als daar dan nog eens een oorlog bijkomt dan kan Iran minstens de straat van Hormoez volledig sluiten, met zware gevolgen voor de oliedistributie vanuit het Midden-Oosten. Genoeg doorslaggevende argumenten dus tegen een oorlog.

Ook militair kan Iran garen spinnen bij het Kaukasische conflict. Moskou dreigt er mee om Iran raketten te leveren van het type S-300 - een gesofisticeerd rakettensysteem dat tot 100 doelen tegelijk kan raken en ook gebruikt kan worden tegen vliegtuigen op grote afstand(9) - indien de NAVO haar plannen uitvoert om Georgië en Oekraïne lid te maken van het transatlantische bondgenootschap.

De relaties tussen Rusland en Iran zouden op termijn structureel kunnen worden. In maart van dit jaar heeft Iran zijn officiële kandidatuur gesteld om lid te worden van de Sjanghai Samenwerkingsorganisatie (SCO).(10) Naast Rusland zijn China, Kazakstan, Kirgizië, Tadzjikistan en Oezbekistan al lid van deze militaire alliantie, die algemeen gezien wordt als een tegenwicht voor de VS en NAVO-invloed in de regio. Nu bezit Iran samen met Mongolië, Pakistan en India een waarnemerstatus. De SCO laat voorlopig geen nieuwe leden toe, maar de verklaring van de jongste top in Dushanbe (28 augustus 2008) spreekt van het kwalitatief opwaarderen van de relaties met deze staten.(11) Er wordt enorm geschaakt in de hele regio, dat is wel duidelijk.


Voetnoten

(1) Seymour M. Hersh. Preparing the Battlefield. In: The New Yorker, 7 juli 2008

(2) Seymour M. Hersh. The coming wars. In: The New Yorker, 24 en 31 januari 2005.

(3) Andrew Cockburn. Secret Bush ‘Finding’ Widens War on Iran. In: Counterpunch, 2 mei 2008 http://www.counterpunch.org/andrew05022008.html

(4) Seymour M. Hersh. The Iran Plans. In: The New Yorker, 8 april 2006

(5) Michael Chossudowsky. Nuclear War against Iran. In: Global Research, 3 januari 2006.

(6) USAToday, 11 juni 2008 ; BBC,

(7) International Herald Tribune, 20 juni 2008

(8) The Guardian, 7 juni 2008

(9) Telegraph, 31augustus 2008

(10) Zie : http://www.iranfocus.com/en/index.p...k=view&id=14677

(11) De verklaring staat op de website van de SCO: http://www.sectsco.org/


Uitpers, nr 102, 10de jg., oktober 2008

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB