CD&V-voorzitter Wouter Beke wordt beloond voor de berekende gok die hij deze zomer maakte door te gaan onderhandelen op basis van de nota-Di Rupo zonder de N-VA.

Meer dan een jaar lang bleef CD&V hinkelen op twee benen. De keuze was ook aartsmoeilijk: de N-VA blijven volgen in haar strategie, met het logische verwijt het schoothondje van Bart De Wever te zijn, ofwel de N-VA lossen, met het grote gevaar om in een herhaling van de episode 2007-2008 terecht te komen, toen CD&V zonder de N-VA in de federale regering stapte en nadien de zwaarste verkiezingsnederlaag uit zijn geschiedenis leed.
Geen van beide scenario's waren aanlokkelijk. In het eerste geval was er altijd het risico dat de kiezer uiteindelijk toch voor het (N-VA)-origineel zou kiezen en niet voor de kopie, in het tweede dreigde CD&V de nog resterende kiezers ook van zich te ontvreemden.

Opluchting

Toen de N-VA midden juli weigerde om op basis van de nota-Di Rupo te gaan onderhandelen, waagde Wouter Beke toch de sprong, maar onder strikte voorwaarden. De CD&V-voorzitter slaagde erin om een kader voor onderhandelingen af te dwingen waar de Franstalige partijvoorzitters waarschijnlijk nooit toe bereid zouden zijn geweest als de N-VA nog aan tafel had gezeten.

Dat lijkt voorlopig resultaat op te leveren. CD&V gaat in de nieuwe peiling 1,7 procent vooruit vergeleken met de federale verkiezingen van vorig jaar. Echt reden om te juichen is dat niet, want de partij blijft met 19,3 procent nog ruim onder de 20 procent, maar het cijfer is wel een opluchting voor de onderhandelende CD&V-voorzitter, die de voorbije maanden de meest onheilspellende enquêteresultaten zag passeren.

'Ik heb in juli al gezegd dat CD&V zou gaan voor een staatshervorming, mét BHV. We zijn daar met een zekere hardnekkigheid voor gegaan, maar wel aan de onderhandelingstafel. Dat wordt ons blijkbaar niet kwalijk genomen', stelt Beke met een zekere opluchting vast.

Het kartel behoort nu echt tot het verleden. De breuk met de N-VA is ook tot het kiezerspubliek doorgedrongen. Zelfs N-VA voorzitter Bart De Wever tuimelt omlaag in de poppol van de CD&V-kiezers. De N-VA is voor veel christendemocratische kiezers nog altijd het eerste alternatief, maar CD&V slaagt er toch in om een groter deel van haar potentieel toch om te zetten. Samen met Open VLD heeft CD&V ook nog de grootste groeimarge.

Dat wil niet zeggen dat CD&V al op koers zit om opnieuw uit te groeien tot een volkspartij. De partij heeft met Yves Leterme en Inge Vervotte haar grootste stemmentrekkers zien vertrekken zonder dat er vanzelfsprekende vervanging klaarstaat.

Met de N-VA krijgt de toekomstige regering een ijzersterke oppositie tegenover zich. Als er een coalitie komt die als los zand aaneenhangt of een beleid voert dat in Vlaanderen niet wordt geapprecieerd, zal CD&V toch nog de rekening gepresenteerd krijgen.

Het maakt dat Wouter Beke er nog altijd alle belang bij heeft om het been zo stijf mogelijk te houden. Beke geeft het zelf ook zelf toe. 'Ik denk niet dat iemand binnenkort zal zeggen dat ik softer geworden ben.'

Bron: De Standaard

Mijn motivatie:
Ook ik vind het een goede gok die CD&V-voorzitter Beke gemaakt heeft. Beke heeft inderdaad tijdens deze formatie het verwijt gekregen het schoothondje van N-VA te zijn. Maar ik kan niet begrijpen dat de eerste dagen nadat CD&V de N-VA toch 'gelost' had, daarvoor zoveel verwijten gekregen heeft. Beke heeft inderdaad mee zaken in gang gezet. BHV is nu gesplitst, mede omdat CD&V éérst de splitsing van BHV wilde of anders niet mee aan tafel zou komen. Een goede 450 dagen heeft Bart De Wever mee aan tafel gezeten met als vooruitgang? Niets. N-VA zit niet meer aan tafel en wat hebben we? Een groot communautair akkoord. En ik denk niet dat Vlaanderen daar slechter van zal worden, wat N-VA ook moge beweren. Zij klagen dat ze geen teksten krijgen? Hadden ze maar aan tafel moeten blijven zitten. Dan hadden ze de pen mee vast kunnen houden.