Een nieuwe klok voor de Notre Dame
Auteur: Robbert Vermue Fotograaf: Jurjen Drenth

Al in de 17de eeuw wisten meestergieters in de Lage Landen hoe een klok fraai moest klinken. Het Brabantse familiebedrijf Eijsbouts mocht onlangs een nieuwe grote klok gieten voor de Notre Dame in Parijs.



Goedgemutst loopt monseigneur Éric de Moulins-Beaufort het terrein af van klokkengieterij Koninklijke Eijsbouts. Parijs’ eerste hulpbisschop leidt een Franse delegatie die naar Asten is gekomen om er het gieten bij te wonen van ‘Marie’, een nieuwe klok bestemd voor de Notre Dame. Samen met de aartspriester van de Parijse kathedraal, Patrick Jacquin, zal hij later deze middag de zegen uitspreken over de geboorte van de klok, die ruim twee meter in diameter moet worden. Maar voor het zover is, wordt er in de kerk van het Brabantse dorp een mis opgedragen.

“Marie is voor Frankrijk van nationaal belang”, zegt De Moulins. Terwijl hij naar de kerk loopt, verspreidt het 57 klokken tellende carillon van Asten – natuurlijk gegoten door Eijsbouts – een vrolijke melodie. “En het spannendste moment komt straks.”

Alle klokken van de Notre Dame werden kort na de Franse Revolutie weggehaald (net als 80 procent van het Franse klokkenbestand) en omgesmolten tot kanonnen. Alleen de in 1681 gegoten Emmanuel, met 12,8 ton de zwaarste luidklok of gros bourdon, bleef gespaard. Marie, vernoemd naar de patrones van de kathedraal, moet als petit bourdon de oude, enigszins versleten meester in de zuidtoren van de kathedraal ontlasten; Emmanuel zelf wordt nu alleen op christelijke feestdagen geluid. Behalve Marie heeft de Notre Dame bij een Franse gieter acht klokken laten gieten voor de noordelijke toren, die minimaal elk uur worden bespeeld. “We willen volledig terug naar het geluid van vóór de revolutie”, aldus De Moulins.

Aangekomen in de kerk verdwijnen de geestelijken en hun gevolg in een zijkamer, om er even later een voor een in vol ornaat weer uit te komen. Wierook vult de kerk, waar de familie Eijsbouts, gezeten in driekwart carré vlak voor het altaar, aandachtig luistert naar de bisschop. De geloofsbelijdenis gaat in het Frans, want de klok mag dan Nederlands zijn, de Fransen houden graag de regie in handen. Na afloop spreek ik Régis Singer, campanoloog (klokkenexpert) van het Franse ministerie van Cultuur. Hij adviseerde de Notre Dame bij de aanbesteding van de nieuwe klokken. Daartoe bracht hij in kaart hoe de acht vernietigde exemplaren in de zeventiende eeuw in de kathedraal hebben gehangen – inclusief de oude Marie, die nooit meer is vervangen. Hij achterhaalde uit oud bronmateriaal hun exacte vorm, gewicht, omvang en toonstructuur.

“Nederland heeft een grote beiaardtraditie. Eijsbouts was voor mij de aangewezen gieterij voor Marie”, zegt Singer, een beiaardier die in Noord-Frankrijk carillons in belforten bespeelde. “Marie moet goed zijn afgestemd zijn op Emmanuel, maar óók een eigen karakter hebben. Ik droom van het moment dat ze voor het eerst klinkt.” (…)

Filmpje met informatie over de klok

Bron:
http://www.nationalgeographic.nl/ma...r-de-notre-dame

Mening:
Ik vind het fantastisch dat ze de klokken van de Notre Dame in al hun glorie willen herstellen. Het moet echt een prachtig geluid zijn geweest, het geklingel van al die klokken.
De Notre Dame is net als de rest van Parijs, zwaar getroffen geweest door de Franse Revolutie. Veel van de kunst, pracht en praal is verloren gegaan, tijdens deze woelige periode. Frankrijk en vooral het bisdom Parijs wil Parijs opnieuw laten opleven, zoals het was en het hoort te zijn. Ik vind dit een geweldig iets en zou graag zien dat ze dit stramien doorvoeren in de rest van de wereld, die geleden heeft onder het juk van oorlog, revoluties en onderdrukking.