Beste Beatrijs,
Mijn vader schonk mij op zijn sterfbed een schilderij. “Dat moet jij meenemen, voordat ik m’n ogen sluit”, zei hij. Nu eisen de kinderen van mijn overleden zus het schilderij op, althans zij willen het schilderij laten taxeren en het geld delen. Staan zij in hun recht? Ik vind het vreemd dat het mijn vader niet vrijstaat om zijn enige dochter iets te schenken, waarvan hij wil dat het naar mij gaat en niet naar zijn kleinkinderen.

Een gekregen schilderij

Beste Een gekregen schilderij,
Basis van het erfrecht is dat kinderen gelijk bedeeld worden. De kinderen van uw overleden zus staan in de plaats van hun moeder. Het deel van uw vaders erfenis dat bestemd was voor uw overleden zus vloeit naar haar kinderen. Als het bewuste schilderij veel geld waard is, kan uw vader dat inderdaad niet zomaar aan u cadeau doen. Stel het schilderij is honderdduizend euro waard, en verder stelt de erfenis niets voor. Dan zou dat betekenen dat u dat kostbare schilderij krijgt en uw broers en zusters (of hun kinderen als er iemand van hen eerder is overleden) niets. Dat zou onrechtvaardig zijn. Daarom moet het schilderij worden getaxeerd. Als het niets waard is, des te beter, dan kunt u het gewoon houden. Als het wel wat waard is, kunt u het doorgaans nog steeds houden, maar dan moet de waarde ervan verrekend worden met de verdeling van de rest van de erfenis: spaargeld, verkoop van het huis, andere kostbaarheden. Het gaat dus alleen om de financiële waarde van dingen. Spullen die emotionele maar geen financiële waarde hebben mag uw vader weggeven zoveel hij wil en aan wie hij wil.

11:09 21/05/18
https://www.trouw.nl/samenleving/st...nken-~a9a376f4/

Opinie:
Ik vind dit "erfrecht" een hoop gezever. Volgens mij is de enige reden dat zij het geld opeisen net omdat er in de wet staat dat dit de manier van doen is. Waarom moet ieder kind per se evenveel centjes krijgen. Is het om maar niet op de tenen van de ene te trappen? Uit angst dat het ego van bepaalde familieleden volledig ten onder gaat omwille van dit "onrecht"? Ik vind dat eender om het wie zelf vrij mag beslissen wat er met zijn of haar bezittingen of kapitaal gebeurt; de persoon heeft een waarde (tijd, dienst of product) ingeruild voor het kapitaal waar de samenleving "afstand" van genomen heeft. Nu gaat de samenleving nog eens beslissen wat er moet gebeuren met het kapitaal waar zij niets mee te maken hebben?

Er zijn al genoeg moeilijkheden in het leven, en dan gaat de familie daarbovenop nog eens moeilijk doen over wat centen waarvan ik vind dat het centen zijn waar je niet eens op zou mogen rekenen. Als je enkel kijkt naar het overlijden vanuit financiële verlangens, vind ik dat je net geen rotte frank verdient.