" "Vrouwen uitsluiten van priesterschap niet langer te verantwoorden" ", De Morgen, 18 mei 2016

"Dat vrouwen nog steeds worden uitgesloten van het priesterambt, valt niet langer te verantwoorden. Pogingen tot theologische onderbouw van het exclusief mannelijk priesterschap rammelen langs alle kanten en overtuigen de overgrote meerderheid van de gelovigen niet langer." Dat stelt hoofdredacteur Luk Vanmaercke vandaag in Kerk & Leven.

"Als vrouwen tweeduizend jaar geleden geen priester konden worden, was dat om cultuurhistorische redenen. Dat de Kerk vandaag vrouwen als tweederangsgelovigen blijft behandelen, is niet enkel betreurenswaardig, het is onrechtvaardig en niet langer aanvaardbaar. Vrouwen houden in de praktijk onze parochies draaiende. Welke kerkleider wil voor hen zijn nek uitsteken?", vraagt Vanmaercke zich af.

"De invulling van het priesterschap is in het algemeen aan een grondige evaluatie toe. De tijd dat de Kerk in heel Vlaanderen toptalenten kon aantrekken, is helaas lang voorbij. De spoeling wordt dun. De kwaliteit is niet altijd verzekerd. Het wordt steeds moeilijker om aan gelovigen uit te leggen dat bepaalde taken en functies voorbehouden blijven voor een steeds kleinere groep gewijden. Als de Kerk haar leden wil overtuigen, moet het debat over het priesterschap dringend diepgaand en zonder taboes worden gevoerd", stelt de hoofdredacteur.

Celibaat

Vanmaercke neemt ook geen blad voor de mond wanneer hij het over het verplichte priestercelibaat heeft. "Laten we een kat een kat noemen: er zijn heel wat priesters die het celibaat niet respecteren. De Kerk laat dat al decennia oogluikend toe. Een gezonde situatie is dat niet. Ofwel vindt men het celibaat cruciaal en moet het worden gerespecteerd, ofwel is het de hoogste tijd om priesters de kans te geven in alle openheid een duurzame liefdesrelatie te hebben, iets waarnaar velen verlangen. De tweede optie is de meest wijze en duurzame. Voor sommige priesters is het celibaat een kerker waarin hun verlangen naar geluk gevangen zit", aldus Vanmaercke, die toegeeft dat het priestertekort niet verdwijnt als gehuwden priester mogen worden. "Het staat echter als een paal boven water dat heel wat mannen die een pastorale opleiding volgden of tot diaken werden gewijd, perfect in staat zouden zijn een priesterrol op zich te nemen", besluit Vanmaercke.

Bron: http://www.demorgen.be/binnenland/-...orden-bcdc25d2/
Mening: Ik vind het zelf natuurlijk onrechtvaardig dat vrouwen niet het recht hebben om priester toe worden. Ik ken ook enkele voorbeelden van vrouwen die actief bezig zijn met hun kerk en hun parochie en alles draaiende houden op de officiële vieringen na.
Wel vind ik dat meneer Vanmaercke nogal focust op hedendaags Vlaanderen om te vragen dat de katholieke Kerk haar codes aanpast. De cultuurhistorische redenen achter de gebruiken van de Kerk zijn nog niet zo lang van de baan bij ons, en nog steeds aanwezig in andere delen van de wereld. Het zou leuk zijn als de Kerk hierin een voortrekkersrol speelt, maar ik neem aan dat kardinalen van over heel de wereld hun zegje mogen doen. En die kardinalen zijn dan meestal kardinaal geworden door goed de regeltjes te volgen.
Naar mijn mening is religie in het algemeen ook een cultuurhistorisch fenomeen, waardoor het mij niet verbaast dat er zo veel verschillende religieuze facties bestaan. Het christendom heeft zich ook verschillende malen gespleten om redenen die meer cultureel dan theologisch waren. In Amerika zie je vaak dat een plaatselijke gemeenschap zijn eigen vorm van christendom heeft. Misschien moet er eens nagedacht worden over het idee dat de Katholieke Kerk, die de wet van God zou volgen, 'democratisch' bestuurd wordt (met een 'regering' die regels kan aanpassen als een "kerkleider zijn nek [uitsteekt]"). Durf dan te zeggen: plaatselijk pakken wij het nog anders aan.

Zoals Wouter al zei, is de katholieke kerk een deel van onze cultuur. Het mag dan ook zijn eigenheid niet verliezen. Maar op vlak van priesterschap, vind ik dat vrouwen de kans ook moeten krijgen om priester te worden. Er zijn veel vrouwen die veel doen voor de parochie en de kerk. Bij ons in het dorp is momenteel een priester die van India komt, natuurlijk uit vrije keuze. Maar onze gemeente is hier ook blij mee omdat we anders geen priester meer hadden. Terwijl er wel vrouwen waren die dit wouden doen.

Mijn mening rond het vastleggen van regels is heel simpel: ofwel maak je een regel en moet iedereen die regel volgen en anders bestraft worden ofwel gooi je de regels in de vuilbak. Dit geldt dus ook voor het celibaat. Ofwel moet het celibaat nageleefd worden ofwel mogen de priesters, zoals ook in het artikel gezegd wordt, hun liefde in alle openheid beleven.