Iedereen houdt wel eens van absolute stilte, maar blijkbaar mag het niet te lang duren. Volgens het Guinness Book of World Records is de stilste plaats op aarde de 'dode kamer' van het Orfield Laboratorium in het zuiden van het Amerikaanse Minneapolis. Tot nu toe kon nog niemand langer dan 45 minuten in de kamer blijven.

De anechoïsche kamer, of dode kamer, van het Orfield lab wordt gezien als de stilste plaats op aarde. De kamer is volledig omgeven door kunststofplaten die versterkt zijn met glasvezel. Die zorgen ervoor dat de kamer ongeveer 99,99 procent van al het geluid opneemt.

Steven Orfield, de oprichter van het lab, daagt mensen uit om in het donker in de kamer te verblijven. Een reporter wist voorlopig het langste in de kamer te vertoeven: 45 minuten. Blijkbaar beginnen mensen te hallucineren in de kamer, waardoor het onmogelijk wordt om erin te blijven.

Jij bent het enige geluid
"Als het stil is, dan passen de oren zich aan", aldus Orfield. "Des te stiller de omgeving, des te gevoeliger het oor. Je hoort je eigen hart slaan, je maag lijkt opeens te brullen. In de dode kamer hoor je enkel alle geluiden van het eigen lichaam. Je kan jezelf ook niet oriënteren in het donker, want tijdens het wandelen doe je dat op basis van geluiden. De enige manier om lange tijd in de kamer te verblijven is op een stoel, en dan nog."

De kamer wordt onder meer gebruikt door ruimtevaartorganisatie Nasa. Kandidaat astronauten moeten in de kamer op water drijven, en vervolgens wordt gekeken hoe lang hallucinaties achterwege blijven. Eens die er zijn, moeten de astronauten die kunnen verdrijven en geconcentreerd blijven. Als ze dat niet kunnen, mogen ze niet naar de ruimte, aangezien dat één grote anechoïsche kamer is.

Bron: http://www.demorgen.be/dm/nl/992/We...ste-kamer.dhtml

Mening: Ik vind het goed dat er zo een kamer is gebouwd om astronauten op voorhand te testen. Maar om in deze kamer voor je plezier te gaan zitten, doet niemand denk ik. Het zal zijn nut wel bewezen hebben. Maar om de uitdaging aan te gaan en hier langer dan 45 minuten in te gaan zitten, doe ik persoonlijk niet!

Toen ik het las, dacht ik eerst "komaan, maar 45 minuten, dat moet toch perfect lukken!", maar nadien ging ik er langer over nadenken. Wij zijn het als mens niet gewoon om niets te horen. Ik heb denk ik nog nooit zoiets meegemaakt. Je hoort altijd wel iets, ofwel hoor je in de verte een vogeltje, of een auto, maar echt niets, dat heb ik nog niet meegemaakt. Het moet ook enorm drukkend aanvoelen na een tijdje. Je voelt je, volgens mij, niet meer vrij en heel opgesloten. Je kan geen vat meer krijgen op de dingen, want je hoort enkel nog je eigen lichaam. Als ik aan al deze zaken denk, dan kan ik het volgens mij nog net geen kwartiertje volhouden.

Bij het lezen van dit artikel stel ik me vooral de vraag hoe doven kunnen omgaan met die immense stilte. Kunnen zij dan wel gewoon worden aan absolute stilte of horen zij toch nog steeds bepaalde omgevingsgeluiden? Zoals Evelien al aanhaalde, mensen worden gek omdat ze op een stoeltje moeten zitten in een stille en donkere kamer, ze voelen zich opgesloten en niet meer vrij. Doven zijn uiteraard nog wél vrij en niet opgesloten (in de letterlijke betekenis weliswaar, figuurlijk kan men deze gevoelens wel hebben)... Toch vraag ik me nog steeds af hoe deze mensen zich kunnen handhaven in een wereld zonder geluid als andere mensen er na drie kwartier gek van worden.

Het feit dat de kamer ook volledig verduisterd is, maakt de situatie natuurlijk nog meer stresserend. Je ziet niks en hoort alleen jezelf. Ik zou het ook niet kunnen...