Een niet-biologische vader heeft in beroep het hoederecht over zijn vijfjarig zoontje verkregen. Een historische uitspraak, want meestal vragen 'gedupeerde' papa's een vergoeding voor de voorbije opvoedingsjaren van hun niet-natuurlijk kind. Maar dus niet deze 53-jarige vastgoedmakelaar, die tijdens het proces over het hoederecht zelf te horen kreeg dat hij niet de biologische vader is van het kind in kwestie.

Recht op zinvolle relatie
Aanvankelijk kreeg de 46-jarige ex-vrouw van de makelaar het hoederecht over het zoontje. Maar in beroep haalde de man zijn gelijk bij de drie aangestelde rechters. Volgens hen heeft de jongen "het recht op een zinvolle relatie met de man van wie hij nog altijd denk dat hij zijn vader is". Ze vonden het ook een verkeerde redenering dat de vader meer rechten zou hebben als adoptie- of biologische ouder die nooit met de moeder zou geleefd hebben en niks met de opvoeding zou te maken gehad hebben.

DNA-test
De man bracht de zaak zelf voor het gerecht toen zijn vrouw niet terugkeerde met hun zoontje van een korte vakantie. Na een jaar gebakkelei eiste de moeder een DNA-test, die haar vermoeden aantoonde dat de man niet de vader van het zoontje is. Mama kreeg het volledige hoederecht en mocht terugkeren naar haar geboortestaat Hongkong. Papa mocht de kleine enkel tijdens de vakanties bezoeken.

Maar uiteindelijk trok de vader in beroep dus toch aan het langste eind. (jv)

Bron: HLN

Ik ben blij met dit vonnis. Wanneer een man zijn zoontje jarenlang met liefde opvoed en vervolgens nadat hij te horen krijgt dat hij niet de biologische vader is nog steeds zijn zoontje als echte zoon blijft zien. Vind ik dat hij evenveel recht op het hoederecht behoud dan de echte moeder en veel meer zelfs dan de biologische vader.

Ik vind dat dit soort uitspraken niet historisch zouden mogen zijn.
In veel gevallen, zoals ook deze, is de niet-biologische toch de meest 'natuurlijke' vader voor het kind. Hem van dat kind 'weghalen' zou evenveel pijn doen als bij een vijfjarig kind zijn bioligische vader 'wegnemen'.
En zeker tegenwoordig vind ik het begrip 'biologische vader' al wel wat minderwaardig t.o.v. de vader die er elke dag weer is bij de opvoeding.
Zo worden er steeds meer kinderen geboren en opgevoed door 2 ouders, waarvan de vader bv. niet in staat is om kinderen te krijgen.
Het lijkt me dan (zeker voor dat kind) dat 'de opvoeder' zijn 'echte' vader is en niet de man die 'sperma geleverd heeft'.