Walen komen stilaan in Vlaanderen werken

- Maandag 07/02/11, 05u03
- Bron: www.demorgen.be

Het aantal Walen dat in Vlaanderen komt werken, zit in de lift. In 2006 waren het er 35.818, in 2009 hadden al 42.513 Walen een job over de taalgrens. De cijfers staan in de Coreliokranten op basis van een antwoord van Vlaams minister van Werk Philippe Muyters (N-VA) op een vraag van parlementslid Martine Fournier (CD&V). Gegevens voor 2010 zijn er nog niet.
De stijging op drie jaar bedraagt 18,5 procent, terwijl in diezelfde periode de tewerkstelling in Vlaanderen met 3,3 procent groeide. Tegelijk klom het aantal in Wallonië werkende Vlamingen met 13,3 procent tot 24.529, terwijl de Waalse tewerkstelling 2,6 procent groeide.

Voor parlementslid Fournier bewijzen de cijfers dat de samenwerking tussen de VDAB en zijn Waalse tegenhanger Forem volop draait. "Het cliché dat Walen weigeren in Vlaanderen te komen werken, lijkt achterhaald", zegt ze in de krant. "Eens beide regio's zelf de teugels over het arbeidsmarktbeleid in handen krijgen, moet die samenwerking nog intenser."

Verdubbelen
Ook de VDAB spreekt van een succesverhaal. "Ons doel in 2010 was 750 Waalse werklozen aan een job in Vlaanderen helpen", meldt gedelegeerd bestuurder Fons Leroy. "Maar we konden zelfs 1.300 vacatures invullen, ondanks de nog niet herstelde economie. Voor 2011 gaan we onze objectieven verdubbelen."

De VDAB focust op drie regio's: Limburg-Luik, regio-Brussel (rond Zaventem) en de regio Doornik-Moeskroen-Kortrijk. Gemengde teams met consulenten van VDAB en Forem loodsen Waalse werkzoekenden richting Vlaamse bedrijven. (belga/odbs)

Persoonlijk vind ik het positief dat er op vlak van werkgelegenheid een groeiende flexibiliteit en interactie is tussen Vlaanderen en Wallonië. Het toont aan dat beide regio’s toch in staat zijn met elkaar samen te werken, want niet alleen steeg het aantal in Vlaanderen werkende Walen, maar daarnaast was er ook een groei in het aantal in Wallonië werkende Vlamingen. Wat mij betreft toont dit aan dat België stilaan meer en meer als één arbeidsmarkt kan worden beschouwd, dankzij het vervagen van de inwendige grens. In mijn ogen is dat zeer positief omdat op die manier meer mensen kans hebben op een geschikte job, dankzij het vergroten van het werkaanbod. Dit kan naar mijn mening uitmonden in een daling in de werkloosheid, langs beide kanten van de taalgrens. En is werkloosheid, en dan vooral de werkloosheidsuitkering, niet net één van de grootste pijnpunten waarover de Vlaamse en Waalse politici het niet eens raken ? In plaats van de tekorten van de ander aan te wijzen, kunnen deze politici misschien beter eens naar elkaars mogelijkheden kijken. Wie weet vinden ze daar wel een (deel van de) oplossing…

Ik vind het goed dat er flexibiliteit is en interactie tussen Vlaanderen en Wallonië op vlak van tewerkstelling. Ik vind dit een mooie tijdelijke oplossing maar op lange termijn rijzen bij mij de vragen. In Brussel en Wallonië is de werkloosheid hoger dan in Vlaanderen, hier moet men uiteraard rekening mee houden. Het is zeker een goed gegeven dat Walen die geen werk vinden toch moeite doen om toch werk te vinden in Vlaanderen, en niet profiteren van een uitkering. Ik denk dat de samenwerking tussen de VDAB en zijn Waalse tegenhanger Forem hier wel een grote rol in heeft gespeeld.
Het is toch opmerkelijk omdat het niet evident is voor de werkzoekende Waal, de taal is ten eerste al verschillend. Het onderwijs van Nederlands in Wallonië is er naar mijn mening van een lager kaliber vergeleken met het Frans onderwijs in Vlaanderen. Blijkbaar lukt het communiceren en het samenwerken in de praktijk toch, wat me wel positief verrast.

Ten tweede is het niet gemakkelijk voor het vervoer. Men krijgt een stroom van mensen die naar Vlaanderen trekken om te werken.
Ik vind het daardoor eerder belangrijker dat er inspanningen geleverd worden om Wallonië te helpen om het economisch beter te doen. Er moet werkgelegenheid in Wallonië zelf gecreëerd worden zodat de Walen niet naar Vlaanderen moeten trekken. Ik denk dat veel jongeren wegtrekken uit de regio omdat ze geen job neer vinden op maat van hun opleiding of het financieel beter willen hebben dan hun stamboom. Zo is Wallonië blijkbaar nog niet in staat om een groot aantal hooggeschoolden in eigen regio aan de slag te houden.

Als de Wallonië economisch terug zou bloeien zou dit nog veel positiever zijn, maar hier zal nog hard aan gewerkt moeten worden. Natuurlijk kan hier niet aan gewerkt worden als de regering voorlopig nog andere problemen heeft.
Het is een project op lange termijn, maar we moeten er wel voor zorgen dat de termijn niet te lang blijft aanslepen.