Ze worden helden genoemd, maar ook 'moderne samuari' of zelfs 'kamikazes': de Fukushima 50. Deze bijnaam slaat op de 180 werknemers die in ploegen van 50 dag en nacht met zaklampen en veiligheidshelmen in het donker voortploeteren om de situatie in de kerncentrale van Fukushima onder controle te houden. Met wisselend succes, maar aan opgeven denken ze niet. "Wij hebben geen schrik om te sterven", klinkt het. "Dit is onze job."

De 180 zijn wellicht vrijwillig achtergebleven in de kerncentrale, die geplaagd wordt door oververhitting, dodelijke stralingspieken, branden, explosies en gedeeltelijke kernsmelting. Hun missie werd al een zelfmoordmissie genoemd.

"Ze zetten hun leven op het spel om dat van honderdduizenden anderen te redden", klonk het. "Het is een race tegen de tijd om een katastrofale meltdown te voorkomen."

Trots
Het is onmogelijk om hen aan de lijn te krijgen, Tepco houdt hun identiteit angstvallig geheim. Hun geliefden en families horen maar weinig nieuws. Het is onduidelijk waar ze slapen, wat ze eten en hoe ze zich voelen. Maar ondanks het feit dat ze hen misschien nooit meer gaan zien, zijn de families trots op hun opoffering. En dat laten ze merken ook, via Twitter en via mail.

Getuigenissen
"Mijn vader heeft zich vrijwillig aangemeld, ook al zou hij over een half jaar met pensioen gaan. Ik begon er van te huilen. Thuis leek hij niet iemand die grote werken aankon, maar nu ben ik erg trots op hem. Ik bid dat hij veilig thuiskomt", tweette Namico Aoto.

"Mijn vader is nog altijd aan het werk in de kerncentrale. Hij zegt dat hij zijn lot aanvaard heeft. Alsof hij spreekt over de doodstraf."

Druk vanb de regering
De Japanse regering heeft al haar steun uitgesproken aan de vrijwilligers, maar verhoogt tegelijk de druk. "Jullie zijn de enigen die deze crisis kunnen oplossen. Terugtrekken is ondenkbaar", zei premier Naota Kan.

Kruipen in het donker
De werknemers kregen beschermende kledij en ademen via zuurstoftanken in een omgeving met potentieel dodelijke stralingsniveaus en hoge temperaturen. Ze kruipen in het doinker tussen een kluwen van pijpen, met zaklampen of veiligheidshelmen om een meter te lezen, iets aan te passen. Deze technici kennen de centrale door en door, zijn waarschijnlijk oudere mannen met veel ervaring.

"Zelfs als ze worden blootgesteld aan hoge dosissen straling, is het onwaarschijnlijk dat de kankers die ze zullen ontwikkelen nog een fataal niveau zullen bereiken", zo klinkt het ietwat cynisch.

Rotatiesysteem
Bovendien worden ze maximaal 15 minuten lang blootgesteld aan de straling. Er bestaat een heus rotatiesysteem, waarbij werknemers in en uit de risicozone worden gebracht, om de blootstelling te beperken.

Toch verhoogde de regering de limiet waaraan de werknemers mogen worden blootgesteld van 100 millisieverts naar 250 millisieverts per uur. Echter, niet alleen de dosis maar ook de duur van de blootstelling speelt een rol. Door de blootstelling te beperken tot een kwartier wordt die maximale hoeveelheid niet gehad.

Normaal worden medewerkers van de kerncentrale blootgesteld aan 20 millisieverts per jaar. 1 millisieverts daarvan wordt geabsorbeerd.

Vermist, gewond, besmet
Volgens de geruchten zijn twee werknemers vermits na explosies, ook al heeft Tepco dit ontkend en waren ze al vermist sinds de aardbeving. 23 anderen raakten gewond. 19 werknemers en een onbekend aantal brandweermannen werd blootgesteld aan lage straling.

Bron: http://www.demorgen.be/dm/nl/9757/A...e-sterven.dhtml

Eigen mening:
De 180 werknemers die nog steeds proberen om de reactoren van de kerncentrale in Fukushima af te koelen, zijn in mijn ogen echte helden. Als zij niet hadden ingegrepen wanneer de problemen in de kerncentrale begonnen, wie weet hoeveel slachtoffers had de kernramp dan gemaakt. De werknemers spelen met hun eigen leven, maar zij redden daarmee wel duizenden mensen.
Ik hoop dat de Japanse regering minder optimistisch zal reageren op de volgende evoluties in de kerncentrale, want door de realiteit onder ogen te komen kunnen de problemen efficiënter worden aangepakt.