Wie stress heeft ervaren tijdens de kindertijd, heeft in het latere leven meer kans op slagaderverkalking. Dat blijkt uit een Finse langetermijnstudie bij 311 proefpersonen.

Finse onderzoekers stelden jaren geleden een groep van 311 personen tussen 12 en 18 jaar samen. Voor ieder van hen werd een ‘stresscode’ bepaald, op basis van factoren als burgerlijke staat van de ouders, deelname aan sociale activiteiten en sterfgevallen.

Toen de groep tussen de 40 en 46 jaar was geworden, werden ze opnieuw onder de loep genomen. De onderzoekers keken onder meer naar de BMI’s en cholesterolwaarden van de proefpersonen, maar de meest opvallende vaststelling, gebeurde ter hoogte van de slagaders.

Wie in de kindertijd veel stress had ervaren, bleek meer last te hebben van verharde slagaders of ‘coronaire verkalking’ dan leeftijdsgenoten met een eerder zorgeloze jeugd achter de rug. Anders gesteld: een stressvolle kindertijd zorgt voor een groter risico op hart- en vaatziekten.

Bron: Stress tijdens kindertijd tast slagaders aan. Opgehaald van De Standaard: http://www.standaard.be/cnt/dmf20160404_02218191

Mening:
Uit de langetermijnstudie bij 311 proefpersonen luidt de conclusie dat personen die tijdens hun kindertijd in hoge mate stress hebben ervaren, op latere leeftijd (onderzoek: tussen 40-46 jaar) meer risico lopen op hart-en vaatziekten.

Te veel stress is nooit wenselijk, maar zeker niet op jonge leeftijd. Een kind moet naar mijn mening nog kinds kunnen zijn (ravotten, op een speelse manier de wereld ontdekken) en een zorgeloos leven leiden. Maar dit is spijtig genoeg niet altijd het geval. Het milieu waarin je opgroeit als kind heeft hier volgens mij een belangrijke invloed op: de thuissituatie, beroep / inkomen van ouders, ... Daarnaast brengt een kind de helft van zijn dagen door achter de schoolbanken. Hier verwacht men ook steeds meer: je moet goed zijn in rekenen, in taal, in muziek, en ga zo maar door. Dit moet een kind nog eens zien te combineren met zijn hobby's. Vaak is dit voor kinderen geen échte hobby (vb. sport), omdat hier vaak een competitieverband aan is gekoppeld. Eigenlijk kunnen we dus concluderen dat een kind van jongs af aan al bloot wordt gesteld aan de prestatiemaatschappij waarin we leven.

Naar mijn mening is het resultaat van deze studie niet onlogisch te noemen. Een kind dat op jonge leeftijd reeds in hoge mate stress ervaart, zal volgens mij in zijn latere leven ook in hoge mate stress ervaren. Naar mijn mening raak je als kind immers vertrouwd met het gegeven "stress", omdat je er van kinds af aan constant mee geconfronteerd wordt. Eerst zal je hierdoor nog geen lichamelijke kwaaltjes ondervinden, maar wél op latere leeftijd. Dit is volgens mij te wijten aan het feit dat deze stress zich telkens verder opstapelt en naargelang van tijd geen uitweg meer ziet waardoor je lichaam "Stop !" zegt in de vorm van hart-en vaatziekten.

Gebaseerd op bovenstaande veronderstelling, is volgens mij het resultaat van de studie logisch te verklaren. Als je reeds op jonge leeftijd stress ervaart, zal je lichaam vroeger in je leven 'aan de alarmbel trekken', omdat het stressniveau vroeger zijn piek heeft bereikt waardoor het risico op hart-en vaatziekten toeneemt. (zie studie: 40-46 jaar: proefpersonen met een hoge stresscode als kind, hadden een hoger risico op hart- en vaatziekten dan leeftijdsgenoten). Indien je daarentegen een zorgeloze (mindere mate van stress) kindertijd hebt gekend, zal je lichaam (nog) niet 'aan de alarmbel trekken' (hart-en vaatziekten) in de leeftijdscategorie 40-46 jaar, omdat de opeenstapeling van stress later heeft aangevangen (nauwelijks stress in je kindertijd).