Vrouw van 66 verwacht eerste kindje

Britse betaalt Oekraïense arts 10.000 euro om zwanger te raken


BRUSSEL - Elizabeth Munro zal net geen 67 zijn als ze volgende maand bevalt van haar eerste kindje. De Britse krijgt bakken kritiek maar die legt ze naast zich neer. 'Ik ben gezonder en fitter dan sommige meisjes van twintig.'

Elizabeth Munro, een 66-jarige gescheiden en rijke zakenvrouw is acht maanden zwanger. 'Het kan me niet schelen dat ik straks de oudste ben in mijn land die ooit een kindje kreeg', zegt ze. 'Ik ben fitter en gezonder dan sommige meisjes van twintig die bij mij in het bedrijf werken. Het is niet mijn fysieke leeftijd die van belang is maar hoe ik me van binnen voel. Sommige dagen voel ik me 39, andere dagen 56 maar zeker nooit 66.'

Munro heeft nog geen kinderen en probeerde eerder al tevergeefs zwanger te worden door in-vitrofertilisatie. Vorig jaar kende haar poging wel succes. De vrouw moest daarvoor wel naar Oekraïne reizen. Ze betaalde daar 10.000 euro voor een behandeling. De Britse ziekenhuizen weigerden haar te helpen omdat ze ouder is dan vijftig jaar. Dat is de maximumleeftijd waarop de meeste dokters vrouwen nog willen helpen om zwanger te worden door in-vitrofertilisatie.

'Ik moet me niet verdedigen voor deze beslissing', reageert ze scherp. 'Dat is iets tussen mij en mijn baby en niemand anders. Ik vind dit allemaal zeer privé en ik verwacht niet dat iemand dit begrijpt.'

Toch zit ze er meer mee dan ze laat uitschijnen dat haar zwangerschap nu hét nieuws van de dag is in Groot-Brittannië. Een buur van haar zegt 'dat ze hem in januari al gezegd had dat ze zwanger was maar voor de rest hield ze het nieuws zo lang mogelijk stil. Alleen een klein kringetje van vrienden was op de hoogte.'

Elisabeth scheidde meer dan vijftien jaar geleden van haar echtgenoot. Ze is nooit hertrouwd en heeft geen broers of zussen. 'Het kan me niet schelen dat ik helemaal alleen ben. Ik ben perfect in staat om voor mezelf te zorgen, ik doe het nu al jaren.'

Haar zwangerschap zorgt alleszins voor controverse. Haar scherpste criticus is professor Severino Antinori die drie jaar geleden een 62-jarige vrouw hielp om door in-vitrofertilisatie in verwachting te raken. Ook dat zorgde voor beroering in Groot-Brittannië.

'Ik respecteer haar keuze', zegt hij, 'maar het risico op complicaties tijdens de bevalling is te hoog. Dat is zo voor elke vrouw die ouder is dan 63. De kans op hoge bloeddruk is hoger en er is meer gevaar dat de vrouw tijdens de bevalling in een coma raakt.'

'Zelfs al zou iemand op haar zeventigste in perfecte conditie zijn, zou ik een kind toch nog afraden. Medisch gezien is het crimineel omdat de kans te groot is dat het kind zijn moeder zal verliezen terwijl het opgroeit en dan psychologische problemen zal kennen.'

Toch is er behalve kritiek ook wat steun voor de vrouw. Een collega van haar wijst er op dat 'ze een heel toegewijde vrouw is en zeker ook een goede moeder zal zijn.'

Munro heeft al afspraken gemaakt met een privéziekenhuis in Cambridge. Daar wil ze straks het kind ter wereld brengen met een keizersnede.

Freddy Vermoere

Bron: Het Nieuwsblad, 18 mei 2009

Deze vrouw heeft duidelijk al een lange weg afgelegd. Ik begrijp haar kinderdroom wel, maar waarom moet die zo laat? Op 66 jarige leeftijd een kind baren en op de wereld zetten is niet niets... Zo kan deze vrouw in coma geraken e.a. Maar blijkbaar is haar drang naar een kind te groot. Bovendien is het leeftijdsverschil tussen haar en haar kind enorm. Als zij immers 77 jaar is, is haar kind er net 10 geworden. Ze kan zich dan nu nog wel goed in haar vel voelen, maar dit kan snel veranderen. Hopelijk kan deze vrouw nog op andere mensen rekenen, want als zij sterft moet er toch iemand zijn die zich over haar kind ontfermt?

Ik begrijp die vrouw langs één kant wel, als je puur kijkt naar de emotionele kant van de zaak.

Langs de andere kant, de wetenschappelijke kant, lijkt het me een risicovolle onderneming. 66 jaar is niet meteen meer een voor de hand liggende leeftijd om nog een kind ter wereld te brengen. De kans ik dan ook groot dat er iets misloopt.

Zolang de vrouw echter zeker is van haar project, kan ik haar niks kwalijk nemen. Ik hoop dan ook dat de bevalling met alles errond voortreffelijk verloopt.

__________________
Bezint eer gij begint.

Zoiets kan ik echt niet begrijpen. Hoe egoïstisch kan je zijn? Deze vrouw denkt duidelijk enkel aan zichzelf en niet aan de gevolgen. Zo'n grote kinderwens hebben maar blijkbaar toch niet zo begaan zijn met je kind? Een zwangerschap op zo'n leeftijd is niet goed voor de vrouw zelf maar ook helemaal niet voor het kind. Wie weet met welke problemen het kind later te kampen krijgt? En dat kind gaat waarschijnlijk op jonge leeftid haar moeder verliezen, hoe moet het dan verder met hem/haar? Wie gaat er voor hem/haar zorgen? Pas op, ik zeg niet dat de moeder het kind niet goed gaat behandelen. Maar hoe lang nog gaat zij dat kind kunnen verzorgen en opvoeden.
Ik stel me soms toch vragen bij de vooruitgang van de wetenschap. Op sommige gebieden is het goed dat de wetenschap erop vooruit gaat zoals bijvoorbeeld voor de behandeling van ziektes. Maar zoiets als een vrouw van in de 60 toch zwanger maken vind ik echt ongepast. Zoiets zou niet mogen gebeuren, het is gewoon tegen het lot en tegen de natuur in dat zoiets gebeurt. Ik begrijp best dat het voor de vrouw emotioneel moeilijk moet geweest zijn dat ze vroeger geen kinderen had gekregen maar om dan maar op zo'n leeftijd nog een kind te baren? Nee, zo'n dingen kunnen echt niet gebeuren. Ik zit gewoon heel erg in met ongeboren kindje!

Ik respecteer haar keuze niet!
Ik begrijp haar kinderwens, maar als je niet zwanger geraakt op jongere leeftijd zijn er nog manieren (adoptie) om je kinderdroom te vervullen.

'Ik moet me niet verdedigen voor deze beslissing', reageert ze scherp. 'Dat is iets tussen mij en mijn baby en niemand anders. Ik vind dit allemaal zeer privé en ik verwacht niet dat iemand dit begrijpt.'
Tussen haar en haar baby??? Een baby, die absoluut geen keuze heeft in dit gebeuren! Die waarschijnlijk voor een groot deel zonder zijn moeder zal moeten opgroeien en die geen vaderfiguur heeft om op te bouwen. Ik vind dit een egoïstische en ondoordachte keuze van de vrouw...

Het kan goed zijn dat ze meer "klaar" is voor een bevalling dan een meisje van 20. Waar ik het moeilijk mee heb is dat het kind een groot deel van zijn/haar leven zonder (biologische) moeder zal moeten doorbrengen. Daar tegenover staat dan weer dat de kans altijd bestaat dat je je moeder verliest op een andere manier (ongeluk, ...). Het blijft volgens mij echter nadelig voor het kind. De kans dat de moeder bv dement wordt/... bestaat natuurlijk ook. Wie moet er dan voor de vrouw zorgen en wie voor het kind? Ik zou als arts een vrouw van 66 niet toestaan om een in-vitrofertilisatie te krijgen, alleen al om de risico's die eraan verbonden zijn. Niet enkel tijdens de zwangerschap en de bevalling, maar ook voor het kind na de bevalling.

Ik vind dat deze vrouw zeer egoïstisch handelt. Ik kan begrijpen dat zij een grote kinderwens heeft en vind het spijtig voor haar dat ze niet eerder een kind kon krijgen. Maar ik vind het een onverantwoorde keuze van de aanstaande moeder (en de dokter die de zwangerschap mogelijk maakte) tegenover het kind.

Stel nu dat de bevalling perfect verloopt en moeder en kind ze perfect gezond doorstaan, dan zitten we nog met de kwestie dat dit kind sowieso op jonge leeftijd zijn/haar moeder zal verliezen. Natuurlijk kan dit in principe iedereen overkomen (wegens een auto-ongeluk of dergelijke), maar moet je de kans hierop nu werkelijk zo gaan vergroten?

Er is ook geen echtgenoot die het kind na de dood van de moeder verder zou kunnen opvoeden. (Begrijp me niet verkeerd; ik heb niets tegen gescheiden vrouwen!) Maar de vrouw heeft ook geen broers of zussen, geen familie die het kind zou kunnen opvangen indien zij te overlijden komt. Wat gebeurt er dan met dit kind?

Hoe groot haar kinderwens ook is en hoe zwaar dit emotionele aspect ook op haar doorweegt, zij moet ook aan de gevoelens van het ongeboren kind denken, evenals haar verantwoordelijkheid opnemen.

Onverantwoord! Niet alleen voor haar gezondheid, maar ook de baby is in gevaar. Zo'n vergevorderde leeftijd en lichaam is echt niet meer geschikt om een kind op de wereld te zetten!
Dit 'lichamelijke' aspect vind ik allereerst van belang. Daarna is het voor het kind helemaal niet aangenaam om zo'n 'oude' moeder te hebben. We praten hier al van een vrouw die rijp is om grootmoeder te worden!
Ok, zij is verantwoordelijk en volwassen genoeg om een kind op de wereld te zetten. MISSCHIEN meer dan een tienermoeder, alhoewel we ze echt niet allemaal over dezelfde kam mogen scheren.

Nee, dit is niet goed te keuren. Wie ben ik om dit te zeggen, dat is waar. Maar ik vind dit niet kunnen. Voor kind en moeder zeker geen win-win relatie!