Reclamebureau BBDO onderzoekt koopmotivaties van de Belg
BRUSSEL - De crisis verandert het koopgedrag van de Belg. Hij houdt zijn uitgaven strakker in de hand en winkelt slimmer. Maar een lage prijs is zeker niet de enige reden voor een aankoop.
van onze redacteur

Dat blijkt uit een onderzoek dat het Brusselse reclamebureau BBDO uitvoerde. 25 mensen werden daarvoor intensief gevolgd bij hun aankopen. 'We gingen naar de mensen thuis, stelden vragen, observeerden hen en gingen met hen winkelen', zegt Fons Van Dyck van BBDO. 'We vroegen hen wat ze uitgaven en waarom, waar ze zich goed bij voelden en wat hun financiële situatie was. Ook in het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Italië, Frankrijk en de Verenigde Staten werd het op die manier aangepakt.'

Uit de studie blijkt dat consumenten angst hebben voor de toekomst en met veel onzekerheden zitten. Ze zullen hun aankopen daarom meer dan vroeger plannen. Er worden lijstjes opgesteld en alle alternatieven worden goed afgewogen om zeker een goede keuze te maken. Als we een aankoop doen, zullen we ook proberen die te verantwoorden, bijvoorbeeld met kortingsbonnen of getrouwheidsprogramma's. De onzekerheid over de toekomst maakt ook dat we aankopen, als we ze niet goed kunnen motiveren, zullen proberen uit te stellen, bijvoorbeeld tot de koopjesperiode.

Toch is zeker niet alleen de prijs belangrijk bij een aankoop. Een van de belangrijkste drijfveren om geld uit te geven is de goed-gevoelfactor. Mensen streven door te consumeren naar emotioneel welzijn, ze verwennen zichzelf en hun naasten. Om te kunnen ontsnappen aan de stroom van slecht nieuws wordt er geld gespendeerd aan mode, multimedia, uitgaan en andere kleine verwennerijen.

Ook de familie blijft een belangrijke bron van uitgaven en dan vooral de kinderen. Meer nog dan voor onszelf kopen we dure A-merken voor onze kinderen, om hen te verzorgen en de familiebanden aan te halen.

Bovendien blijven we heel snobistisch over de aankopen waarvan we denken dat mensen er ons op beoordelen. Consumeren is dus een ideale manier om de schijn hoog te houden. In België vertellen veel mensen dit niet uit zichzelf, maar er worden duidelijk extra inspanningen gedaan wanneer er bijvoorbeeld bezoek over de vloer komt. Een dure taart of fles wijn is dan vanzelfsprekend.

We blijven ook de merken kopen die een vaste referentie vormen in onze dagelijkse routine en waarmee we al jaren vertrouwd zijn. Het zal bijvoorbeeld erg moeilijk zijn om mensen hun favoriete (dure) koffie, shampoo of chips te laten opgeven. Meer nog dan in de andere landen blijkt de Belg ook vast te houden aan kwaliteit, en dat in ruime zin. Producten die ecologisch verantwoord zijn, gezondheidsproducten of producten met een verhaal of voor een goed doel hebben duidelijk een streepje voor. Voor kleding en schoenen kopen mensen ook liever minder kwantitatief dan minder kwalitatief.

Voor bedrijven raadt BBDO dan ook menselijke, empathische reclamecampagnes aan die echt en concreet zijn. Voor grootse imagocampagnes is het nu de tijd niet, aldus het bureau. Directe en vergelijkende reclame mag, alsook reclame die een goede prijs-kwaliteitverhouding aantoont. Verder moet er gefocust worden op waarden als het thuisgevoel, zekerheid en comfort. Relevantie primeert ook op dromen. Een auto prijst men dus beter niet aan als een grote blinkende kar, maar als een veilig vervoermiddel.

Dat heb ik dus nooit goed begrepen! Als er iemand is die weinig om merkkleding geeft is het een kind. En toch willen de ouders voor hun kinderen liever een jasje van Burberry dan van H&M. Waar ze dan vooral NIET in mogen spelen. Zeker nu dat we ons consumptievermogen sterk voelen dalen, zou ik denken dat merkkleding sterk achteruitgeschoven wordt. (Ik bedoel dan voornamelijk de overdreven dure merkkleding.)

Er zijn heel veel winkels met kwalitatief goede kleding, waar je 1/4 van de prijs betaald t.o.v. een of ander duur merk.

Zo hoorde ik eens van vrienden van mijn ouders een verhaal over hun 7-jarig dochtertje. Zij had een mooi rokje zien hangen in de etalage van Wibra en wou er niet over ophouden dat ze dat rokje wou. Zei die moeder tegen mijn ouders: ''Toch niet van de Wibra, wat zullen ze DAN wel niet gaan denken"


Als mijn kind later graag in een broek van de zeeman wil 'rondhossen', dan doet hij/zij dat maar. Wat kan dat kind het nu schelen wat volwassen mensen dan wel niet gaan denken over het financiële welzijn van haar ouders.

*jeetje!*