Koning Albert en zijn kinderen Laurent en Astrid werken hard voor hun geld. Dat proberen ze althans duidelijk te maken in hun eerste jaarverslag. Astrid meldt fier dat ze vorig jaar 54 keer voor de kost gewerkt heeft, Laurent komt zelfs aan 79 activiteiten, mits wat opsmukwerk. Albert houdt het vager.
De wet op de dotaties werd in 2013 grondig hervormd. De afgetreden koning en zijn twee kinderen krijgen elk jaar een fors bedrag om in hun levensonderhoud te voorzien, maar ze moeten er wel iets voor doen. Niet alleen moeten ze aan het Rekenhof laten weten hoe ze hun geld besteed hebben het afgelopen jaar, ze moeten ook de regering en het parlement overtuigen dat ze hun dotatie waard zijn. Daarvoor moeten ze een activiteitenverslag indienen.

Aan die tweede verplichting hebben Albert, Laurent en Astrid intussen voldaan. Prinses Astrid heeft haar huiswerk heel plichtsbewust gemaakt. Ze geeft een chronologisch overzicht van de 54 activiteiten die ze vorig jaar uitvoerde én ze voegt uitgebreide overtuigingsstukken toe. Ook prins Laurent doet hard zijn best om de politici ervan te overtuigen dat hij zijn geld waard is.

bron: http://www.hln.be/hln/nl/947/Royalt...&utm_source=hln

mening: Ik vind deze maatregel niet slecht. Het is niet meer dan normaal dat de koninklijke familie zich verantwoordt voor hun dotaties. Dit is immers geld afkomstig van de belastingsbetaler. Deze maatregel kan ervoor zorgen dat de leden van de koninklijke familie een dotatie krijgen die meer gepast is, als de dotatie te laag ligt, kunnen zij meer vragen en als de dotatie te veel bedraagt, dan kan deze ingeperkt worden. Omwille van economische redenen is een koning aan het hoofd van onze staat iets gepaster, omwille van de kostprijs die lager ligt dan die van een president. Omwille van ideologische redenen is het uiteraard niet zeer democratisch om een koning als staatshoofd te hebben. Een van de argumenten daarvoor is bijvoorbeeld dat de macht van de koning sinds de koningskwestie niet beperkt is. Grondwettelijk heeft koning Filip nog steeds de mogelijkheid om evenveel macht op te eisen als Leopold III.