‘Twitter is zo goed als dood en het is zijn eigen schuld’

Is Twitter dood? Dat is de vraag die de Britse econoom Umair Haque zich stelt. ‘Twitter is niet dood. Nog niet. Maar er moet veel anderen’, zegt hij. De schuld legt hij bij de gebruikers, maar ook bij de bazen.

Waarom Twitter aan het sterven is en wat jij ervan kan leren. Onder die titel heeft de Britse econoom Umair Haque een essay online gezet waarin hij in detail ingaat op de huidige toestand van de sociale netwerksite. En die toestand, die is niet goed.

‘Het is vroeg in de zomer en ik zit in Dupont Circle. Mensen tweeten veel minder, valt me op. Maar mijn boek moet af, dus ik denk er niet verder over na’, steekt Haque van wal. ‘Het is laat in de zomer, ik sta op Madison Square en frons. Er scheelt iets. Twitter voelt aan als een verlaten café. Mensen gaan te vroeg naar huis, zijn niet tevreden, rollen met hun ogen. Maar misschien is iedereen gewoon met vakantie.’

In de herfst beseft Haque naar eigen zeggen pas dat Twitter écht een probleem heeft. ‘Ik zit in mijn favoriete café in Londen en denk: hoe kan dat, Twitter is een kerkhof geworden. Er dwalen alleen maar geesten rond. Ik noem hen de “isten”. Journalisten die journalisten retweeten, activisten die activisten retweeten, economisten die economisten retweeten... Af en toe breekt er een oorlog uit tussen de groepen “isten”, maar niemand luistert. Want iedereen is weg.’

Misbruik

Een pijnlijke vaststelling voor Haque, die duidelijk maakt dat hij een voorstander is van Twitter. Een liefhebber zelfs. ‘Ooit was het een prachtig stadsplein, een zonnige agora waar iedereen bijeen kwam om te praten.’

Die mooie plaats is het nu niet meer. De schuldige? Misbruik, noemt hij het. Een term waarmee hij de vele scheldpartijen, de negatieve opmerkingen, de bittere reacties en het veelvuldige gekibbel bedoelt. ‘Dat misbruik is de grootste uitdaging voor het internet op dit moment. Groter dan de wetgeving, censuur of geld. Het is een probleem van wereldschaal en kan niet eenvoudig opgelost worden. De doorsnee persoon kan er niets aan doen.’

Haque trekt de vergelijking met een mooi stadsplein door. ‘Ik heb nog nooit een plein gezien waar mensen elkaar continu schofferen, duwen, treiteren, pesten, aanvallen, bedreigen, stalken en bang maken. Een plein waarop ze zomaar inpikken in een conversatie waar ze niets mee te maken hebben om hun eigen existentiële woede en vervlogen dromen te uiten. En de politie bellen om het op te lossen? Kan niet. Het doet me meer denken aan een dronken moshpit dan aan een stadsplein.’

Schuld van de bazen

De doorsnee Twitter-gebruiker kan niets doen aan die problemen, vindt Haque, maar de bazen wel. ‘De sociaal netwerksites zijn vervelend en brutaal geworden omdat de bedrijven misbruik niet serieus nemen. Ze denken er gewoon niet over na. Wanneer heb je het laatst een ceo van een groot bedrijf horen spreken over misbruik en niet over advertenties? Waarom doen ze dat niet? Ze vinden het bijzaak, een voetnoot in hun zakelijke modellen, en zeker niets om in te investeren.’

Mensen gebruiken sociale media immers niet om scheldpartijen te zien. ‘Als mensen dat voortdurende misbruik zien, zullen ze stoppen en weggaan. Dat is wat gebeurt bij Twitter. Als mensen bij een voedselbedrijf alleen vlees krijgen met salmonella, zullen ze niet terugkomen. Wel, als mensen op een sociaal medium continu uitgescholden worden door mensen die ze niet kennen en die gewoon kwaad zijn op de wereld en dat willen uiten, haken ze af. Het is iets vitaals. Als je misbruik niet aanpakt en doet alsof je het niet merkt, sta je eigenlijk al op de lijst van has-beens van morgen. Je weet het gewoon nog niet.’

Haque lardeert zijn essay met tal van andere verhalen, maar de conclusie is duidelijk. ‘Twitter is niet dood. Nog niet. Maar er moet iets veranderen. Dat gezellige stadsplein is geen utopisch beeld. Maar om er te komen, moeten we wel de arrogantie op Twitter aanpakken. De bedrijven moeten het anders doen.’

Lees zijn volledige essay hier.

Bron: De Standaard, 17/10/15, http://www.standaard.be/cnt/dmf20151018_01924926

Eigen mening: Voor Twitterliefhebbers kan dit als slecht nieuws klinken, ook voor de bazen die economisch denken, maar sociaal-maatschappelijk vind ik dit eigenlijk nog niet zo slecht. Het toont aan dat mensen 'slimmer' geworden zijn. De haatreacties zullen blijven bestaan. Enkele weken geleden zag ik dit zelfs op Facebook dergelijke berichten circuleren. Van vele dacht ik: "Met zo een reacties moet je naar de politie gaan." Deze gingen werkelijk over de grens. Het voordeel aan Facebook is dat dit medium veel breder is dan Twitter, waar je enkel kan tweeten en volgen. Je komt dan ook veel meer in aanraking met de negativiteit. Ik vind het dus positief dat vele mensen leren zich niets meer aan te trekken van dergelijke tweets. Natuurlijk blijft het jammer dat er een paar mensen met grote mond nog steeds meer durven vertellen dan ze in werkelijkheid durven zeggen. Eigenlijk is het eens iets positief over de mensen en het toont eveneens de mediawijsheid aan die toch sterk gestegen is. Misschien mag dergelijke problematiek wel eens in het onderwijs aangehaald worden? Als onze leerlingen moeten groeien, hoort deze mediawijsheid er zeker bij.

Mijn mening sluit aan bij de mening van Jorn. Persoonlijk heb ik geen Twitter-account, maar ik ken wel veel mensen die dit wel hebben. Zoals Jorn reeds aanhaalde, zou het een goed idee zijn om dit artikel te gebruiken tijdens de les. Hierbij denk ik voornamelijk aan de vakken informatica, Nederlands of godsdienst. Het zou goed zijn dat leerlingen nadenken over de inhoud van dit artikel en het vergelijken met hun eigen gedrag op sociale media.
Sociale media is geen plaats om al je frustraties neer te typen en met de wereld te delen. Iemand die dit als uitgangspunt neemt, kan er beter wegblijven. Het zou enkel tot frustraties leiden bij de andere gebruikers. Daarom zou het goed zijn dat de operatoren meer zouden letten op de inhouden die gepost worden. Dit lijkt mij de enige manier om Twitter te redden, anders ben ik bang dat het 'een spookstad' zal worden.