Kinderhotel Cococinelle dreigt haar speelplein te moeten opdoeken. Buren klagen er al twee jaar over 'het aanhoudende lawaai van spelende kinderen'. Een gerechtelijk expert deed er woensdag metingen.

Het speelpleintje op kunstgras opende in de zomer van 2013. De twee glijbanen, twee schommels en een wipje staan tussen het kinderhotel en de tuin van de buren. Er is vooraan ook ruimte om te fietsen op beton. Enkel een houten scherm zorgt voor afscheiding. De buren klagen over geluidsoverlast. Cococinelle ontvangt nu maximum 33 kinderen en ligt in een residentiële buurt in Waregem. "Er zijn hier niet iedere dag 33 kinderen natuurlijk", zegt Darline Spriet. "De peuters en kleuters spelen bovendien telkens in groepjes buiten. Slechts een uurtje in de voormiddag en in de namiddag tot maximum 18 uur. En enkel op mooie dagen met een aanvaardbare temperatuur. Anders blijven ze binnen. De buren zijn moeilijke mensen, want de term lawaai past niet bij spelende kinderen. Ze moeten buiten leuke dingen kunnen doen. We kunnen ze moeilijk hele dagen voor de televisie of de computer zetten, zodat ze gefrustreerd raken. Ook de ouders vinden de houding van de buren ongepast. Ze brengen hun kinderen net naar hier omdat er veel ruimte is om te spelen. En als de kinderen dan toch eens tieren of roepen, spreken we er hen over aan door 'dat doet pijn aan onze oren' te zeggen. Maar het is niet de bedoeling dat peuters en kleuters op hun tenen lopen, want waar stopt het anders. Ze beseffen zeker dat er iets aan de hand is en hebben het altijd over 'die stoute buren'", zegt Spriet.

Een geluidsexpert, de zaak zit al goed twee jaar voor het vredegerecht, deed woensdag metingen op het speelpleintje. Die konden we niet inkijken, maar Darline Spriet deed eerder ook zelf officieuze metingen met een iPhone.


Pieken tot 90 decibel
"Als de peuters buiten zitten, gaat het van 60 tot 70 decibel (storend bij telefoneren). Bij kleuters is dat tussen 70 en 80 decibel (vergelijkbaar met het geluid van zwaar verkeer). En er zijn af en toe pieken tot 90 decibel (vergelijkbaar met het geluid van een bulldozer). De buren willen dat ik het speelplein afbreek en verplaats naar een tuin aan de andere kant van het kinderhotel. Maar die investering kan ik nu niet aan. En bovendien spelen kinderen daar al volley- en voetbal. De geluidsexpert stelt een soort middenweg voor waarbij ik enkel een schommel en glijbaan verplaats. Hij pleit ook voor een geluidsdichte wand tussen de tuin van de buren en ons speelplein."


Hand in eigen boezem
Darline Spriet vindt dat de buren de hand in eigen boezem moeten steken. "Ze maken zélf lawaai. Zo ontvingen ze afgelopen zomer enkele keren vrienden op hun terras. Dat is ook storend na 22 uur. Toch belde ik niet naar de politie. Ik reageer ook niet als hun tuinman de haag snoeit. De peuters, die overdag slapen, zouden er wel eens wakker van kunnen worden. Dat ze daar maar eens aan denken", aldus Spriet. De vrederechter spreekt zich in principe eind november uit. De buren wilden gisteren niet reageren.


Bron:http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-...e-weg-a2491873/ 16/10/2015


Mening: Ik vind dit heel schandalig, de kinderen moeten toch ook buiten kunnen spelen voor hun vitaminen en kunnen toch niet eindeloos binnen blijven. Deze mensen vergeten soms dat ze zelf jong zijn geweest zeker!. Ze kunnen toch ook gewoon met elkaar praten, in plaats van naar de vrederechter te gaan. Ik snap echt niet waarom sommige mensen zo moeillijk doen, omdat de kindjes eventjes hun energie kwijt kunnen.

Hoewel ik denk dat de auteur de burenruzie wel wat uitvergroot heeft neergeschreven, ga ik akkoord met de mening van Mathias. Kinderen moeten buiten kunnen ravotten. Het is erg dat buren klagen over het geluid van spelende kinderen en voor zulke feiten naar de vrederechter stappen.
Geluidshinder en verkeersoverlast worden dikwijls aangeklaagd. Mensen worden minder en minder verdraagzaam. Niet alleen kinderopvangcentra, ook dierenasielen, zelfs scholen… moeten volgens sommige mensen verwijderd worden uit woonwijken.
Vorige week las ik nog in GvA ‘Binnenspeeltuin komt er, ondanks buurtprotest’. Ook in Brecht waren de buurtbewoners van mening dat het verkeer rond het gebied sterk zou toenemen, met bijgevolg meer geluidsoverlast en luchtverontreiniging.
Mensen die in de buurt van luchthavens of treinsporen wonen, klagen steen en been. Hier wordt dan wel eens vergeten dat de spoorlijn of luchtvaartbasis er was voordat er woonwijken met goedkope bouwgrond ontstonden. Ik vind dat de mensen eerst moeten nadenken voordat ze klagen en dat ze zich dringend wat verdraagzamer moeten gaan opstellen!