In de opleiding wordt sterk benadrukt dat elke leerkracht een taalleerkracht is. Dit is zeker waar volgens mij. Elke leerkracht moet meehelpen om de leerlingen de standaardtaal onder de knie te doen krijgen. Al heb ik persoonlijk geen problemen met tussentaal in de klas. Zolang dit binnen de perken blijft en het dialect niet gaat overheersen, zie ik niet altijd een probleem. Natuurlijk zijn er wel gelegenheden waar er zeker op de taal gelet moet worden, denk maar aan presentaties of voorstellingen van een eindwerk. Dit zijn zakelijke momenten waar taal zeker van belang is. Volgens mij is het aan de leerkracht om duidelijk te communiceren naar de leerkrachten. Wanneer kan tussentaal en wanneer absoluut niet. Zo weten de leerlingen wanneer welk taalgebruik gepast is. En dit niet enkel in de klas, maar ook later naar de werkvloer toe. Het is echter wel belangrijk dat deze afspraken uitgevoerd worden door zowel leerling als leerkracht. Dit om de leerlingen niet in de war te brengen rond hun taalgebruik.

Ik vind het goed dat er toch iets of wat tolerantie is, in het taalgebruik bij leerkrachten. Ik wil daarmee niet zeggen dat iedereen zomaar hele lessen moet geven in zijn eigen dialect. Standaard Nederlands is zonder enige twijfel een taal die tijdens de lessen gebruikt moet worden. Al vind ik wel dat, om sommige dingen te kunnen uitleggen 'als leerkracht in wording', je soms tussentaal nodig hebt. Het komt vaak geforceerd en 'gemaakt' over wanneer je leerlingen iets probeert uit te leggen dat eigenlijk heel eenvoudig is. Ook als je probeert wat humor in je lessen te integreren, gebruik je al snel tussentaal. Een grapje is immers heel vaak iets waar je op de moment zelf aan denkt en niet mee in een lesvoorbereiding kan verwerken. Het hangt ook heel dikwijls af of je van thuis het A.B.N. hebt meegekregen of er niets anders dan dialect wordt gesproken.