Leerkrachten en bankiers riskeren snelst burn-out

[c*arlotte.meeus]

Dat leerkrachten zich in de risicozone bevinden voor het oplopen van een burn-out, verbaast me niet. Het aanzien van het beroep in onze maatschappij is sterk gedaald ten opzichte van vroeger.
In het verleden gehoorzaamden de leerlingen de leerkracht. In opstand komen tegen de leerkracht? Daar was geen sprake van! Wanneer ze toch kattenkwaad uithaalden, kregen ze meteen de lat op de vingers. Uiteraard wil ik niet terug naar deze tijd, maar ik merk wel op dat de leerlingen inderdaad mondiger zijn geworden. Ze respecteren niet altijd het gezag van een leerkracht, wat tot een straf kan leiden. Maar hier wringt net het schoentje. Doordat leerlingen mondiger zijn geworden, slagen ze er ook in om hun ouders om de vinger te draaien. Ze kunnen hun verhaal over het klasgebeuren zodanig manipuleren dat hun ouders niet kwaad zijn op hun kind, maar wel op de leerkracht in kwestie. Deze leerkracht heeft hun kind namelijk onterecht gestraft. Dit kan als gevolg hebben dat de school heel wat klachten moet ondergaan en dat de gestrafte leerling de straf niet meer moet uitvoeren. Het gezag van de leerkracht wordt op deze manier volledig ondermijnd. Het kan zijn dat een groot aantal leerkrachten hieronder bezwijken, wat jammer genoeg kan leiden tot een burn-out.

Niet alleen leerkrachten hebben meer kans op een burn-out, maar ook bankiers. Zoals Charlotte reeds aanhaalde is het vertrouwen van mensen in de financiële wereld sterk gedaald. De financiële crisis speelt hier natuurlijk parten. Veel mensen denken dat bankiers zakkenvullers zijn en hun geld op smossen. De bankiers moeten er dagelijks voor zorgen dat het vertrouwen onder de mensen terug wordt opgekrikt, wat geen gemakkelijke opdracht is.

Doordat we in een prestatiemaatschappij terecht zijn gekomen, heerst er een enorme prestatiedruk waar geen ontsnappen aan is. De mens mag niet over 1 talent beschikken, maar moet over tientallen talenten beschikken. Hij moet continu uitblinken, continu de beste zijn en liefst in alles de beste zijn. Dit is voor ons niet haalbaar, maar jammer genoeg wordt het vanuit de werkgevers wel verwacht.

[l*rs.mijnendonckx]

Dit vind ik helemaal geen verrassing. We leven voortaan in een prestatiemaatschappij die de druk op onze schouders stelselmatig verhoogd. We hebben meer vrije tijd dan vroeger, maar onze vrije tijd stoppen we zelf ook nog eens helemaal vol met activiteiten en afspraken.

Dat bankiers het steeds moeilijker krijgen is volgens mij vooral te wijten aan de financiële crisis. Sinds de crisis hebben bankiers het veel moeilijker in hun job. Het vertrouwen in de banken is weg en iedereen haalt er de stekker uit. Dit zorgt voor grote problemen en de problemen brengen dan weer een enorme druk met zich mee.

Dat leerkrachten ook de dupe worden van een steeds stijgende druk, kan ik ook goed geloven. Een leerkracht van nu moet zoveel meer kunnen dan een leerkracht vroeger en dan komen hier nog de mondigere leerlingen bij en de extra zorgen en begeleiding die moet worden verleend. Dat er dan leerkrachten zijn die hier onderdoor gaan, vind ik niet meer dan normaal. Men zou dringend is moeten starten met het zoeken naar oplossingen en niet wachten tot het te laat is ...

[J*LIE.VORSSELMANS]

Ik begrijp dit volkomen, maar ik denk dat het niet alleen leraren en bankiers zijn die hier vaak mee te kampen krijgen. Zoveel mensen bezwijken hieronder, zelfs jongeren en kinderen op school. Dit alles heeft inderdaad te maken met de prestatiemaatschappij waarin we leven. Ouders bijvoorbeeld accepteren het niet meer van hun kind dat ze ook zwakheden hebben. Ze moeten uitblinken in alles, zowel op vlak van school als op vlak van sport, hobby's,... Ook het onderwijs speelt daar een rol in. Een kind krijgt al gauw de commentaar "Herpak jezelf!", terwijl dat vak misschien gewoon een zwak puntje is en de andere vakken wel goed zijn. Ook leerkrachten moeten dit respecteren. Ze weten immers zelf hoe het is om zelf niet perfect te zijn, dus dan moeten ze dat ook niet verwachten van jongeren en kinderen. Maar daarover genoeg, want het artikel spitst zich vooral toe op leraren en bankiers. Leraren moeten inderdaad opboksen tegen vooroordelen. Ook wordt het gezag van een leerkracht niet altijd geaccepteerd én leerkrachten werken bijzonder hard om het ideale onderwijs aan te kunnen bieden, maar door al die vooroordelen van tegenwoordig, krijgt een leraar ook het gevoel dat zijn harde werk precies voor niks is. Er wordt mee gelachen en het wordt erg geminimaliseerd. Jullie worden die job toch gewoon en moeten dan toch niks meer doen, zeggen ze dan. En vooral leraren krijgen dat te horen, omdat een fulltime job 21 of 22 uur is. En daarmee is dan de kous af voor velen. Een leerkracht heeft daar dan niks meer op te zeggen. Sommige mensen moesten maar eens weten hoe zwaar zo'n lerarenopleiding wel niet is en wat leerkrachten moeten doen om een kind ermee door te sleuren...