Bijna dag op dag drie jaar geleden kreeg Van Rompuy een portret in de Kamer als gewezen voorzitter. Voortaan pronkt in het Paleis der Natie nu ook een borstbeeld van de oud-premier. Eind december 2008 verruilde hij de salons van de Kamer voor "de Zestien", om nog geen jaar later tot vast voorzitter van de Europese Raad te worden benoemd.
Rap verdiend

Kamervoorzitterschap en premierschap duurden samen amper 26 maanden. "Ik zou zeggen: 'rap verdiend'", lachte Van Rompuy. Zoals Kamervoorzitter Siegfried Bracke voor hem, herinnerde Van Rompuy eraan dat zijn beeltenis al eerder in de wandelgangen had kunnen staan, namelijk mocht Jean-Luc Dehaene in 1994 voorzitter zijn geworden van de Europese Commissie. "Ik was destijds gelukkig dat hij de regering bleef leiden", blikte Van Rompuy terug. Om Dehaene nadien te prijzen als "de beste Commissievoorzitter die Europa nooit heeft gehad".
'On gouvernait quoi'

Van Rompuy kwam aan het hoofd van de regering nadat zijn voorganger Yves Leterme ontslag had genomen in de nasleep van de bankencrisis. "Het land had nood aan stabiliteit", aldus Van Rompuy, die een aantal dossiers opsomde waar zijn regering zich toen op toespitste: het asieldossier, de banken, de begroting, enzovoort. "We werkten zonder demagogie, zonder grote verklaringen, zonder interne strubbelingen. On gouvernait quoi".

Even kreeg Van Rompuy het emotioneel wat moeilijk, toen hij dankwoorden uitsprak voor onder meer zijn ouders, zijn echtgenote, zijn kinderen en de mensen met wie hij heeft samengewerkt.
Pure stielman

Kamervoorzitter Bracke zei dat hij in zijn lange loopbaan als journalist zelden een politicus heeft gekend die bewuster met zijn imago en beeldvorming bezig was als Van Rompuy. "Niet zoals sommige designerpolitici, van wie hij de hoogdagen heeft meegemaakt vanop de oppositiebanken, omdat de vorm primeerde op de inhoud. Maar omdat hij een pure stielman was, die wist dat het niet volstond om een asceet, een intellectueel, een compromisbouwer te zijn, om ook zo over te komen".

Het beeld zelf is van de hand van Wilfried Pas, die eerder zijn strepen verdiende met het monument voor Koning Boudewijn op de Linkeroever in Antwerpen en de borstbeelden van koning Albert II en koningin Paola. Hij hanteerde voor het bronzen borstbeeld van Van Rompuy de "verloren wastechniek". De oud-premier gaf aan zijn afbeelding nog een persoonlijke noot mee. Aan de achterzijde is immers een haiku aangebracht: "Een droom levenslang van harmonie en samen. Dat beeld blijft immer"

Daar besteden ze hun geld dan aan. In de plaats van zich bezig te houden met belangrijke dingen.