Unizo-baas Karel Van Eetvelt en VBO-topman Pieter Timmermans zijn niet te spreken over de ‘agressieve, emotionele’ houding van de vakbonden. ‘Als vakbonden hun zin niet krijgen, dreigen ze meteen om de economie te beschadigen’, klinkt het in een dubbelinterview in Knack.
Dat de herfst niet rimpelloos zou verlopen, was volgens Timmermans te verwachten. ‘Het parlement heeft een andere democratische meerderheid, en er is een nieuwe federale regering met een andere visie dan de vorige. Maar moet daarom het land plat?’, zegt hij deze week in Knack.

‘Ik herinner me dat, toen in 1999 de paars-groene regering aantrad, minister van Werk Laurette Onkelinx (PS) ons meteen haar Rosettaplan oplegde (het plan verplichtte bedrijven om drie laaggeschoolde jongeren in dienst te nemen, red). Toen schoten de werkgevers ook in een kramp. Maar we zijn wél blijven praten en overleggen.’

‘Wij hebben in elk geval nooit acties ondernomen die banen vernietigen’, vervolgt Van Eetvelt. ‘Als vakbonden hun zin niet krijgen, dreigen ze meteen om de economie te beschadigen.’

Van Eetvelt zegt ‘nooit iets fundamenteel te hebben zien veranderen door een vakbondsactie’. ‘Wie traditioneel het hardste roept voor sociaal overleg keert het vandaag als eerste de rug toe. Dat hebben werkgevers nooit gedaan, welke politieke meerderheid ook aan de macht was.’

Snijden in eigen vlees

Volgens Van Eetvelt aanvaarden de vakbonden niet dat er ook maar iets verandert in België, ‘terwijl de hele wereld verandert’. ‘Dat is een enorm probleem voor het sociaal overleg.’

En wat gebeurt er na de nationale staking op 15 december? ‘Premier Michel heeft aangekondigd dat hij de sociale partners zal samenroepen. We wachten af. Maar als het in november uit de hand loopt, wat kunnen we dan nog doen?’, vraagt Timmermans zich af. ‘Vandaag hebben de werkgevers nog een uitgestoken hand, maar als men die hand in november afhakt...’

Van Eetvelt denkt dat de vakbonden in hun eigen vlees gaan snijden. ‘Hun acties zullen de factuur voor hun achterban alleen maar doen oplopen. En die voor de bedrijven. Desnoods vraag ik op m’n blote knieën om geen actie te voeren, maar om rond de tafel te komen zitten en te onderhandelen.’

Bron:
De Standaard, 22 oktober 2014, (http://www.standaard.be/cnt/dmf20141022_01335371)

Commentaar:
Ik ben het eens met wat de baas van de werkgeversorganisatie UNIZO, naar boven haalt. Bij het minste dat iets niet naar hun zin is, komt de vakbond direct in opstand en beginnen ze een staking. Staken is inderdaad een recht en ik vind niet dat dit recht afgenomen moet worden, maar ik ben wel van mening dat men minder vaak moet staken. Staken zorgt er namelijk voor dat we in een vicieuze cirkel terecht komen. Bedrijven verliezen miljoenen wanneer men het land plat legt. Deze miljoenen kunnen niet gerecupereerd worden, dus zal men de kosten op een andere manier moeten compenseren. Dit heeft vaak als gevolg dat mensen hun job kwijt geraken. Wat men wel moet doen is met elkaar praten. Bovendien moeten alle partijen bereid zijn om water bij hun wijn te doen. Iets dat bij de vakbond vaak niet het geval is. Een voorbeeld hiervan is de minister Peeters de regeling omtrent brugpensioen heeft aangepast aan de wens van de vakbond. Toch zijn deze niet tevreden en besluiten ze om hun geplande staking alsnog te laten doorgaan.