Zoals hieronder ook al is geschreven vind ik het ook positief dat er zo veel Vlamingen pleegouder willen worden. Ik zou dit zelf later ook willen overwegen. Het gevoel dat je deze kinderen kan helpen is volgens mij fantastisch. Je moet natuurlijk wel in het achterhoofd houden dat er een kans bestaat dat je het kind terug moet afgeven. Je moet dus wel heel goed nadenken voordat je er aan begint. Je moet ook aan verschillende testen deelnemen en er goed voor scoren voordat je in aanmerking komt om een pleegkind op te vangen. Het is dus niet zo dat een gezin waarvan de ouders nauwelijks thuis zijn, een pleegkind kunnen hebben. Je moet aan de organisatie duidelijk maken dat je echt veel liefde wilt geven aan het kind. Ik begrijp dat jonge mensen twijfelen om een pleeggezin te worden en zeker als ze een druk leven hebben. Ik hoop wel dat deze gezinnen binnen x aantal jaar er toch nog eens over willen nadenken en misschien hebben ze dan wel de ruimte en tijd om het kind goed op te voeden.

Ik vind dit zeer positief nieuws! Ik denk dat pleegouder zijn heel veel voldoening geeft. De meeste van deze kinderen komen uit een heel moeilijk thuissituatie en jij kan dan als pleegouder een veilige thuis bieden. Natuurlijk is het niet allemaal rozengeur en maneschijn. Zoals er wordt gezegd in het artikel zijn er heel wat struikelblokken. Eén van mijn goede vriendinnen heeft ook sinds haar 5 jaar in een pleeggezin gewoond. Dit is niet altijd evident geweest. Zij is dus ook vorig jaar alleen gaan wonen. Het is niet altijd gemakkelijk om aan te passen. Dit is natuurlijk wel anders als je van kinds af bij deze ouders woont of als je er in je puberjaren gaat wonen. Ik zou het graag wel willen doen maar ik weet niet of ik die stap zou zetten. Ik denk dat voor mij de drempel al snel te hoog is.