‘Energiebedrijven moeten stoppen mensen in armoede te duwen’
maandag 16 december 2013, 03u00Auteur: Bart Moerman

Freya Van den Bossche (SP.A), Vlaams minister van Energie, is boos op de energieleveranciers. Een aantal van hen weigert namelijk mensen met betalingsproblemen een afbetalingsplan. ‘Ik vind dat zeer grof’, zegt Van den Bossche, die de energiebedrijven desnoods wil verplichten tot een meer menselijke houding.
Haar initiatief volgt op een nieuw rapport van de Vlaamse energiewaakhond VREG. Daaruit blijkt onder meer dat de energieleveranciers soms onmogelijke afbetalingsplannen voorstellen aan wie betalingsproblemen heeft. Sommige maatschappijen weigeren zelfs resoluut zo’n afbetalingsplan. Lampiris bijvoorbeeld doet dit bij één aanvraag op de vier. ‘Ik vind dat zeer grof’, zegt Van den Bossche, die daar paal en perk aan wil stellen.

Vrijwillige afspraken

Daarom ziet ze donderdag de energieleveranciers. Ze hoopt tot vrijwillige afspraken met hen te kunnen komen. Als dat niet lukt, volgt een decreet, dreigt ze.

Want sommige mensen geraken gewoon door brute pech in schulden bij hun energieleverancier. Zo heeft Van den Bossche brieven gekregen van mensen van wie de voorschotten onvoldoende hoog waren, waardoor ze na een zware winter de plotse afrekening niet betaald kregen. ‘Die mensen willen dat wel betalen, maar hebben op dat ogenblik dat geld niet’, zegt Van den Bossche. Maar in 94 procent van de gevallen gaat het om een breder armoedeprobleem: een derde van die mensen heeft meer dan tien schuldeisers. ‘In dergelijke gevallen is een gesprek met het OCMW of de schuldbemiddelaar nodig.’

Van den Bossche eist vooral dat de maatschappijen zorgzamer omspringen met mensen die hun facturen niet kunnen betalen. Zo moet een procedure afgesproken worden waarbij de maatschappijen bij betalingsproblemen zelf de mogelijkheid van een afbetalingsplan opperen.

Nogal wat van die plannen blijken ook totaal onmogelijk voor de betrokkenen. Daardoor slaagt meer dan één op de drie er niet in zich daaraan te houden. ‘Daarmee voorspel je al dat je die klant gaat droppen. Dat vind ik toch wel hard’, zegt Van den Bossche. ‘Noch de klant, noch de leverancier is daarmee gebaat. In de praktijk blijken mensen hooguit zes maanden te krijgen om hun schulden terug te betalen. Voor hoge bedragen moeten langere periodes mogelijk zijn.’

Kosten aanrekenen

Op drie kleinere leveranciers na droppen de maatschappijen ook al wie door een of andere reden een aflossing mist. ‘Mensen moeten een tweede kans krijgen’, vindt Van den Bossche. Een aantal maatschappijen blijkt ook kosten aan te rekenen voor zo’n afbetalingsplan, tot 15 euro. ‘Dat vind ik niet netjes tegenover de mensen die het al moeilijk hebben om hun schulden af te betalen’, zegt Van den Bossche.

Opvallend is overigens dat een aantal grotere maatschappijen zoals Electrabel geen precieze cijfers hebben over hoeveel mensen ze een schuldbetalingsplan voorstellen, en wat de voorwaarden zijn. ‘Dat is bizar’, vindt ze, ‘vooral omdat er aanwijzingen zijn dat bepaalde maatschappijen tegenwoordig sneller mensen droppen dan vroeger.’

Voor minister Van den Bossche zijn de richtlijnen hierover het sluitstuk van haar beleid op het vlak van energie-armoede. Eerder zorgde ze er al voor dat de maatschappijen niet langer zwarte lijsten aan elkaar kunnen doorspelen met namen van slechte betalers. Er kwam ook een minimumlevering voor aardgas, terwijl het zogenaamde sociaal tarief niet langer het duurste op de markt is.

Bron: http://www.nieuwsblad.be/article/de...131215_00888945

Commentaar: Ik denk niet dat het aan de energieleveranciers is om te checken wie wel en wie niet kan betalen. Ik denk dat het beter is om daar een andere instelling voor te kiezen. Een instelling die instaat voor de 'armen' en met hen een economisch plan op de tafel legt, voor de toekomst. Dat is volgens mij noodzakelijker. Zij kunnen dan ook afspraken maken met de bedrijven waar mensen hun energie vandaan halen. Ze kunnen dan overleggen over de prijs en deze misschien wat aanpassen aan de situatie waar de consument zich in bevindt. Die zogenaamde schuldbemiddelaars dus. Alleen zouden ze nog meer aanwezig moeten zijn in het proces van armoede en uit de armoede geraken. Het is enorm moeilijk om uit schulden en armoede te geraken. Het is dan ook noodzakelijk dat deze mensen de steun krijgen die ze nodig hebben.
Overleg tussen consument en (energie)bedrijven is een must in deze zaak en in het algemeen als het gaat over armoede.