Ik denk dat veel studenten het werkleven onderschatten. Niet alleen in het onderwijs, maar gewoon in alle sectoren.

Als je het even nagaat is het ook niet echt logisch: Stel dat je geschiedenis studeert, dan heb je in je laatste jaar bijna geen les meer! Je hebt wel taken en je thesis maar uiteindelijk plan je zelf waar en wanneer je je werk doet. Dan kom je als pas afgestudeerde in het onderwijs en moet je weer op afgesproken tijdstippen in de school zijn, voorbereid zijn en goed les geven. Ik kan mij gerust voorstellen dat die mensen daar niet op voorbereid zijn en dat dat veel stress met zich meebrengt...

Om het even open te trekken naar de lagere school: Daar denk ik dat pas afgestudeerde leerkrachten het moeilijk hebben met het feit dat ze niet alleen met de kinderen moeten omgaan. De ouders zijn al een net zo belangrijke factor. En het is de dag van vandaag ook heel belangrijk dat je die mensen mee hebt! Zij kunnen jouw gezag immers maken of kraken...

De lerarensector lijkt misschien in het begin aantrekkelijker dan het in werkelijkheid is voor velen. Leuke uren, veel vakantie, ... maar men moet er wel veel voor in de plaats doen en daar wordt in de eerste instantie niet aan gedacht!
Zoals in het artikel stond geschreven, vind ik een mentor in de school een uitstekend idee. Iemand die je kan begeleiden en waar je met je vragen terecht kan. Ook dacht ik aan werkgroepjes. Leerkrachten van het zelfde vak die samen brainstormen over de lessen. Gedeelde smart is halve smart!
Wat volgens mij een bijkomende moeilijkheidsgraad is, is dat leerlingen meer inspraak hebben dan vroeger. Leerkrachten overleggen met de leerlingen wat ze willen leren, met als gevolg dat ze hun lesvoorbereidingen pas later kunnen maken.
Ik kan wel zeer goed begrijpen dat er leerkrachten zijn die al snel in hun carriére te maken krijgen met een burn- out. Bijvoorbeeld leerkrachten in het bijzonder onderwijs of in concentratiescholen. Sommige leerkrachten willen veel vooruitgang boeken met hun klas maar dit is niet altijd mogelijk! Men moet rekening houden met al de facetten en weten dat geen enkele job alleen een rooskleurige zijde heeft.

Dit bestaat volgens mij al in de vorm van vakgroepen waarbij overleg gepleegd tussen de verschillende vakleerkrachten over inhoud van de lessen, klemtonen, enz...

Ik ben mij iig al terdege bewust van het feit dat dit een heel zware job is. Ik denk nu soms al dat ik mss toch maar beter een 9to5-job had gekozen wegens veel te veel hobby's voor veel te weinige vrije tijd...
maar we doen het voor de lln hé, dus we mogen niet klagen. Je moet nog altijd een beetje idealist zijn om in het onderwijs te gaan en idealisten klagen niet

__________________
"De jeugd van tegenwoordig houdt alleen maar van luxe, heeft slechte manieren en veracht de autoriteit.
Zij heeft geen respect voor oudere mensen. De jeugd verpraat de tijd terwijl er gewerkt moet worden, schrokt bij de maaltijden het voedsel naar binnen, legt de benen over elkaar en tiranniseert de ouders..."
- Socrates, 2400 jaar geleden... -