Als ik naar het werk vertrek, zie ik verschillende mensen het ijs van hun voorruit krabben. Aangezien ik mijn auto nog tien dagen aan de kant moet laten staan, hoef ik dit vandaag alvast niet te doen.

Het ‘Jaarboek Armoede en Sociale uitsluiting’ toont aan dat over een periode van vier jaar een kwart van de Belgische bevolking minstens een tijdje arm is geweest. De meerderheid slaagt er echter in om relatief snel de eindjes terug aan elkaar te knopen. In die groep zijn werk en diploma de belangrijkste factoren om er terug uit te geraken.

Dat strookt met de inhoud van de vele mails die ik krijg. Ik ben ervan overtuigd dat werk de voornaamste springplank uit armoede blijft. Gezien de alsmaar toenemende kinderarmoede, is het dan ook belangrijk dat ouders kunnen gaan werken, zeker de kwetsbare alleenstaande ouders. Daarvoor is er goede en betaalbare kinderopvang nodig. Zo worden kinderen al van jongs af gestimuleerd in hun ontwikkeling. Het tekort in de kinderopvang loopt echter op. Er is duidelijk nood aan meer plaatsen, maar ook aan meer flexibele opvang. Een aantal werkende ouders hebben namelijk ook opvang op weekdagen na 18u en/of op zaterdag nodig.

Zwarte sneeuw

Het is duidelijk: er is niet veel nodig om plots in moeilijkheden te komen. Men zou het misschien niet verwachten, maar ook een aantal collega volksvertegenwoordigers vertelden me onlangs dat ze op een bepaald moment in hun leven een tijdje zwarte sneeuw hebben gezien. Iemand gaf zelfs toe dat ze regelmatig de spaarvarkentjes van haar dochters moest plunderen om brood te kunnen kopen. Zo zie je maar, niet alle politici zijn geboren met een zilveren lepel in de mond.

Ik heb net het LETS-systeem uitgelegd gekregen: je kan dit het best omschrijven als een kring waarbinnen mensen met elkaar spullen, tijd, diensten en kennis uitwisselen op een vrijwillige basis. Een ruilnetwerk dat centraal wordt beheerd. Zo’n systeem zou ook nuttig kunnen zijn voor minderbedeelden. Het zet me in ieder geval aan het denken. Eureka! Ik heb een sinterklaascadeau voor mijn metekinderen gevonden. Ze krijgen allemaal een bon die goed is voor een wandeling met de honden, en dan bak ik pannenkoeken!

Kringwinkel

Aangezien ik mijn haardroger om zeep heb geholpen, wend ik me tot de kringwinkel. Ze bieden niet enkel betaalbare tweedehands spullen aan, maar verkleinen zo ook de afvalberg. Bovendien stellen ze mensen tewerk die geen kansen krijgen op de gewone arbeidsmarkt. Ik vind een haardroger voor 4 euro en krijg er een jaar garantie bovenop. Ik gun me nog een klein pleziertje en koop 2 antieke wijnglazen.

Het Centrum voor Budgetadvies en –onderzoek stuurde me per post het boek ‘Gezond leven met minder centen’ op. Bij elke recept staat er duidelijk vermeld wat het kost. Ik kijk wat ik nog in voorraad heb en besluit om de duopudding met 2 kleuren (0,10 euro/persoon) en de maïskoekjes (0,30 euro/persoon) te proberen en dit lukt me vrij aardig. De pudding staat leuk in mijn nieuwe wijnglazen. Zo heb ik nog 33 euro over …

Bron: www.standaard.be

Mening:

'Een kwart van de Belgische bevolking is over een periode van vier jaar een tijdje arm geweest.' Dat is best veel. Toch schrik ik er niet van. Meer en meer mensen moeten tegenwoordig krabben (voor alle duidelijkheid: geen ijs) om rond te geraken. Dat merk ook ik in mijn eigen omgeving. Lonen blijven hetzelfde, of worden lager, en de prijzen van producten stijgen. Dat is niet meer houdbaar op den duur.

Ook werkzekerheid is lang niet meer wat het geweest is. Bedrijven moeten het vaak ook met minder middelen doen - wat niet wil zeggen dat de toplui van die bedrijven hier iets van merken - waardoor mensen op straat komen te staan. Tegenwoordig heeft het verliezen van je job zo'n zware gevolgen, dat je sneller in 'armoede' terecht komt dan je denkt. Een tijdje terug las ik nog in de krant dat het verliezen van 1 maandloon voor veel mensen al onomkeerbare gevolgen kan hebben.

Ook de druk bezochte kringwinkels zijn een bewijs van toenemende budgetinkrimping. De laatste jaren nam het aantal bezoekers van de kringwinkel in Turnhout gestaag toe. Hier moeten we wel de kanttekening bij maken dat ook retro- en vintageshoppers meer en meer hun weg naar de kringwinkels vinden. Desalniettemin ben ik wel een grote voorstander van het kringwinkelconcept. Mensen kunnen voor lage prijzen degelijke middelen aanschaffen en tegelijk creëert de kringwinkel jobs voor mensen die moeilijk aan een baan geraken op de 'normale' arbeidsmarkt.

De economie maakt het de consumenten er niet makkelijker op. Het is inderdaad zo dat de lonen hetzelfde blijven of lager worden terwijl de prijs van de producten steeds duurder worden. Dit kunnen verschillende gezinnen niet meer betalen waardoor ze op de armoedegrens terecht komen. Meer bedrijven moeten gaan besparen en dan doen ze dit op de personeelskosten. Mensen worden sneller ontslagen en zeker de mensen die een hoger loon krijgen wegens hun kennis omdat ze al jaren ervaringen hebben. Voor hen is het moeilijk om nog een job te vinden in een bepaalde sector.