Ouders behandelen hun kinderen niet altijd gelijk, maar toch ervaren weinig kinderen dat hun ouders een favoriet hebben. Dat blijkt toch uit het doctoraatsonderzoek van pedagoge Rozemarijn Jeannin aan de KULeuven.

Het is een van de grootste taboes van onze tijd: als ouders een lievelingskind hebben. Maar het is niet omdat u bij uw kinderen verschillende beslissingen maakt dat u ook een kind favoriseert. ‘Ouders moeten niet krampachtig proberen om hun kinderen identiek te behandelen, gelijkwaardig is al goed genoeg’, is de conclusie uit het doctoraatsonderzoek van Rozemarijn Jeannin.

‘Elke ouder zal beamen dat je niet met elk kind op dezelfde manier omgaat, bijvoorbeeld vanwege een leeftijdsverschil of de specifieke aard en noden van elk kind. Toch wordt in de vakliteratuur nauwelijks onderscheid gemaakt tussen dat differentieel opvoeden en favoritisme’, aldus de pedagoge over haar onderzoeksopzet.

Jeannin ging bij 467 gezinnen (met minstens twee kinderen tussen acht en dertien jaar oud) na hoe de kinderen denken dat hun ouders hen anders behandelen dan hun broer of zus. Daaruit bleek dat kinderen wel merken dat hun broers of zussen anders worden aangepakt dan hen, maar ze linken dat niet meteen aan een voorkeursbehandeling. Integendeel, de opvoedingsverschillen worden veelal als eerlijk ervaren. Complimentjes of cadeaus voor en uitstapjes met het ene kind, liggen dan wel weer een pak gevoeliger.

Niet tussenkomen in conflict

Eerdere gelijkaardige onderzoeken raakten het nooit echt eens over favoritisme: Canadees onderzoek toonde aan dat hoe mooier een kind is of hoe meer het op zijn ouders gelijkt, hoe meer kans het heeft om de lieveling te zijn, terwijl volgens oudere studies vaker een groter boontje hebben voor hun jongste dochter en moeders voor hun oudste zoon.

Dergelijke vaststellingen komen niet naar voren in de doctoraatsstudie, maar bij gezinnen waar wel favoritisme werd ervaren, is volgens de onderzoekster sprake van minder goede gezinsrelaties, zowel tussen de ouders en kinderen als tussen de kinderen onderling.

‘Een positieve relatie met elk kind leidt ertoe dat opvoedingsverschillen als eerlijker worden ervaren. Ook op één lijn staan als ouders is een belangrijke factor’, aldus Jeannin. Nog volgens het onderzoek horen ouders zo weinig mogelijk tussen te komen bij conflicten tussen hun kinderen onderling, want dat wordt vaak ervaren als een uiting van favoritisme.

DS, 30/10/2013
http://www.standaard.be/cnt/dmf20131030_00816731

--------------------------------------------------

Het is volgens mij als ouder niet mogelijk om je kinderen op dezelfde manier op te voeden. Volgens mij is het ook niet nodig. Zoals in het artikel wordt gezegd is een gelijkwaardige opvoeding natuurlijk wel belangrijk, maar verschillen in aanpak zijn steeds mogelijk. Denk maar aan het verschil tussen jongens en meisjes. Ik kan me voorstellen dat je als ouder je zoon van 18 met de fiets naar een fuif laat gaan, maar dat je er bij je dochter van dezelfde leeftijd wel meer problemen mee hebt. Elk kind heeft een eigen en een ander karakter. Ook daar moet je als ouder rekening mee houden. Terwijl het ene kind misschien heel wat verantwoordelijkheidsgevoel heeft, weet het andere kind absoluut niet hoe het op zichzelf moet passen. Het is naar mijn mening dan ook geen ramp om hier op in te spelen. Wat cadeaus en complimentjes betreft, denk ik dat ouders wel moeten proberen een zo goed mogelijk evenwicht na te streven. Dit is niet eenvoudig, maar naar mijn mening wel belangrijk.

__________________
Believe in yourself and all that you are. Know that there is something inside you that's greater than any obstacle.