Gezondheidzorg in ruil voor vrijwilligerswerk


De regering-Rutte wil aan hulpbehoevenden op indringende wijze duidelijk maken dat ze best iets terugdoen voor de hulp die ze krijgen. Hun bijdrage zal bovendien meer warmte in de samenleving brengen, denkt men.


Met de term ‘de participatiemaatschappij’ introduceerde de Nederlandse koning Willem-Alexander tijdens zijn troonrede op 17 september een nieuw begrip. Hij zei dat de klassieke verzorgingsstaat onhoudbaar is geworden en langzaam overgaat in een samenleving waarin mensen steeds vaker de zorg voor elkaar regelen, zonder hulp van de overheid. ‘In deze tijd willen mensen hun eigen keuzes maken, hun eigen leven inrichten en voor elkaar kunnen zorgen.’

Een terugtredende overheid wordt in het politieke discours gecombineerd met termen als een ‘inclusieve samenleving’

De boodschap die Willem-Alexander in opdracht van de regering bracht, was dat in tijden van crisis de overheid een aantal taken afstoot en meer inbreng van de burgers verwacht.

Het wetsontwerp van Martin van Rijn, de staatssecretaris voor Volksgezondheid, past helemaal in dat idee van de ‘participatiemaatschappij’. Hij wil dat hulpbehoevenden in de toekomst, in ruil voor gezondheidszorg, een gemeenschapsdienst vervullen. Zo kunnen ouderen voorlezen tijdens de voorschoolse opvang voor kinderen met taalachterstand of kan een gepensioneerde boekhouder in een rolstoel helpen bij de gemeentediensten die budgetbegeleiding aanbieden.

‘Hierdoor kan de eenzaamheid bij de zorgbehoevenden mogelijk worden verminderd’, schrijft de PvdA-staatssecretaris in het ontwerp. Hij verduidelijkte dat dit vrijwilligerswerk niet kan worden opgelegd. Maar toch zullen de ouderen, de zieken en de gehandicapten die niet in staat zijn om zelf voor hun zorg te betalen, van de gemeenten het dringend verzoek krijgen om vrijwilligerswerk te doen.


Bonnen

Hoe dwingend dat verzoek is, zal van gemeente tot gemeente afhangen, aangezien die zelf zullen kunnen beslissen hoeveel geld zij uittrekken voor de gezondheidszorg of hoeveel inzet zij van de familieleden van de zorgbehoevenden verwachten.

Dat is het tweede uitgangspunt van de sociaaldemocratische staatssecretaris, die in dat verband over een ‘inclusieve samenleving’ spreekt, een samenleving waarin niemand wordt uitgesloten. In die ‘inclusieve samenleving’ is het normaal dat je zelf een inspanning levert om je situatie te verbeteren of dat je een handje toesteekt bij de familie als die het niet meer alleen kan beredderen.

‘De regering stapt af van het automatisme dat de overheid per definitie deze rol naar zich toetrekt’, schrijft staatssecretaris Van Rijn.

Dat is een verregaand standpunt, waarin de sociaaldemocratische Partij van de Arbeid behoorlijk ver meestapt in het liberale discours van de regering-Rutte, die ondertussen in het land het idee van de participatiesamenleving aan de man brengt.

De liberale premier Mark Rutte bracht woensdag een bezoek aan twee wijken in Amsterdam, die model staan voor die participatiesamenleving. In de Indische buurt sprak hij met buurtbewoners die bonnen krijgen als ze een bijdrage leveren in de buurt. Met die bonnen krijgen ze korting bij Albert Heijn of kopen ze kaartjes voor een concert.

Ook een groep senioren die klusjes uitvoeren en hulpbehoevenden bijstaan, konden op een bezoek van de premier rekenen. ‘Het zijn voorbeelden waarbij mensen zelf heel veel organiseren en mijn indruk is dat dit een enorme vlucht neemt in Nederland’, zei Rutte. ‘Dan is de opgave voor de overheid om niet in de weg te lopen.’


Big Society

Dat discours van Rutte is een manier om aan de bevolking uit te leggen waarom de overheid minder taken op zich neemt.

Een terugtredende overheid – de oplossing van de liberalen om de financiële crisis het hoofd te bieden – wordt in het politieke jargon tegenwoordig vaak gecombineerd met termen als ‘een inclusieve samenleving’ of de ‘Big Society’ zoals de Britse conservatieve premier David Cameron het in 2010 verwoordde.

Ook Cameron wil dat de bevolking een actieve rol speelt in de uitwerking van de welvaartsstaat. Het was zijn passie, zei hij enkele jaren geleden, om groepen mensen zelfredzamer en ondernemender te maken. Maar drie jaar later beweren Camerons critici dat ze weinig sporen zien van die ‘empowered groups’. Zij stellen dat de warme, inclusieve samenleving alleen maar dient om de mankementen van de overheid op te vangen.


DS, 04-10-2013 (Corry Hancké)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Het is gemakkelijk te zeggen dat "zij die geen werk hebben, moeten verplicht worden om te werken". Maar denk eens na over dit concept. Dit is vergelijkbaar met slavernij. Mensen die financiële hulp nodig hebben worden hier verplicht om rotwerkjes op te knappen voor een minimale vergoeding, omdat ze anders helemaal niets krijgen. Dit is voor mij een onmogelijk ultimatum dat gesteld wordt. Er moet nagedacht worden over hoe men de werkloze hulpbehoevende kan activeren zonder hen te forceren.
Dit noem ik Thatcheriaans. Mevrouw M. Thatcher en R. Reagan zouden trots zijn.

__________________
--
The last thing I need is to do what I've already done - Manic Bloom

Ik vind dat het 'voor wat hoort wat' principe niet mag worden toegepast op mensen die hulpbehoevend zijn. Ze hebben het zo al moeilijk genoeg en voor sommigen is werken ook echt niet evident. Er zijn bepaalde ziektes en problemen waardoor mensen nog moeilijk kunnen werken of zelfs buiten komen. Zo wil ik iemand met alzheimer of incontinentie de voorgestelde werkjes wel eens zien doen. Het is niet juist dat men van hulpbehoevende verwacht dat ze dit doen in ruil voor hun uitkering. Zo zet je een gigantische druk op de mensen om het toch te doen. En zonder die druk, zou dit een mooi initiatief kunnen zijn. Zoals al in het artikel wordt aangehaald; vrijwilligerswerk zou de eenzaamheid en het gevoel van nutteloosheid waar hulpbehoevenden zo vaak mee te kampen hebben, prima kunnen bestrijden. Het is dan wel van belang dat het initiatief van de hulpbehoevenden zelf komt, anders maak je hen alleen maar miserabeler door hen dit werk op te dringen en het lot van hun uitkering boven hun hoofd te hangen.

Slavernij vind ik wat zwaar uitgedrukt. Er zullen inderdaad wel mensen zijn die echt niet kunnen werken door ziekte, maar er zijn er minstens evenveel die of te lui zijn om werk te zoeken, of geen werk vinden. Dan lijkt het mij niet meer dan logisch dat deze mensen kleine taken verrichten om een vergoeding te krijgen.

__________________
Wat men moet leren doen, leert men door het te doen.

Uiteraard gaan er altijd zo zijn. Maar niet iedereen dat werkloos is wilt geen werk. Diegenen die weigeren te werken moeten inderdaad aangepakt worden, maar dit nieuwe systeem pakt iedereen aan, zelfs diegenen die wíllen werken. Omdat ze anders hun hoognodige uitkering afgepakt wordt door iets waar ze zelf niets aan kunnen doen (ontslagen geweest e.d.).

__________________
--
The last thing I need is to do what I've already done - Manic Bloom

Waarom zou je gaan werken als je toch langs alle kanten geld kan trekken hier in België? Tegenwoordig kan je voor alles een uitkering krijgen... Denk maar aan de 'Belgen' die in Syrië gaan vechten... Het OCMW stort toch nog mooi iedere maand geld op hun rekening. (Geld waar wij voor gewerkt hebben...) Waarvoor dient dit geld dan? Om hier trekbommetjes te kopen?

Desalniettemin zijn er zeker mensen die werkonbekwaam zijn. Mensen die lijden aan een ziekte, door een ongeval, ...

We hadden hier in België een mooi systeem. De werkende bevolking onderhield de zieken en de ouderen (kortom mensen die al iets hadden afgedragen aan de staat). Maar door onze multi-culturele samenleving komen er alsmaar meer 'hulpbehoevenden' (al dan niet terecht) bij, zonder dat zij ook maar iets bijgedragen hebben aan onze sociale zorg / staat? Natuurlijk kan dit systeem niet blijven draaien...

Het lijkt mij niet eerlijk dat mensen die nog nooit iets hebben afgedragen aan de staat gaan lopen met het belastinggeld dat de werkende bevolking heeft moeten betalen.

Mijn standpunt is: voor wat hoort wat. (Dit geldt dan ZEKER voor de mensen die een uitkering opstrijken zonder iets afgedragen te hebben aan de staat.)

Dat je hier nog maar het begrip 'slavernij' op durft plakken...
Kijk even naar de geschiedenis, welke beschaving heeft het ooit voor elkaar gekregen om voor iedereen die dat wil zorg en onderhoud te bieden? Dat is niet mogelijk! Mensen die niet meewerken aan een maatschappij mogen er niet van mee profiteren.
Het moet verder gaan dan dit artikel, iedereen moet werken/meehelpen aan de samenleving, zonder werkende mensen geen samenleving. De 5% mensen die echt niet kunnen helpen mogen van mij uitkeringen blijven krijgen en hulp krijgen. De profiteurs moeten er gewoon uit en dat krijg je als je iedereen verplicht om mee te werken/bouwen. Mensen die beweren niet mee te kunnen draaien moeten daar een gegronde reden voor kunnen aangeven. Ziekte, ongeval gehad, zwangerschap etc. dat gaat, maar er worden tegenwoordig teveel kwaaltjes uitgevonden om toch maar thuis te kunnen zitten.
Het is toch van groot belang dat we onze welvaart op dit peil houden, hoe kan dat als er steeds meer mensen zouden gaan profiteren? Niet...