Busramp Sierre niet veroorzaakt door hartfalen of zelfmoord

De busramp in het Zwitserse Sierre op 13 maart is naar alle waarschijnlijkheid niet veroorzaakt door een hartfalen van de buschauffeur. Ook een zelfmoordpoging van die buschauffeur wordt zo goed als uitgesloten. Dat meldt de procureur van het Zwitserse kanton Wallis, Olvier Elsig, in een persbericht dat door het federaal parket werd verspreid.

Het Zwitserse gerecht gaat ervan uit dat de oorzaak van de ramp dan ook moet gezocht worden in een onoplettendheid of een flauwte van de chauffeur en stelt voor het onderzoek naar de ramp af te sluiten.

Reeks mogelijke oorzaken
De busramp kostte het leven aan 28 mensen, bij wie 22 schoolkinderen uit Heverlee en Lommel. In de loop van het onderzoek door het Zwitserse gerecht werden al een hele reeks mogelijke oorzaken zoals overdreven snelheid, staat van de weg of een technisch defect aan de bus uitgesloten. Vandaag heeft procureur Elsig de families van de slachtoffers op de hoogte gebracht van de resultaten van de laatste expertises die nog moesten uitgevoerd worden in het onderzoek. Het ging om twee medische expertiserapporten, naar een mogelijk hartfalen en het gebruik van antidepressiva door de chauffeur.

Bij de autopsie van de chauffeur was een coronaire pathologie ontdekt in de linkerkransslagader, zo meldt het persbericht van de procureur. "Het ging om een pathologie die weinig voorkomt bij jonge mannen en een acuut infarct, angina pectoris en/of een hartritmestoornis kan veroorzaken. Ze zou een malaise kunnen veroorzaakt hebben die aan de basis ligt van het verlies van controle over het voertuig, maar die onmogelijk a posteriori vast te stellen is, zelfs al is dit fenomeen zeldzaam. In dit geval is er echter geen concreet element dat toelaat een eventuele flauwte van de chauffeur toe te schrijven aan een cardiovasculaire pathologie."

Antidepressiva
Daarnaast was gebleken dat de buschauffeur al twee jaar milde antidepressiva nam en ook daarnaar is onderzoek verricht. "Het antidepressivum wordt vaak voorgeschreven bij depressies", gaat het persbericht verder, "en kan in de eerste weken van de behandeling een aantal bijwerkingen veroorzaken zoals slaperigheid, slapeloosheid, agitatie, en, zelden tot zeer zelden, verwardheid, hallucinaties, angstgevoel, paniek, trillen en duizeligheid. Na de eerste weken past het organisme zich goed aan. In een vroege fase van de behandeling kan het ook zelfmoordneigingen in de hand werken."

Uit het onderzoek bleek evenwel dat de buschauffeur het middel al twee jaar lang nam en dat de voorgeschreven standaarddosis begin 2012 met de helft werd verminderd omdat de behandeling later volledig stopgezet zou worden.

"Volgens de Franse richtlijnen terzake - er bestaan geen Zwitserse richtlijnen - is het gebruik van het antidepressivum verenigbaar met een activiteit als beroepschauffeur", aldus nog het persbericht. "Gezien de duur van de behandeling en de dosering, is het weinig waarschijnlijk dat de paroxetine de rijvaardigheid op het moment van het ongeval zou verminderd hebben."

Zelfmoordpoging
Ook een zelfmoordpoging, uitgelokt door het middel, wordt zo goed als uitgesloten: "Gezien de leeftijd van de chauffeur, 34 jaar, en de duur van de behandeling, is het weinig waarschijnlijk dat de paroxetine een impulsieve zelfmoordneiging in de hand gewerkt heeft. De behandelend geneesheer van de chauffeur heeft trouwens verklaard dat er geen enkele aanleiding was om te denken dat zijn patiënt suïcidaal was."

Het Zwitserse gerecht gaat er dan ook van uit dat een onoplettendheid en/of een malaise van de chauffeur de belangrijkste mogelijke oorzaken van het ongeval blijven. Omdat die oorzaken uitsluitend betrekking hebben op de chauffeur, wordt voorgesteld om het onderzoek af te sluiten. De slachtoffers krijgen nu nog een termijn om opmerkingen te formuleren of bijkomende onderzoeksdaden te vragen.

Bron: De Morgen
Eigen mening:
Ergens was het denk ik beter geweest dat de oorzaak wel bij een hartaanval gelegen zou hebben. Zo zou niemand de buschauffeur iets kunnen verwijten. Nu suggereert met een onoplettendheid, iets dat iedereen kan overkomen, dat om een tiende van een seconde kan gaan, maar hier, jammer genoeg, fataal is geworden. De nabestaanden van de chauffeur(s) hebben, denk ik, al genoeg te lijden gehad en krijgen erg veel commentaar en maken zeer kwetsende dingen mee. Zo mochten hun namen niet bij op de gedenksteen. Dit werd bepaald door de ouders van de kinderen. Ik vind het heel erg jammer dat de ouders niet door hebben dat dit voor de nabestaanden van de chauffeur enorm kwetsend kan zijn. Iedereen maakt wel eens een fout.