Twee van de drie Vlamingen zoeken medische informatie op het internet. Wat we lezen, maakt ons vaak bang en zet ons op het verkeerde been. Een en ander blijkt uit een onderzoek van de KU Leuven, waarvan de eerste resultaten in Eos zijn gepubliceerd.

Jan Van den Bulck en Sara Nelissen (School voor Massa- communicatieresearch, KU Leuven) vroegen aan ruim tweeduizend mensen waar ze informatie over kanker zoeken. Zeshonderd van hen kregen ooit de diagnose kanker. Maar liefst 18% van de ondervraagden gaat met vragen over kanker ‘altijd’ het internet op, 48% doet dat ‘soms’. De dokter komt pas op de vijfde plaats, na tv-programma’s, familie en vrienden, websites en tijdschriften. Iets meer dan de helft van de ondervraagden stapt met zijn vragen naar de arts. Voor kankerpatiënten is de arts wel de eerste bron.

‘We leven in een maatschappij waar de mening van de arts een optie is, waarmee je rekening zou kunnen houden’, zegt Jan Van den Bulck in Eos. ‘Het internet is een razendsnelle, eindeloze en altijd actuele uitbreiding van de medische encyclopedieën waarmee mensen vroeger ook al doe-het-zelfdoktertje speelden.’ Helaas stuurt ‘Dokter Google’ de surfers vaak de verkeerde richting uit: naar websites van farmaceutische bedrijven, of sites vol worstcasescenario’s of pseudowetenschap.

Niet alleen informatieve websites, ook fora en blogs worden druk bezocht door zoekende zieken. Een op de drie van de ondervraagden leest daar wel eens persoonlijke getuigenissen van kankerpatiënten. Bij mensen met een kankerdiagnose is dat zelfs meer dan de helft. Vrolijk worden ze er niet van: ze geven aan dat de getuigenissen hen bezorgd, triest of angstig maken. Van den Bulck: ‘Ons oog valt nu eenmaal op de spectaculairste verhalen. Zo kom je snel in het rijk der fabelen terecht: een virtueel ziekenhuis, waar het speciale en alternatieve worden uitvergroot en je als patiënt onnodig bezorgd wordt gemaakt.’

Bron:
http://eoswetenschap.eu/artikel/dok...akt-mensen-bang

Eigen mening:
Dit is iets wat je meer en meer hoort, mensen die direct op internet gaan opzoeken wat ze hebben. Meestal krijgen ze dan websites te zien ( die niet echt betrouwbaar zijn) waarop te lezen staan dat ze iets heel ernstigs zouden hebben terwijl dit helemaal niet is. Logisch dus dat steeds meer mensen bang zijn om naar de dokter te gaan.

Dit fenomeen komt niet alleen bij dokters voor, ook architecten krijgen hiermee te maken. Via mijn moeder, een architect, heb ik ook al zo'n verhalen gehoord. Sommige klanten komen binnen en zijn er van overtuigd dat ze alles weten dankzij het internet. Zo'n architect heb je toch alleen maar nodig voor de handtekening op de bouwaanvraag? Ik sluit mij aan bij het artikel, mensen maken zichzelf bang door in onbetrouwbare en vage informatie symptomen te herkennen en zelf een diagnose ineen te knutselen. Ik laat toch liever de dokters hun werk doen, zij hebben er ten minste voor gestudeerd.

__________________
Kunst is iets wat daar begint, waar het kunnen van de meesten ophoudt. A.O. Weber

Het is vaak de onwetendheid, de angst en/of de nieuwsgierigheid die mensen er toe aanzetten om een zogezegde 'zelf-diagnose' uit te voeren. Tegenwoordig is het internet binnen handbereik, geeft men enkele zoektermen in waarna ze een fractie van een seconde later miljoenen resultaten krijgen.

Je hebt al een zeer kritisch redeneringsvermogen en zelfkennis nodig om uit al de resultaten zelf een diagnose te stellen. Als je enige vorm van voorkennis mist, je een zogenaamde 'leek' bent, ga je bepaalde lichaamssignalen misschien al snel vergissen met een verkeerde oorzaak.

De drempel ligt al vrij laag - naar mijn mening - om naar de dokter te kunnen gaan. Als dit later echt problematisch zou worden voor de volksgezondheid denk ik wel dat er een vorm van sensibilisering gestart zal worden...

Dit is iets wat je meer en meer hoort, mensen die naar de dokter gaan en iets te horen krijgen waar ze nog nooit van gehoord hebben en het daarom maar gaan opzoeken op het net. Wel dit is iets dat ik nooit zou doen, enkel de mensen die jaren gestudeerd hebben om dokter te worden gaan weten wat er mis is en niet een of andere site waarvan je niet weet of hij al dan niet betrouwbaar is. Mensen maken zich op deze manier zelf bang en gaan zich dingen voorstellen die er totaal niet zijn.

Ik beken ik maak ook wel eens gebruik van 'Dokter Google'. Ik doe dit vooral uit nieuwsgierigheid 'wat zou het kunnen zijn?'. Wat hierbij van belang is, is dat ik de opinie van de 'real life' dokter veel hoger inschat dan wat google mij vertelt. Voor dokters moet het toch moeilijk zijn, mensen die langskomen al een diagnose gesteld hebben en boos worden wanneer de dokter hen dan niet de medicatie voorschrijven die ze volgens 'Dokter Google' nodig hebben. Voor mij is het simpel, het internet is laagdrempelig en kan als eerste research bron wel dienen maar het mag nooit een echte dokter vervangen. Wanneer je ernstige klachten hebt moet je langsgaan bij je dokter en niet afgaan op wat je op internet vindt. Hopelijk gaan mensen dit terug beseffen en nemen deze zelf diagnoses terug af, laat de dokter zijn werk doen en als je geen dokter bent hoef je ook geen diagnoses te stellen!

Ook ik ben van de mening dat 'Dokter Google' het niet altijd bij het juiste eind heeft om de diagnose te stellen. Meestal voel je zelf wel of je naar de dokter hoeft te gaan of niet. Natuurlijk is het heel verleidelijk om zelf even op te zoeken wat je zou kunnen mankeren. Er staat zoveel informatie op het internet. Daarom is het belangrijk om te weten dat we niet alles zomaar mogen geloven. Als er zich een groot probleem voordoet, moeten we slim genoeg zijn om naar te dokter te stoppen. Hij of zij zal normaal gezien wel weten wat er aan de hand is.