Maggie De Block haalt 100 vluchtelingen naar ons land
Kwetsbare groepen en slachtoffers van geweld krijgen hier nieuwe kansen

Staatssecretaris De Block wil de vluchtelingen weghalen uit de uitzichtloze situatie in de kampen waar ze nu verblijven. ‘Dat zijn de mensen die onze hulp echt verdienen, die bescherming nodig hebben. Hen opvangen is mijn basisopdracht.'
ig
Maggie De Block zal in 2013 niet alleen asielzoekers uitwijzen, de staatssecretaris voor Asiel en Migratie haalt volgend jaar ook honderd vluchtelingen uit Afrikaanse kampen naar ons land. ‘Mensen die écht hulp nodig hebben', zegt De Block. Zoals de familie Tesfaldet uit Eritrea. ‘We hadden de keuze: vluchten of sterven.'
Vluchtelingen actief naar België halen, het kan vreemd klinken. Maar Maggie De Block doet dat niet zonder reden, verzekert ze. ‘Dit zijn mensen die onze hulp echt verdienen, die bescherming nodig hebben. Kwetsbare groepen zoals vrouwen met kinderen die in eigen land hun leven riskeren, of overlevenden van geweld en foltering. Die mensen opvangen is mijn basisopdracht.'
Dus haalt de staatssecretaris in het komende jaar honderd van die vluchtelingen naar ons land. Bedoeling is om hen weg te halen uit de uitzichtloze situatie in de vluchtelingenkampen waar ze nu verblijven en hen een onderkomen te geven in België. Eerder kwamen al enkele gezinnen op die manier in ons land terecht.
Zonder Nederlands geen job
De familie Tesfaldet uit Eritrea bewijst dat de aanpak levens kan redden. Habtay (44) en zijn vrouw Natsenet (33) kwamen goed een jaar geleden aan in België. Via de liefdadigheidsorganisatie Caritas vonden ze onderdak in Dilbeek.
‘In België hoeven we niet bang te zijn. Hier kunnen we gerust slapen', zegt Habtay in meer dan behoorlijk Nederlands. Vier keer per week gaat hij naar de Nederlandse les. Zijn vrouw gaat twee keer per week. ‘Want: zonder Nederlands geen job. Ik heb me wel al ingeschreven bij de VDAB. Ik wil graag werken als chauffeur, net zoals in mijn geboorteland.'
In Eritrea werkte de man voor een Britse ngo. Tot de wagen die hij bestuurde onder vuur werd genomen door islamistische terroristen. ‘Ze omsingelden ons. Van vier kanten werden we onder vuur genomen met machinegeweren. Twee van mijn collega's stierven bij die aanval. Ik werd geraakt door vier kogels.'
Dus besloten Habtay en Nat¬senet om te vluchten. Te voet. ‘Het was dat of sterven. Door de woestijn trokken we richting Soedan. Dagenlang. Zonder eten of drinken. Zes mensen van onze groep stierven van de dorst.' Maar het koppel haalde het en kwam uiteindelijk met een aftandse terreinwagen in Libië terecht.
Maar ook daar liepen ze gevaar. De Eritreeërs zijn devote christenen en waren niet welkom in het islamitische land. Dus zond de VN de twee naar België. Caritas zorgde voor een onderkomen en het OCMW geeft steun totdat Habtay de job vindt die hij zo graag wil.
‘We zijn zo dankbaar dat we in België zijn', zegt hij. ‘Hier wordt niet geschoten, hier vlieg je de gevangenis niet in als je zegt wat je denkt. Hopelijk is dat op een dag ook het geval in Eritrea. We bidden er elke week voor in de kerk in Brussel. Inch'Allah , als God het wil.'
Op zoek naar onderdak
Die ‘hervestiging', zoals dat heet, kadert in een programma van het vluchtelingencommissariaat van de Verenigde Naties. Ons land zegde toe om honderd van die vluchtelingen op te vangen en is nu via de OCMW's op zoek naar huisvesting voor hen. Eerder al kwamen Afrikaanse vluchtelingen via zo'n hervestigingsprogramma in ons land terecht. Maar voor het eerst gebeurt dat in 2013 op een gestructureerde manier.
Bron: http://www.standaard.be/artikel/det...121221_00411462
Datum: 22 december 2012

Mening:

Ik vind het zeer positief dat men zich niet alleen bezig houdt met het uitwijzen van asielzoekers die eigenlijk zonder echte, gegronde reden naar België zijn gekomen. Het is goed dat ze ook eens kijken naar de mensen voor wie het echt onhoudbaar is in hun eigen land omdat ze bijvoorbeeld vervolgd worden of omdat er oorlog is in dat land. Deze mensen verdienen het om van onze steun te genieten, niet diegenen die naar België komen omdat ze hier meer zouden verdienen. Ik vind het dus heel mooi dat ze op een gestructureerde manier Afrikaanse vluchtelingen naar ons land willen halen om hen te helpen. Wat ik wel denk is dat er heel wat Belgen toch met een negatieve blik naar deze mensen zullen kijken, aangezien wij migranten vaak associëren met precies die mensen die onterecht profiteren van onze welvaart, wat eigenlijk wel jammer is.

Ik begrijp de redenering van Merel volledig en ik zou zelf ook graag zo positief ten opzichte van dit artikel staan. Ik vind het eveneens nodig dat mensen die hulp nodig hebben deze ook kunnen krijgen en het is enerzijds niet aan ons om hen die hulp te ontzeggen. Toch vind ik dat men in België eerst een grondig hervorming moet doorvoeren op vlak van migratie. Er zijn zo veel migranten in ons land zonder geldige rede, waardoor de mensen die echt hulp nodig hebben geen plaats meer hebben of een lange procedure moeten doorlopen. Ik heb het gevoel dat dit, zowel bij de Belgische bevolking als bij diegene die echt hulp nodig hebben, frustraties opwekt.