Je studententijd zou ‘de tijd van je leven’ moeten zijn, maar dat geldt niet voor iedereen. Uit onderzoek van de dienst STUDIOO van drie Oost-Vlaamse hogescholen blijkt dat studenten vaker psychische hulp zoeken op school. Faalangst, uitstelgedrag en relatieproblemen zijn de belangrijkste redenen. Ook andere Vlaamse hogescholen merken dat de nood aan psychische hulp groot is.

Niet alle Vlaamse hogescholen en universiteiten houden cijfers over studenten met psychische klachten even zorgvuldig bij, zo blijkt uit een rondvraag van Klasse. De meeste bieden wel psychische hulp aan. Bij de Katholieke Hogeschool Brugge-Oostende zijn studenten na gemiddeld 3,4 gesprekken geholpen. “Baat onze hulp niet, dan verwijzen we door”, klinkt het.

In de Universiteit van Antwerpen verwijzen ze per jaar zo’n 150 studenten door. Ze kampen o.a. met ernstige persoonlijkheidsstoornissen. Isabelle Dewinkeler, studentendecaan bij Groep T in Leuven, schakelde dit jaar voor het eerst de Zelfmoordlijn in. Ze merkt ook dat docenten alerter zijn geworden. “Als ze voelen dat studenten zich opvallend anders gedragen, melden ze dat.”

“Onze complexe en prestatiegerichte maatschappij is voor studenten niet altijd even makkelijk”, zegt Hugo Lietaer van het Psychotherapeutisch Centrum van de KU Leuven. “Ook bij ons kloppen er jaar na jaar meer studenten aan met psychische problemen. Het gaat dan niet alleen om studiegerelateerde klachten zoals faalangst, uitstelgedrag, concentratieproblemen maar ook om depressieve stemmingen, angstklachten of relationele problemen met ouders of partner. De stijging van het aantal studenten dat hulp zoekt voor psychische problemen heeft verschillende oorzaken. In het algemeen bestaat er in onze maatschappij een groeiende tendens om sneller hulp te zoeken bij psychische en psychiatrische problemen, ook al rust er jammer genoeg nog altijd een taboe op psychisch ziek zijn.” Daarnaast is de dienst bij de studenten bekender dan vroeger. En ook het aantal studenten stijgt.

“De drempel naar hoger onderwijs is lager geworden, waardoor studenten die vroeger geen hogere studies begonnen omdat ze al met problemen kampten, dat nu wel doen.” Dat is een goede zaak, vindt Hugo Lietaer. “Wie de intellectuele capaciteiten en de motivatie heeft voor hoger onderwijs, moet de kans krijgen om verder te studeren, ook al heeft hij daarbij therapeutische begeleiding nodig.”

Bron: Klasse http://www.klasse.be/leraren/27199/...sychische-hulp/

Mening:
Ik vind het toch zeer erg dat studenten steeds vaker psychische hulp nodig hebben. Zeker omdat ik er van overtuigd ben dat studies je psychische gezondheid niet in de weg mogen staan. Je moet je nog altijd goed voelen bij en in wat je doet, vind ik.
Het feit dat steeds meer mensen, die vroeger geen hoger onderwijs zouden gestart zijn, toch aan deze studies beginnen is, volgens mij, een rede waarom er steeds meer studenten psychische hulp zoeken. Deze studenten hebben het vaker moeilijker om een opleiding met glans te behalen. Ik wil daarom ook niet zeggen dat deze mensen beter deze opleiding niet volgen, maar dat de cijfers ons dan niet moeten verontrusten. Er zijn niet meer psychische problemen dan vroeger, maar wel is het publiek veranderd.
Het komt er volgens mij op neer om als student voor jezelf een doel voor ogen te houden en zelf uit te maken of je op die manier wilt verder gaan.

Ik merk ook dat vele jongeren zich niet goed in hun vel voelen, in hun ogen lijkt dat de kans op genieten in het leven sterkt daalt en plaats maakt om meer en meer te presteren door hard te werken en te studeren. Naar mijn mening zijn de studenten die prestatiegericht denken ook zo opgevoed door de maatschappij en hun ouders. Wat wordt er vandaag de dag wel niet verwacht van de jongeren? Kleuterscholen zijn al bezig om leerlingen Frans aan te leren, in het eerste jaar van het lager onderwijs wordt er al van het kind verwacht dat het al een aantal Franse woorden kent. Ouders sleuren hun kinderen naar de bibliotheek om ze op zeer jonge leeftijd zelf te leren lezen en schrijven (want dan staat mijn kind al voor op de rest van de klas). Het is ons zo aangeleerd, je bereikt in het leven niets als je hiervoor niet hard werkt en hierdoor voelen de studenten een enorme druk op hun schouders en hebben ze psychische hulp nodig.
De school kan dan niet altijd als therapeut spelen, het is wel belangrijk om de studenten goed op te volgen om ze daarna naar een geschikte dienst door te verwijzen.