Sinds de Hollandse groenteboer Huug Bosse (70) twee jaar geleden na een heupoperatie uit narcose ontwaakte, komt hij niet meer bij van het lachen. Zijn vrouw echter staat het huilen nader.


Zestig jaar lang reed Huug Bosse als groenteboer rond in Krommenie, een stadje ten noorden van Amsterdam. 'Een heel sociale man, die desnoods om twaalf uur 's nachts de groenten kwam leveren die hij niet bij zich had in de wagen', zegt een klant. 'En hij lachte ook wel graag.'

Laat nu net dat laatste trekje een heus probleem geworden zijn. 'Het begon in 2009, toen mijn man struikelde over de stoeprand en zijn heup bezeerde', zegt Nolda Bosse in een hoogst bizar reportagefilmpje van de Nederlandse versie van Man bijt hond, dat afgelopen week werd uitgezonden en ondertussen uitgroeide tot een hit op YouTube.

'Er moest een nieuwe heup gestoken worden. Maar sinds mijn man uit narcose is gekomen, is lachen nog het enige wat hij doet.'

Naast haar giert Huug het uit: 'Zij is overal boos om.'

Nolda kijkt ondertussen sip weg van haar man aan de keukentafel: 'Als je een gesprek wil voeren en je hoort alleen maar gelach, dat gaat op den duur wel irriteren, hoor. Zo erg dat zijn eigen dochter en broer niet meer bij ons op bezoek willen komen.'

'Klopt', schatert Huug en slaat zichzelf op de knieën van de pret.

Hijzelf vindt niet dat hij veranderd is. 'Eigenlijk ben ik de liefste jongen van de hele wereld.'

'O ja?', vraagt zijn vrouw een beetje chagrijnig.

Niet vreemdgaan

Het raakt Huug zijn koude kleren niet: 'Geloof haar maar niet, ze jokt hoor. Eigenlijk houdt ze niet meer van me. Maar ja, ik mag niet vreemdgaan', zegt hij met een vette knipoog voor hij een zoveelste maniakaal lachsalvo afvuurt. Maar voor zijn vrouw lijkt het meer op een kogelsalvo.

Lief is deze vreemde man nog wel voor zijn vroegere klanten. Iedere dag weer trekt Huug naar de lokale Albert Heijn-supermarkt om daar in de groente-afdeling een handje te helpen en de mensen aan het lachen te brengen. Iedereen laat het zich welgevallen. Ze kennen Huug. Ze weten dat de dorpsgek vroeger een aardige man was.

Eén ding kan Huug nog aan het huilen brengen: het Nederlandse volkslied. 'Een prachtig lied', zegt hij voor één keer ernstig. En terwijl het Wilhelmus door de keuken schalt, trillen zijn lippen van oprechte ontroering. Naast hem horen we Nolda zuinig lachen. Voor het eerst.

Bron: http://www.nieuwsblad.be/article/de...cleid=GLR3NKJFV

Mening: Het is wel een serieuze fout van het ziekenhuis! Zoiets mag de dag van vandaag toch niet meer gebeuren! Maar na het zien van het filmpje word ik zelf wel op slag goed gezind en kan ik niet stoppen met lachen