Wat wij vandaag onder de noemer 'abortus' als vanzelfsprekend beschouwen, is ooit waarschijnlijk ook als 'gedachtenexperiment' begonnen...

Ook toen kwam er kritiek... en zie hoeveel vormen van levensbeëindiging er nu al zijn ...

__________________

Ik vind dit totaal iets anders dan abortus. Dat is gewoon beslissen: "Oh, het kind is er, maar eigenlijk hoef ik het niet meer hoor. Doe het maar dood." Sorry, maar dat gaat voor mij ver boven het toelaatbare. Wanneer je bv. verkracht wordt en je bent zwanger van je aanrander, dan is abortus toch een goed gegeven? Het is inderdaad nog altijd onnatuurlijk, ja, maar ik vind dit ver over de schreef!

Dit is toch een artikel dat op z'n minst de wenkbrauwen doet fronsen. Ik kan mij moeilijk voorstellen dat iemand met deze uitspraken zou akkoord gaan. Het illustreert nog maar eens dat we tegenwoordig denken over alles en nog wat kunnen en te mogen beslissen. Een kind wordt in dit artikel afgedaan als een miskoop in de winkel, iets in de aard van: ik ben te impulsief geweest, want ik vind wat ik gekocht heb eigenlijk niet zo mooi en ik had het ook niet nodig. Resultaat: weg ermee.

Ik kan mij niet voorstellen dat iemand die mentaal in orde is, een kind op de wereld zet en na de eerste kennismaking beslist van dat nieuwe leven te beëindigen. Ik denk toch dat er bij de meeste mensen van in het begin een instinctmatige reactie is om voor hun kindje te zorgen en het te beschermen? Trouwens, wanneer je financieel aan de grond zit en zwanger wordt, dan heb je toch wel eventjes tijd om over te gaan tot abortus. Een zwangerschap duurt langer dan 1 dag. Wie zegt dat diegenen die er nu warmpjes bij zitten, straks geen tegenslag kunnen hebben waardoor ze in financiële problemen geraken? Andersom kan ook.

Wanneer een zwangere vrouw van in het begin goed medisch begeleid wordt en zich houdt aan de afspraken met haar gynecoloog, dan denk ik dat de dag van vandaag bij de foetus al veel opgespoord en uitgesloten kan worden. Er bestaat ook een test om het Down-syndroom na te gaan. Ik kan mij er als leek niet over uitspreken of deze test ondertussen meer betrouwbaar geworden is dan pakweg 15 jaar geleden, maar de echografieën bv. die nu worden genomen, geven een zeer duidelijk beeld. De artsen hebben meetapparatuur waarmee ze bv. de groei van het kindje kunnen nagaan, de omtrek van het hoofdje kunnen meten enz.

Uiteraard zullen er altijd ouders zijn die verrast worden bij de geboorte wanneer hun kindje niet gezond blijkt, maar ik vind dat we moeten leren aanvaarden dat niet alles in het leven loopt zoals we zelf zouden willen. Ik ga akkoord met Prof. Temmerman dat, wanneer een kindje ten dode is opgeschreven, dat een motief kan zijn om euthanasie toe te passen. Ik denk ook wel dat het dan de artsen zelf zullen zijn die de ouders zullen inlichten over de ernst van de situatie. Ook dan zullen er mensen zijn die de laatste strohalm vastgrijpen omdat ze hun kind niet willen opgeven. Een kind zomaar doden na de geboorte omdat het je niet bevalt? Het maakt de mens nog barbaarser dan we ooit konden denken.

Enkele weken geleden zond Canvas een Panorama-reportage uit over laattijdige abortus bij levensvatbare, maar gehandicapte foetussen. Uit deze reportage bleek dat er grote verschillen waren tussen de Belgische ziekenhuizen omdat er nergens is vastgelegd welke handicaps in aanmerking komen. Maar ook in de manier waarop men de zwangerschap afbreekt. Bij de meeste ziekenhuizen werd er een injectie gegeven waardoor het kindje sterft in de buik van de moeder. Maar er was één ziekenhuis bij dat het kindje levend laat geboren worden en na de geboorte het kindje euthanaseert. Hier ging in deze reportage dan wel om kinderen met een handicap en niet over het niet willen, maar er waren ook ouders die hun kind omwille van kleurenblindheid wilden laten aborteren. Voor mij kan dit evenzeer niet, net als anderen hier hebben aangehaald: moeten we dan allemaal perfect zijn? Maar het zou, spiijtig genoeg, goed kunnen dat we het binnen 50 jaar wel normaal vinden zoals Believing Bart aanhaalt. Laat ons hopen van niet.

Dit artikel trok meteen mijn aandacht, wie kan nu zoiets verschrikkelijk doen! Wat is er mis met die mensen? Er zijn veel mensen in de wereld die al hun best doen om een kindje te krijgen maar gewoon het geluk niet hebben om er één op de wereld te kunnen zetten. Geef hen dan de kans om het kind te adopteren als de echte ouders het toch niet willen.
Er zijn veel ouders die hun kind verliezen door een ongeluk of een ziekte, wat moeten zij er dan wel niet denken dat sommige mensen hun pasgeboren kindje mogen vermoorden. Elk mens heeft toch recht op leven waarom het dan afpakken wegens financiële redenen of ziektes. Volgens mij hebben de kinderen met het syndroom van down evengoed een kans op een gelukkig leven, laat hen leven. Als de ouders liever geen kind hebben die lijdt aan deze aandoening, stel het dan ter adoptie. Er zijn genoeg mensen in de wereld die deze jongeren een kans op een gelukkig leven willen geven.
Dat er mensen rondlopen met zo'n gedachte vind ik verschrikkelijk!

Waarom je kind doden na de geboorte als je weet dat je door financiële redenen het toch niet kunt onderhouden?
Welke moeder ziet zijn kind nu niet graag? Ook al heeft het kindje een handicap. Je hebt een levend wezen negen maanden in je buik gedragen, als het er is kan je het toch niet zomaar vermoorden? Zoals Nic al zei, vind ik het wel toelaatbaar als ouders abortus plegen als het kindje amper een toekomst voor ogen heeft, zodat het kind niet onnodig moet lijden.
Als je geen gehandicapt kindje wil, kan je het nog altijd laten adopteren. Ik heb enkele maanden geleden een reportage gezien dat sommige gezinnen expliciet vragen aan adoptiebureaus om een gehandicapt kind te adopteren.

Dit is inderdaad een gruwelijk artikel!
Mensen die opteren voor een kind, moeten daar voluit voor gaan. Ze mogen niet na de geboorte plots van gedachte veranderen en zeggen "nee, ik moet het toch niet hebben, laat het maar sterven".
Wanneer men vroegtijdig kan vaststellen dat het kind geen kwaliteitsvol leven kan leiden, kan ik begrijpen dat ouders kiezen voor een beïndiging van de zwangerschap. Maar, een gezond kind na de geboorte laten sterven, dat kan toch niet? Er zijn genoeg mensen die graag een kind zouden willen, maar dit niet kunnen. Het kind opgeven voor adoptie zou toch veel logischer zijn?
Wij leven toch wel echt in een rare wereld...